پایگاه خبری فولاد ایران- افزایش نرخ سود باعث افزایش سود بانک ها شده است و سیاست گذاران بانک هایی را می خواهند که بتوانند با رقبای آمریکایی رقابت کنند. اما بسیاری از موانع در این راه، هنوز باقی مانده است.
آخرین ادغام بزرگ بانک های فرامرزی اروپا که در سال 2007 توسط نخبگان بانکی این قاره در طی جلسات مخفیانه در هتل بزرگ Four Seasons Hotel des Bergues ژنو برنامه ریزی شد، پایان خوبی نداشت. اما 17 سال پس از آن که وام دهنده هلندی ABN Amro در یک معامله سه جانبه که مستقیماً به چهار کمک مالی چند میلیارد یورویی در طول بحران مالی کمک کرد، مدیران بانک های اروپایی بار دیگر به فکر ادغام هستند.
سودآوری در بسیاری از وام دهندگان این قاره به لطف افزایش نرخ بهره به طور قابل توجهی بهبود یافته است. همراه با ترازنامه تمیزتر و سطوح سرمایه قوی تر، این بدان معناست که آنها در موقعیت سالم تری برای به دست آوردن رقبا هستند.
نیکولای تانگن، مدیر اجرایی صندوق نفتی 1.7 تریلیون دلاری نروژ، که در اکثر بانک‌های بزرگ اروپا سهام دارد، می‌گوید این قاره به موسسات مالی بیشتری با ارزش جهانی نیاز دارد. همچنین توافق گسترده ای میان سیاست گذاران و سیاستمداران اروپایی در مورد نیاز به تشویق بانک های بزرگتر و چند ملیتی به عنوان راهی برای جلوگیری از رقابت از سوی وام دهندگان آمریکایی، که از زمان بحران مالی بر بانکداری جهانی تسلط داشته اند، و رقبای آسیایی که به سرعت در حال رشد هستند، وجود دارد. اما به دلیل مخالفت سیاسی ملی و ماهیت پراکنده بازار بانکی اروپا، اجرای ادغام بانک‌های فرامرزی در عمل دشوار است. یک تحقیق وجود دارد که می گوید بانک ها در زندگی بین المللی هستند اما در مرگ ملی هستند. این طرز فکر، اجرای معاملات برون مرزی را بسیار دشوارتر کرده است.
تجزیه و تحلیل بانک مرکزی اروپا نشان می دهد که اندازه بانک های خریداری شده در معاملات پس از بحران مالی بسیار کمتر از قبل است، در حالی که نرخ شکست بالاتری برای تلاش برای ادغام در سال های پس از 2008 وجود دارد. تجزیه و تحلیل بانک مرکزی اروپا نشان داد که از هر پنج معامله تکمیل شده در منطقه یورو، حدود چهار معامله داخلی بوده است. معدود معاملات بانکی برون مرزی از زمان بحران مالی بین مؤسسات کشورهای همسایه که با زبان یا تجارت مشترک به هم مرتبط هستند، انجام شده است. در نتیجه، بانک های اروپایی از زمان بحران مالی بسیار از همتایان آمریکایی و آسیایی خود عقب افتاده اند. در حالی که وام دهندگان اروپایی بر تمیز کردن ترازنامه و افزایش سطح سرمایه متمرکز بودند، رقبای وال استریت آنها در داخل کشور بزرگتر شدند و حضور خود را در خارج از کشور، به ویژه در زمینه هایی مانند بانکداری سرمایه گذاری و تجارت افزایش دادند.
این یک شکنندگی برای اروپا است. 10 بانک بزرگ جهان از نظر دارایی تنها شامل سه وام دهنده اروپایی است - و یکی از آنها، HSBC، در خارج از اتحادیه اروپا قرار دارد. این فهرست تحت سلطه موسسات مالی چینی و ایالات متحده است، به طوری که BNP Paribas فرانسه، Crédit Agricole و Société Générale - به همراه Santander اسپانیا - تنها بانک های منطقه یورو هستند که در بین 20 بانک برتر قرار گرفته اند.
