پایگاه خبری فولاد ایران- اقتصاد هند در سه ماهه دوم سال 2023 با نرخ سالانه چشمگیر 7.8 درصد رشد کرد و این کشور اخیراً با فرود آوردن اولین فضاپیما بر روی قطب جنوبی غنی از آب ماه، به نقطه عطف مهمی رسید. اما صعود هند، بر خلاف چین، با یک سیاست خارجی قاطعانه فزاینده یا تمایل به قلمرو کشورهای دیگر همراه نبوده است.
با افزایش نفوذ ژئوپلیتیک، اقتصادی و فرهنگی هند، ردپای جهانی آن نیز افزایش می یابد. افول چین، فرصت های جدیدی را برای اقتصاد هند و سایر کشورهای در حال توسعه و نوظهور باز می کند.
در اوایل سال جاری، هند به نقطه عطف دیگری رسید و جمعیت آن رسماً از چین پیشی گرفت، چینی که برای بیش از 300 سال پرجمعیت ترین کشور جهان بود. در حالی که جمعیت رو به کاهش و پیری سریع چین احتمالاً مانع رشد اقتصادی می‌شود و ممکن است جاه‌طلبی‌های ژئوپلیتیکی آن را کاهش دهد، هند - یکی از جوان‌ترین کشورهای جهان با میانگین سنی 28.2 سال - آماده است که سود جمعیتی عظیمی به دست آورد.
اما نیروی محرکه ظهور هند به عنوان یک قدرت بزرگ جهانی، رشد سریع اقتصادی آن است. در حالی که تولید ناخالص داخلی هند هنوز کمتر از چین است، این کشور در حال حاضر سریع‌ترین رشد اقتصادی بزرگ جهان را داراست و پیش‌بینی می‌شود در پنج سال آینده 12.9 درصد از رشد جهانی را به خود اختصاص دهد و از سهم 11.3 درصدی ایالات متحده پیشی بگیرد.
به گزارش فولاد ایران، علاوه بر دامن زدن به رونق مصرف، جمعیت جوان هند نیز نوآوری را هدایت می کند، همانطور که اقتصاد اطلاعاتی در سطح جهانی و فرود اخیر آن بر ماه نشان می دهد.
تولید ناخالص داخلی هند با پیشی گرفتن از بریتانیا، حاکم استعماری سابق خود، در آستانه پیشی گرفتن از ژاپن و آلمان است و تا سال 2030 پس از ایالات متحده و چین به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل می شود.
با توجه به همسایگی بی ثبات فزاینده آن، جای تعجب نیست که هند سومین بودجه دفاعی بزرگ جهان را دارد. اتحاد استراتژیک عمیق بین چین و پاکستان بر موقعیت متزلزل هند به عنوان تنها کشور همسایه با دو کشور تجدیدنظرطلب مسلح هسته ای با جاه طلبی های توسعه طلبانه تأکید می کند.
علاوه بر این، در سه سال گذشته، هند در امتداد مرز هیمالیا در یک بن بست نظامی پرتنش با چین قرار داشته است. روابط دوجانبه که با درگیری های متناوب در منطقه مرزی مورد مناقشه تبت-لداخ مشخص شده است، به پایین ترین حد خود در دهه های اخیر رسیده است.
هند با رویارویی با چین با وجود خطر یک جنگ تمام عیار، قدرت چین را به گونه ای به چالش کشیده است که هیچ کشور دیگری در این قرن انجام نداده است. اما علیرغم تمایل هند به ایجاد روابط نزدیکتر با غرب، هند همچنان برای وارد شدن به اتحادهای نظامی رسمی با کشورهای غربی مردد است.
قدرت های غربی تا حدودی مقصر هستند. اکراه جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده برای اظهار نظر در مورد بن بست نظامی چین و هند، چه رسد به حمایت آشکار از هند، سیگنال واضحی را ارسال کرده است که هند مسئول دفاع خود است. با توجه به اینکه رشد آینده این کشور به توانایی آن در دفاع از خود در برابر تهدیدات خارجی بستگی دارد، هند احتمالاً تلاش های خود را برای مدرنیزه کردن نیروهای مسلح متعارف خود و تقویت بازدارندگی هسته ای خود افزایش خواهد داد.
تشدید رقابت ژئوپلیتیکی بین چین و هند همچنین می‌تواند مانع از تلاش‌ها برای اتحاد جنوب جهانی و تبدیل گروه بریکس به جایگزینی معتبر برای گروه 20 و گروه هفت شود. کشورهای بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) اخیراً با افزودن شش عضو جدید به این گروه موافقت کردند: عربستان سعودی، امارات متحده عربی، مصر، اتیوپی، آرژانتین و ایران. با توجه به منافع متفاوت 11 عضو، بریکس پلاس احتمالاً رسیدن به اجماع در مورد هر موضوع مهمی را دشوارتر خواهد یافت.
در همین حال، رکود اقتصادی چین می‌تواند رئیس‌جمهور شی جین پینگ را وادار کند تا برنامه توسعه‌طلبی خود را دوچندان کند. بایدن اخیراً اقتصاد راکد چین را «بمب ساعتی» توصیف کرد و هشدار داد که «وقتی افراد بد مشکل دارند، کارهای بد انجام می‌دهند». نقشه ملی بحث برانگیز جدید چین که مناطق وسیعی از هند، مالزی، فیلیپین، ویتنام، تایوان و بوتان (و حتی کمی روسیه) را به عنوان قلمرو چین نشان می دهد، بر تهدید ناشی از رفتار تهاجمی فزاینده چین تأکید می کند.
علاوه بر این تهدیدهای خارجی، آینده هند با پاسخ به چالش های اقتصادی داخلی شکل خواهد گرفت. نخست وزیر نارندرا مودی گام های بزرگی در مدرن سازی بوروکراسی قدیمی هند و ترویج دولت الکترونیک برای کاهش تشریفات اداری و جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی برداشته است. دولت او سرمایه گذاری زیادی در ارتقا و توسعه زیرساخت های کشور انجام داده، اصلاحات نظارتی را اجرا کرده و به دنبال تقویت تولید داخلی از طریق ابتکار «ساخت هند» مودی بوده است. اما برای تبدیل خود به یک مرکز تولید جهانی، هند باید در سرمایه انسانی، به ویژه در آموزش و پرورش سرمایه گذاری کند.
علاوه بر این، اندازه و تنوع هند نیز چالش‌های بزرگی ایجاد می‌کند. هند ممکن است اولین اقتصاد در حال توسعه ای باشد که از ابتدا نوسازی و شکوفایی را از طریق یک سیستم دموکراتیک دنبال کرده است. اما به‌عنوان یکی از متنوع‌ترین کشورهای جهان از نظر فرهنگی، چرخه انتخاباتی ظاهراً بی‌پایان آن اغلب به اختلاف و دوقطبی دامن زده است.
اینکه هند بتواند سیر صعودی فعلی خود را حفظ کند به توانایی آن در حفظ ثبات سیاسی، رشد سریع اقتصادی، امنیت داخلی و خارجی و سیاست خارجی آینده‌نگر بستگی دارد. موفقیت، جایگاه جهانی هند را افزایش می‌دهد و به پیشبرد منافع ایالات متحده در هندو-اقیانوس آرام، تکیه‌گاه جدید ژئوپلیتیکی جهان و خانه اقتصادهای با سریع‌ترین رشد آن کمک می‌کند.
منبع: Japan Times