پایگاه خبری فولاد ایران- امضای یک قرارداد 20 ساله برای شرکت NextDecade شرکت ایالات متحده برای فروش گاز طبیعی مایع LNG به شرکت پرچمدار عربستان سعودی، آرامکو، می تواند فراتر از محدوده بازار انرژی اهمیت داشته باشد.
پس از تهاجم روسیه به اوکراین در 24 فوریه 2022، LNG اکنون منبع انرژی استراتژیک کلیدی در دنیایی است که به طور فزاینده ای خطرناک است. بر خلاف نفت یا گازی که از طریق خطوط لوله انتقال می‌یابد، LNG به سال‌ها و هزینه‌های هنگفت برای ساختن زیرساخت‌های پیچیده قبل از آماده شدن برای انتقال به هر نقطه نیاز ندارد. LNG را می توان ظرف چند روز به هر نقطه ای حمل و نقل کرد و با اطمینان از طریق قراردادهای کوتاه مدت یا بلند مدت یا بلافاصله در بازار نقدی خریداری کرد. در نتیجه، اکنون اهمیت ژئوپلیتیکی عظیمی نیز دارد که طبق پیش‌بینی‌های صنعت انرژی، تنها با افزایش تقاضای جهانی برای آن تا سال 2040 بیش از 50 درصد برآورد می‌شود. این که ایالات متحده مایل است با عربستان سعودی در یک قرارداد بلندمدت در این بخش انرژی حیاتی تعامل داشته باشد، ممکن است نشان دهنده این باشد که وخامت چشمگیر بین دو کشور که از جنگ قیمت نفت 2014-2016 مشاهده شد، ممکن است معکوس شود.
به گزارش فولاد ایران، قبل از شروع جنگ قیمت نفت 2014-2016، عربستان سعودی به دلیل ذخایر قابل توجه نفت خود و تولید متوسط کمی بیش از 8 میلیون بشکه در روز، قدرتمندترین کشور نفتی جهان بود. در آن زمان، اعضای اوپک حدود 40 درصد از تولید نفت خام جهان، حدود 60 درصد از کل نفتی که در سطح بین‌المللی مبادله می‌شد را تشکیل می‌دادند. قدرت عربستان سعودی و اوپک در بحران نفت 1973/74 (که می‌توان آن را به عنوان اولین جنگ قیمت نفت در نظر گرفت) مشهود بود. 3 دلار در هر بشکه به نزدیک به 11 دلار آمریکا رسید و دوباره روند صعودی را طی کرد. این امر به نوبه خود آتش رکود اقتصاد جهانی را دامن زد، که به ویژه در غرب احساس شد.
در دوره میانی از سال 1974 تا 2011، روابط بین ایالات متحده و عربستان سعودی و اوپک به اندازه کافی صمیمانه بود، زیرا سنگ بنای آن در 14 فوریه 1945 بین ایالات متحده وقت منعقد شد و صرفاً این بود که ایالات متحده تمام نفت مورد نیاز خود را تا زمانی که عربستان نفت در اختیار داشت دریافت می کرد و در ازای آن، ایالات متحده امنیت عربستان سعودی و آل سعود حاکم بر آن را تضمین می کرد.
با این حال، هنگامی که ایالات متحده شروع به افزایش تولید نفت شیل خود در اوایل دهه 2010 کرد، برای عربستان سعودی آشکار شد که این تهدیدی بزرگ نه تنها برای چشم‌انداز اقتصادی این کشور در سال‌های آتی خواهد بود، زیرا سهم بازار جهانی نفت این کشور کاهش می‌یافت، همچنین به جایگاه سیاسی آن در جهان لطمه می زد. در نتیجه، تا سال 2014 چاره‌ای جز راه‌اندازی یک جنگ قیمت تمام‌عیار برای آسیب رساندن شدید به تهدیدات بخش شیل ایالات متحده نداشت.
