پایگاه خبری فولاد ایران- از شرق آسیا گرفته تا اروپا و آمریکای شمالی، شرکت‌های زنجیره تامین باتری میلیاردها دلار در قابلیت‌های بازیافت سرمایه‌گذاری می‌کنند، چراکه با کمبود پیش‌بینی‌شده مواد خامی که نسل بعدی خودروهای الکتریکی را تامین می‌کند، مقابله می‌کنند. اما از آنجایی که خودروسازان، تولیدکنندگان باتری و معدنچیان ظرفیت بازیافت خود را توسعه می‌دهند یا با متخصصان در تلاش برای ایمن‌تر کردن، سبزتر و در نهایت سودآورتر کردن زنجیره‌های تامین، جنبه‌های اساسی صنعت نوپا هنوز کار نشده است.
آندریاس برایتر، مدیر مرکز تحرکات آینده مک کینزی در آمریکای شمالی، گفت: «در حال حاضر همه نگران این هستند که چگونه می‌توانیم تمام کارخانه‌های باتری‌سازی مورد نیاز خود را راه‌اندازی کنیم. اما در 10 سال آینده، این سوال پیش می‌آید که پس از بازگشت همه این باتری‌ها چه کار می‌کنیم.»
هنوز مشخص نیست که کدام شیمی باتری در رقابت جهانی بین تولیدکنندگان چینی CATL و BYD و رقبای کره‌ای و ژاپنی آنها غالب خواهد بود، و این امر باعث می‌شود که بدانیم کدام فرآیندهای بازیافت مورد نیاز است. ابهامات در مورد مقررات آتی، قیمت مواد، فناوری‌های بازیافت و حتی اینکه چه کسی در پایان عمر باتری الکتریکی خود را خواهد داشت، وجود دارد. همه اینها بر توسعه صنعت و دوام مدل‌های تجاری خاص تأثیر خواهند داشت.
سیمون لینگه، مدیر اجرایی تولیدکننده مواد باتری و بازیافت لیتیوم استرالیا، گفت: «احساس بی‌نظمی در صنعت بازیافت وجود دارد، زیرا هیچ‌کس قبلاً این مشکل را تجربه نکرده است». افرادی وجود خواهند داشت که امروز حتی در مورد آنها صحبت نمی شود و طی پنج یا 10 سال آینده به عنوان بازیگران اصلی در بازار ظاهر خواهند شد. بازیافت باتری، که معمولاً شامل ذوب، تصفیه شیمیایی یا هر دو می‌شود، نیز تأثیرات زیست‌محیطی خاص خود را دارد و بازیافت‌کنندگان در نشان دادن اینکه با توجه به پیشرفت در تکنیک‌های استخراج تمیزتر، خروجی آنها سبزتر و از نظر اقتصادی جذاب‌تر از مواد معدنی باقی می‌ماند، با چالش مواجه می‌شوند.
با توجه به اینکه تعداد کمی از باتری‌های EV به پایان عمر خود رسیده‌اند، منابع اصلی مواد اولیه برای بازیافت‌کنندگان سلول‌های محصولات مصرفی مانند لپ‌تاپ و «ضایعات» کارخانه‌های باتری باقی می‌مانند.
طبق پیش بینی های مک کینزی، ضایعات تولیدی 53 درصد از مواد اولیه بازیافت باتری ها را در سال 2025 تشکیل می دهد. اما این میزان تا سال 2030 به 43 درصد، تا سال 2035 به 14 درصد و تا سال 2040 به تنها 6 درصد کاهش خواهد یافت، زیرا بیشتر و بیشتر خودروهای برقی به فروش می رسند.
به گزارش فولاد ایران، ما نمی دانیم در آینده چه چیزی را بازیافت خواهیم کرد، نمی دانیم از چه تکنیک هایی استفاده خواهیم کرد، نمی دانیم قوانین چگونه تکامل خواهند یافت، و نمی دانیم که بازار مواد چگونه کار خواهد کرد. اینها چیزهایی هستند که دوام تجاری مدل بازیافت را تعیین می کنند.
منبع: فایننشال تایمز