پایگاه خبری فولاد ایران- هفته ای دیگر، موج دیگری از تهدیدات وحشیانه از سوی دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا را به همراه داشت. روز سه‌شنبه، او متعهد شد در صورتی که دانمارک با فروش گرینلند به ایالات متحده موافقت کند، «تعرفه‌های بسیار بالایی علیه دانمارک اعمال کند». سپس در روز چهارشنبه، گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه او در حال بررسی اعلام وضعیت اضطراری اقتصادی ملی برای اعمال تحریم‌های تجاری بر بسیاری از کشورها است.
به گزارش فولاد ایران، بدون شک به زودی شمشیربازی های بیشتری دنبال خواهد شد. به دنیای مرکانتیلیسم خشمگین خوش آمدید، جایی که سیاست قدرت برتر است. با این حال، طنز خاصی در اینجا وجود دارد. ترامپ معمولاً در سخنرانی های خود بیشتر تهدیدات خود را بر تعرفه های مرتبط با کالاهای مبادله ای متمرکز می کند. اما این لزوما منبع اصلی اهرم او نیست. به هر حال، همانطور که گزارش جدیدی از پروژه تخصیص سرمایه جهانی (مرکز مشترک بین دانشگاه های استنفورد، شیکاگو و کلمبیا) اشاره می کند، این چین است که از طریق تسلط بر بسیاری از زنجیره های تامین، در واقع قدرت هژمونیکی بر تولید جهانی دارد.
با این حال، جایی که آمریکا از قدرت هژمونیک برخوردار است، در امور مالی، از طریق سیستم مبتنی بر دلار است. همانطور که GCAP می گوید: «از آنجایی که ایالات متحده سهم غالب خدمات مالی جهانی را کنترل می کند که اغلب در بسیاری از کشورها بیش از 80 یا 90 درصد است، این کنترل تقریباً کامل بر سیستم مالی جهانی به ایالات متحده این امکان را می دهد که مکرراً از این سیستم مالی به عنوان ابزاری برای جبر استفاده کند.»
به عبارت دیگر، تعرفه ها تنها مهره بازی نیستند. البته این موضوع کاملاً جدید نیست: دولت آمریکا در سال‌های اخیر با تلاش برای کنار گذاشتن دشمنان متصور مانند ایران و روسیه از سیستم مالی مبتنی بر دلار، ارز خود را به میزان فزاینده‌ای به سلاح تبدیل کرده است. همچنین تحریم هایی را علیه موسسات مالی که از این امر سرپیچی می کنند، اعمال کرده است. علاوه بر این، او کشورهایی مانند برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی را که ممکن است با راه‌اندازی ارز مشترک خود سعی در کاهش وابستگی خود به دلار داشته باشند، تهدید کرده است.
ایده های دیگری، حتی قابل توجه تر، در مار-آ-لاگو شناور هستند. اسکات بسنت، نامزد وزیر خزانه داری، سال گذشته پیشنهاد کرد که جهان به سمت "تجدید صف بندی برتون وودز" پیش می رود. این بدان معناست که او ممکن است بخواهد ارزها را مجدداً ارزش گذاری کند، به ویژه برای تضعیف دلار به منظور کمک به صادرکنندگان آمریکایی. بسنت همچنین پیشنهاد کرده است که کشورهایی که از حمایت نظامی آمریکا برخوردار هستند، باید مجبور شوند بدهی دلاری بیشتری بخرند. او در این رابطه به ژاپن، اعضای ناتو و عربستان سعودی اشاره کرد، هرچند اینها ممکن است تهدیدهای توخالی باشند.
استفاده تیم ترامپ از ابزارهای قهری ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد. مشخص نیست، مثلاً، اگر چین مصمم به کاهش ارزش رقابتی باشد، واشنگتن چگونه می‌تواند با توافق جدید پلازا موافقت کند. و هرچه ترامپ بیشتر تلاش کند دلار را به سلاح تبدیل کند، این امر ممکن است کشورها را بیشتر به دنبال جایگزینی سوق دهد. در واقع، همانطور که وبلاگ صندوق بین‌المللی پول اخیراً اشاره کرده است، نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد بسیاری از بانک‌های مرکزی غیرآمریکایی در حال دور شدن از دلار هستند - البته بسیار آهسته و متوسط از یک پایه بالا، و عمدتاً به ارزهای جزئی. جالب‌تر اینکه GCAP محاسبه می‌کند که بین سال‌های 2015 و 2022، سهم واردات خدمات مالی روسیه تحت کنترل ایالات متحده و متحدان از 94 درصد به 84 درصد کاهش یافت - که به این معنی است که «قدرت مالی ائتلاف آمریکایی بر روسیه تقریباً به نصف کاهش یافته است.»
این یک نکته کلیدی دیگر را آشکار می کند: با قدرت هژمونیک، کاهش های کوچک می تواند تأثیرات بزرگی داشته باشد. یا همانطور که GCAP می گوید: «انتقال سهم از 95 درصد به 85 درصد می تواند قدرت زیادی را از بین ببرد، گاهی اوقات به اندازه حرکت از 85 به 50 درصد». در تئوری، این امر باید تیم ترامپ را نسبت به اقدامات رادیکال محتاط کند، به‌ویژه با توجه به اینکه «امتیاز گزاف» آمریکا - یعنی وضعیت دلار به عنوان ارز ذخیره - چیزی است که این کشور را قادر به ایجاد چنین کسری‌های بزرگی کرده است. با این حال، در عمل، این الگو ممکن است در واقع آنها را برای دفاع از قدرت خود تهاجمی تر کند. در هر صورت، سرمایه گذاران باید در بهترین حالت، برای نوسانات ارزی قبل از انجام معاملات آماده شوند و در بدترین حالت برای یک شوک مالی بزرگتر.
خطرات دنباله دار در بازارها در حال افزایش است - و نه فقط به دلیل تعرفه ها.
منبع: فایننشال تایمز