کاهش شدید قیمت نفت ناشی از تولید بیش از حد عربستان سعودی و اوپک تنها بخش شیل ایالات متحده را ضحیف تر و نحیف تر کرد. و حتی بیشتر از یک تهدید، تنها آسیب واقعی به کسانی وارد شد که جنگ قیمت نفت را به راه انداختند، در حالی که هم عربستان سعودی و هم اوپک شاهد نابودی اقتصاد خود و همچنین آسیب جدی به شهرت خود در بازار نفت بودند.
در آن مقطع در اواخر سال 2016 بود که عربستان سعودی و اوپک نیاز به مهندسی یک افزایش عمده در قیمت نفت داشتند تا بتوانند تسکین را آغاز کنند. آنها به متحدان بزرگ تولید کننده نفت نیاز داشتند که هنوز توسط بازارهای نفت جدی گرفته می شد. روسیه برای حمایت از کاهش تولید نفت در نظر گرفته شده که با هدف بالا بردن قیمت ها بود، پیش قدم شد و «اوپک پلاس» به وجود آمد.
این امر ایالات متحده را بیش از پیش بیگانه کرد، که قبلاً بحران نفتی 1973/74 و جنگ قیمت نفت 2014-2016 را به عنوان نقض اساسی توافق نامه پایه روابط 1945 بین خود و عربستان سعودی دیده بود. با توجه به افزایش نارضایتی در واشنگتن، ریاض به سمت گسترش روابط با متحد کلیدی روسیه یعنی چین حرکت کرد، چینی که تمایل خود را برای حمایت اقتصادی از عربستان سعودی طی دوره 2014-2016 با پیشنهاد خرید بخش قابل توجهی از آرامکو در یک شرکت خصوصی نشان داده بود.
گسترش و تعمیق سریع دامنه و مقیاس این دو روابط توسط عربستان سعودی را می توان در توافقنامه فوق العاده از سرگیری روابط که با ایران در 10 مارس 2023 با میانجیگری چین منعقد شد، مشاهده کرد. در سوی دیگر معادله، روابط عربستان سعودی با ایالات متحده به قدری بد شده بود که پادشاهی حتی از تماس تلفنی با رئیس جمهور جو بایدن در سال 2022 که خواستار کمک برای کاهش قیمت نفت پس از تهاجم روسیه به اوکراین شد، خودداری کرد.
به نظر می رسد در پشت نزدیکی با ایالات متحده از طرف عربستان سعودی چند نکته وجود دارد. اول اینکه، تهاجم روسیه به اوکراین هنوز ادامه دارد که بر ضعف نظامی متعارف مسکو تأکید کرده است، و این برای عربستان سعودی که با انرژی مجدد مواجه شود هیچ فایده‌ای ندارد. دوم، واضح است که اقتصاد روسیه در حال انقباض مداوم است، زیرا ایالات متحده و متحدانش در غرب و شرق همچنان به بستن حلقه تحریم‌ها در اطراف آن ادامه می‌دهند. باز هم، این هیچ کمکی به ریاض که از نظر مالی با مشکل مواجه است، نمی کند. سوم، اقتصاد چین پس از سال‌های کووید نیز شکننده باقی می‌ماند، که با درخواست تیم رئیس جمهور شی جین پینگ در آخرین بازدید از کاخ سفید برای مبادله اسناد خزانه داری ایالات متحده و معادل یوانی آن به مبلغ 770 میلیارد دلار آمریکا تاکید شد. چهارم، به نظر می رسد روسیه و چین بسیار بیشتر از عربستان سعودی به توسعه منافع خود در آسیا علاقه مند هستند. و پنجم، هم در جنگ روسیه و اوکراین و هم در جنگ اسرائیل و حماس، ایالات متحده و متحدان کلیدی آن به طور مداوم توانایی خود را در به دست گرفتن کنترل با استفاده از طیف وسیعی از مزایای اقتصادی، سیاسی و نظامی در دسترس خود نشان داده‌اند. از منظر ایالات متحده، عربستان سعودی در کنار هم به عنوان یک موازنه قدرتمند در برابر قدرت رو به رشد چین و ایران در منطقه عمل می کند. همچنین ممکن است به واشنگتن در تصمیمات عربستان سعودی در مورد تولید اوپک تأثیر بگذارد.
منبع: Oilprice