افول بانک های اروپایی در صحنه جهانی به شدت توسط سیاست گذاران احساس می شود، نه تنها به عنوان نشانه ای از کاهش وزن بین المللی این قاره بلکه به دلیل ناتوانی آن در تامین مالی تغییرات مهم در اقتصادش. با این حال، سرعت افزایش نرخ بهره بانک‌های مرکزی از سال 2022 برای بانک‌های تجاری که معمولاً بیشتر سود خود را از تفاوت بین سود دریافتی از وام‌دهی و مبلغی که برای سپرده‌ها می‌پردازند، به دست می‌آورند، نعمتی بوده است. فربه‌شدن حاشیه سود خالص با افزایش نرخ‌ها منجر به 100 میلیارد یورو سود بادآورده برای بانک‌های اروپایی در دو سال گذشته شد. این امر باعث ایجاد سرمایه مازاد بر الزامات نظارتی شده است که برخی از مدیران بانک ها آن را برای خرید در نظر گرفته اند.
با شروع کاهش نرخ های بهره، که به طور بالقوه سودآوری بانک ها را به سختی به دست آورده اند، از بین می برد، سرمایه گذاران انتظار دارند بانک ها علاقه بیشتری به ادغام داشته باشند.
کریستین لاگارد، رئیس بانک مرکزی اروپا، ماه گذشته گفت: «ادغام‌های فرامرزی اگر منجر به ایجاد مؤسسات بزرگتر، چابک‌تر، جامع‌تر و عمیق‌تر شوند، مزایای زیادی دارند». وی افزود: «بانک‌هایی که واقعاً می‌توانند در مقیاس، عمق و دامنه با سایر مؤسسات در سراسر جهان - از جمله بانک‌های آمریکایی و بانک‌های چینی - رقابت کنند، به نظر من مطلوب هستند». اما در حالی که سیاست گذاران مشتاق هستند بر نیاز به ابربانک های اروپایی که بتوانند با همتایان خود در وال استریت پایبند باشند، تاکید می کنند، هنوز تکمیل معاملات می تواند بسیار دشوار و زمان بر باشد. رویکرد 10 میلیارد یورویی BBVA به سابادل با مخالفت دولت سوسیالیست اسپانیا روبرو شده است. سال‌هاست سیاستگذاران برای ایجاد یک اتحادیه بانکی اروپایی فشار می‌آورند تا چارچوب قانون‌گذاری مالی مشترک را برای منطقه یورو فراهم کنند. -پیر موستیه، مدیر اجرایی قبلی UniCredit، که در سال 2017 برنامه خود را برای تصاحب Commerzbank طراحی کرد، اظهار می کند "ما بسیار بسیار دور از داشتن گروه های بانکی پاناروپایی واقعا کارآمد هستیم، زیرا اروپا عملاً از هم پاشیده شده است."
یکی از نکات مهم فقدان مجموعه ای از قوانین بانکی در سراسر اروپا است که به وام دهندگان اجازه می دهد در کشورهای مختلف به طور یکپارچه فعالیت کنند. از زمان بحران منطقه یورو در سال 2009، سیاستگذاران برای ایجاد یک اتحادیه بانکی اروپایی برای ارائه یک چارچوب مقررات مالی مشترک فشار آورده اند.
به گزارش فولاد ایران، در حالی که سرمایه گذاران اصولاً تمایل به حمایت از ادغام بانک ها دارند، چنین موانعی باعث شده است که آنها در عمل نسبت به معاملات برون مرزی تردید داشته باشند، چراکه نگرانی‌های ملی و ملاحظات سیاسی اغلب بر هر تمایلی برای ایجاد گروه جدیدی از ابربانک‌های اروپایی که می‌توانند در صحنه جهانی رقابت کنند، غلبه می‌کنند.
منبع: فایننشال تایمز