پایگاه خبری فولاد ایران- این هفته، جهان با هزینه هولناک انسانی درگیری مواجه است. اما با انتشار عناوین جهنمی بیشتری از خاورمیانه و اوکراین، اقتصاددانان نیز در تلاش هستند تا هزینه مالی این شکست ژئوپلیتیکی را محاسبه کنند. در حالی که نشست سالانه صندوق بین المللی پول در حال برگزاری است، این صندوق به تازگی آخرین چشم انداز اقتصاد جهانی خود را با تحلیل معمول مسیرهای آینده برای بدهی، رشد و تورم منتشر کرده است.
به گزارش فولاد ایران، اقتصاددانان صندوق بین‌المللی پول (مانند سرمایه‌گذاران جهانی) می‌ترسند که افزایش درگیری‌ها باعث تضعیف رشد شود، به ویژه با درهم شکستن زنجیره‌های عرضه جهانی. تجزیه کشورها به بلوک هایی که منحصراً با یکدیگر تجارت می کنند، می تواند تولید ناخالص داخلی جهانی سالانه را تا 7 درصد کاهش دهد.
یک سوال جالب که WEO مطرح می کند این است که این صحبت های جنگ طلبانه تا چه حد زنجیره های تامین غرب را تغییر داده است؟
پاسخ دقیق به این پرسش دشوار است، زیرا زنجیره‌های تامین بسیار مبهم هستند. اکثر تحلیل های قبلی در مورد این موضوع بر آمار تجارت فرامرزی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی تکیه کرده است. اینها مقداری همسویی مجدد را نشان می دهند. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی آمریکا به چین از اوج 20.9 میلیارد دلار در سال 2008 به کمترین میزان در 18 سال گذشته یعنی 8.2 میلیارد دلار در سال 2022 کاهش یافته است. اما از آنجایی که اتحادیه اروپا رکورد کسری تجاری با چین را حفظ کرده است، کسری آمریکا نیز در سال جاری رکورد زد. این داده‌های سطح کلان واقعاً توضیح نمی‌دهند که در زنجیره‌های تأمین سطح خرد چه اتفاقی می‌افتد.
از همه جالب‌تر، شرکت‌های غربی منابع یک مرحله‌ای از چین را کاهش داده‌اند. اما این به معنای ایجاد شبکه های تجاری منطقه ای فقط غربی نیست. در عوض، کاربران نهایی کالاهای اساسی و واسطه ای را از مکان هایی مانند چین از طریق واسطه هایی در کشورهایی مانند ویتنام تامین می کنند. نتیجه افزایش چشمگیر پیوندهای غیرمستقیم بین کشوری است. برای کاربران نهایی آمریکایی و اروپایی، این بدان معناست که زنجیره‌های تامین پیچیده‌تر شده‌اند.
چیزی که در حال ظهور است، نه به‌اندازه تغییر سازماندهی مجدد - یک سطح رو به افزایش پیچیدگی که «فاصله» را در زنجیره‌های تأمین (لایه‌های بین مواد خام و مصرف‌کنندگان نهایی) افزایش داده است.
این سه مفهوم کلیدی دارد. اول، به این معنی است که شرکت های غربی در معرض هوس های ژئوپلیتیک باقی می مانند. همانطور که یک گزارش نافذ از مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی نشان می دهد، اگر چین فروش مواد اولیه به واسطه ها را متوقف کند، کاربران نهایی متضرر خواهند شد. دوم، این چالش‌های نظارتی را برای هیئت‌مدیره‌های شرکت‌های غربی و سرمایه‌گذاران ایجاد می‌کند، زیرا در صورت وجود چند مرحله در زنجیره تامین، پیگیری آنچه تامین‌کنندگان انجام می‌دهند (مثلاً در مورد مسائل زیست‌محیطی یا اجتماعی) برای شرکت‌ها دشوارتر است. سوم، این روند، همانطور که CEPR اشاره می کند، تورمی است. شرکت‌های غربی قبلاً پیوندهای تجاری ایالات متحده و چین را برای افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها ایجاد کردند - این یک دلیل وجودی برای جهانی شدن بود.
اگر زنجیره‌های تامین اکنون چندلایه‌تر شوند، هزینه‌ها افزایش خواهد یافت. بنابراین، نکته کلیدی این است که فقط شبح ممنوعیت تجارت بین بلوک‌های ژئوپلیتیکی جنگ سرد نیست که باید سرمایه‌گذاران و صندوق بین‌المللی پول را نگران کند. طولانی شدن ظریف‌تر زنجیره‌های تامین تورم را افزایش داده و احتمالاً رشد را نیز مهار می‌کند. مشتریان غربی ممکن است بهای منصفانه ای را برای امنیت ملی بهتر و انعطاف پذیری شرکت ها بپردازند. اگر این روند ادامه پیدا کند، دنیایی کاملا متفاوت از دهه های اخیر ایجاد خواهد کرد.
منبع: فایننشال تایمز