چرا جدایی شرکت ها از چین دشوار است؟

پایگاه خبری فولاد ایران- خبر این هفته مبنی بر اینکه یک بانکدار ارشد Nomura به نام چارلز وانگ ژونگه از خروج از سرزمین اصلی چین منع شده است، موج هایی را در میان شرکت ها و سرمایه گذاران خارجی در این کشور ایجاد کرده است. شرایط پشت این ممنوعیت همچنان مبهم است، اگرچه ممکن است به یک تحقیق طولانی مدت در رابطه با معامله‌گر برتر بخش فناوری چین، Bao Fan، که در فوریه ناپدید شد، مرتبط باشد. اما این یک یادآوری است که چقدر محیط برای مشاغل خارج از کشور در چین غیرقابل پیش بینی شده است.
این ممنوعیت به دنبال بررسی فزاینده شرکت‌های خارجی در چین، از جمله حملات در ماه مه به شرکت‌های مشاوره آمریکایی Capvision، Bain & Company و Mintz که متهم به نادیده گرفتن خطرات امنیت ملی و انتقال اطلاعات حساس به خارج از کشور بودند، صورت گرفت. عدم قطعیت فزاینده فعالیت در چین تنها به فشارهای دولت‌ها بر کسب‌وکارها می‌افزاید تا روابط را در بحبوحه تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی ریسک زدایی کند و آسیب‌پذیری‌های ناشی از همه‌گیری را کاهش دهد.
بسیاری تصمیم می گیرند که عملیات خود را به خارج از کشور منتقل کنند یا عملیات چین را به واحدهای مستقل منتقل کنند. با این حال، خطر زدایی به خصوص برای تولیدکنندگان دشوار است. جایگزین های آسانی برای چین در خارج از کشور وجود دارد. شرکت‌های چندملیتی به شبکه‌های تامین‌کنندگان مستقر در چین متکی هستند که اغلب می‌توانند نهاده‌هایی را با قیمت‌های پایین‌تر از هر جای دیگری در جهان تولید کنند.
کاهش پایه های تولید در چین اغلب شامل هزینه های تولید بالاتر و از دست دادن رقابت است. اپل که آخرین آیفون 15 خود را در هند و چین می‌سازد، یک نمونه پیشرو است. با این حال، تلاش‌های اپل برای تنوع بخشیدن به تولید در هند با مشکلاتی از جمله کنترل کیفیت و مسائل مربوط به کارایی مواجه شده است.
به گزارش فولاد ایران، استراتژی های "چین برای چین" یا پیکربندی مجدد عملیات چین برای خدمت به بازار گسترده داخلی است. این به طور بالقوه گروه های بین المللی را در برابر اقدامات نظارتی چین ایزوله می کند. بومی‌سازی زنجیره‌های تامین همچنین می‌تواند وابستگی به مواد خام از خارج از چین را کاهش دهد که ممکن است با تحریم‌های ایالات متحده مختل شود. اما برای تولیدکنندگان، ایجاد زنجیره تامین مجزا برای مشاغل چینی و غیر چینی هزینه بر است، حتی اگر بتوان آن را انجام داد.
پس از آن که پکن در تابستان امسال قانون ضد جاسوسی گسترده‌ای را به اجرا گذاشت که اشتراک‌گذاری بین‌المللی داده‌های حساس را محدود می‌کند، شرایط دشوارتر شد. با این حال، خطر این است که واحدهای چینی مخفی شده از نظارت گروهی جدا شوند و در برابر نفوذ رسمی آسیب‌پذیرتر شوند یا به روش‌های مبهم چینی برای انجام تجارت کشیده شوند. بنابراین، مشاغل خارجی گزینه های ساده کمی برای کاهش قرار گرفتن در معرض چین دارند.
در حالی که پکن باید از بیرون راندن شرکت‌هایی که سرمایه‌گذاری و دانش حیاتی را به ارمغان آورده‌اند، محتاط باشد، دولت‌های آمریکا و اروپا باید بدانند که تغییر موضع‌های خود به سرعت در حال ایجاد استرس واقعی برای کسب‌وکارها است. هیئت‌ها به وضوح بیشتری در مورد جهت‌گیری سیاست‌های آینده چین نیاز دارند تا بتوانند برای بلندمدت برنامه‌ریزی کنند. "ریسک زدایی" ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، اما سریع یا آسان نخواهد بود.

منبع: فایننشال تایمز