پایگاه خبری فولاد ایران- در طول دو دهه گذشته، حزب کمونیست چین تلاش کرده است اطمینان حاصل کند که تا حد امکان بسیاری از مشاغل دارای یک سازمان حزبی هستند. شی جین پینگ از زمانی که قدرت را در سال 2012 به دست گرفت، این تلاش را افزایش داده است. تا سال 2015 شرکت‌های دولتی (SOES) تحت فشار قرار گرفتند تا نقش رهبری را برای حزب در منشور خود قید کنند. از آن زمان فشار بر شرکت های خصوصی نیز افزایش یافته است. برخی از شرکت های سرمایه گذاری خارجی نیز حرارت آن را احساس کرده اند.
گاهی اوقات تشخیص نحوه اعمال قدرت حزب برای یک فرد خارجی دشوار است. این حزب همه جا حاضر است، اما اغلب به سختی قابل مشاهده است. بانک سرمایه گذاری زیرساخت آسیایی (aiib) مستقر در پکن، یک موسسه چندجانبه است که در سال 2016 توسط چین، بزرگترین سهامدار آن، تأسیس شد. مقررات حزب ایجاب می کند که هر جا سه یا چند کارمند در یک محل کار عضو حزب هستند، باید یک شعبه حزب ایجاد کنند.
ماه گذشته باب پیکارد، یک کانادایی که در پکن به عنوان رئیس ارتباطات Aiib کار می کرد، از این بانک استعفا داد و گفت که این بانک تحت تسلط افراد حزبی است در صورتیکه منشور بانک می گوید تصمیمات آن تحت تأثیر «شخصیت سیاسی» هیچ کدام از اعضای آن قرار نخواهد گرفت. کانادا که یکی از اعضای آن است، اعلام کرد که روابط خود را با این بانک متوقف می کند تا تحقیقات درباره اتهامات آقای پیکارد که توسط چین رد شده است، انجام شود.
به گزارش فولاد ایران، برخی از شرکت‌های سرمایه‌گذاری خارجی در سرمایه‌گذاری مشترک با سوئد تحت فشار قرار گرفته‌اند تا از این روش پیروی کنند. در سال 2017، اتاق بازرگانی اتحادیه اروپا در پکن این موضوع را "نگرانی بزرگ" خواند که می تواند عواقب جدی برای توانایی تصمیم گیری مستقل این شرکت ها داشته باشد. اما یک وکیل غربی درگیر در چنین پرونده‌هایی می‌گوید که درخواست‌های شرکای حقوقی برای شرط‌های مرتبط با احزاب در منشورهای سرمایه‌گذاری مشترک از آن زمان به "روش عادی" تبدیل شده است. او می گوید، "هیچ راهی برای نه گفتن وجود ندارد".
اطمینان از اینکه تنها کسانی که مورد اعتماد حزب هستند مشاغل برتر را بدست می آورند، به وضوح یکی از اهداف حزب است. در سال 2020، یه کینگ، نایب رئیس فدراسیون صنعت و تجارت چین (تحت کنترل حزب)، گفت که به عنوان بخشی از ساختن یک سیستم شرکتی مدرن، باید به شاخه های حزب در شرکت های خصوصی "قدرت هدایت" داده شود.
با این حال، گاهی اوقات مشخص نیست که تفاوت ساختارهای حزبی، جدا از قدرت عمومی حزب، در نحوه عملکرد شرکت ها چقدر است. روسای شرکت همیشه مجبور بوده اند برای انجام کار با مقامات حزبی آشنا شوند.
منبع: اکونومیست