پایگاه خبری فولاد ایران - در سال 2013، یک سال قبل از اینکه نارندرا مودی به نخست وزیری برسد، مورگان استنلی، سیستم بانکی هند را با سایر کشورهای دارای مشکل مالی - برزیل، اندونزی، آفریقای جنوبی و ترکیه - در گروه «پنج شکننده» قرار داده بود. بازارهای سرمایه ضعیف هند هم منجر به مشکلات بزرگ بی ثباتی مالی و تراز پرداخت ها شده بود. هیچ راهی برای پس انداز مردم عادی و هزینه بالای سرمایه برای تجارت وجود نداشت. همچنین تورم بالا و مشکل فزاینده وام های غیرجاری در بانک های دولتی وجود داشت.
ده سال بعد، تورم ثابت شده و هند کمتر به جریان سرمایه از خارج وابسته است. این کشور دارای ذخایر ارزی بزرگ، پس‌انداز داخلی قوی و مدیریت مناسب نرخ ارز است. اصلاحات آن را به موقعیتی از قدرت نسبی سوق داده است و امور مالی هند، و در نتیجه خود هند، معتبرتر می شود.
در سال 2010 بانک های دولتی که در آن زمان بزرگ ترین مؤلفه سیستم مالی بودند، پوسیده شده و تهدید می‌شد که بقیه را پایین بیاورند. اما در سال 2013، دولت قبلی یک استاد دانشگاه شیکاگو به نام راغورام راجان را برای اداره بانک رزرو هند (rbi) به خدمت گرفت. او یک "بررسی کیفیت دارایی" را آغاز کرد که مهر رسمی بر "مشکل دو ترازنامه" کشور، حفره‌های موجود در ترازنامه بانکی و شرکتی گذاشت. در سال 2016 یک کد ورشکستگی جدید معرفی شد، وام‌های بد به ارزش 106 میلیارد دلار حذف شد و پول دولت تزریق شد و تحکیم مالی اجباری و قوانین جدید صورت گرفت. بین سال‌های 2017 و 2019، دولت 27 بانک دولتی را به 12 بانک ادغام کرد.
به گزارش فولاد ایران، با تقویت ضعیف‌ترین اجزای سیستم، جنبه‌های دیگری که دهه‌ها قبل ریشه‌دار شده بودند، ظاهر شدند که با تعداد انگشت شماری از بانک‌های خصوصی جدید شروع شد. بانک HDFC که در سال 1994 تأسیس شد، اکنون دهمین بانک با ارزش جهان از نظر ارزش بازار است و 16 درصد بازدهی سهام دارد. جی پی مورگان، بانک پیشرو آمریکا، 12 درصد بازدهی دارد.
سیستم جدید سالم تر، اعتبار را برای مصرف، مسکن و صنعت در دسترس قرار داده است. بانک های خصوصی تعداد شعبه های خود را از سال 2015 تا 60 درصد افزایش داده و به 163000 شعبه رسانده اند (آمریکا 78000 شعبه دارد). این تأثیر زیادی در روستاها داشته است، زیرا منابع مالی مصرف کننده از وام دهندگان محلی که 10 درصد در هفته دریافت می کنند به وام های بانکی با نرخ سالانه 15 درصد یا کمتر تغییر کرده است.
تلاش بزرگ برای کمک به مردم فقیر برای باز کردن حساب‌های بانکی اولیه بسیار مهم بوده و به تبدیل پول ها به پس‌انداز، تأمین‌کننده سرمایه و احتمالاً کارآفرین کمک کرده است.
بازارهای سهام نیز در حال رونق هستند که نشان دهنده موفقیت تجارت هند و گسترش سرمایه در دسترس است. ده سال پیش، ارزش بازارهای سهام هند کمتر از اسپانیا بود. اکنون با هنگ کنگ برابری می کند و تنها آمریکا، چین و ژاپن از آن جلوتر است.
اما همه چیز گلگون نیست. افزایش سرمایه خارجی که از سال 2020 شروع شد، در نتیجه شکست برخی استارت‌آپ‌های بزرگ فناوری، از رکورد 42 میلیارد دلار در سال 2021 به 2.5 میلیارد دلار در سه ماهه اول سال 2024 سقوط کرد.
بازار اوراق قرضه نیز هنوز در مراحل اولیه توسعه است و برای تامین مالی دولت استفاده می شود و تا حد زیادی برای همه به جز بزرگترین شرکت ها در دسترس نیست. حتی برای آنها، بدهی بلندمدت که برای سرمایه‌گذاری‌های بزرگی که هند به آن نیاز دارد، اغلب در دسترس نیست و باید در خارج از کشور با هزینه‌های اضافی دریافت شود.
با این حال، یک سیستم سالم فرصت های خاص خود را ایجاد می کند. هند از همه آژانس های رتبه بندی بزرگ جهانی خواسته است تا وضعیت ناخواسته مرزی خود را ارتقا دهند، وضعیتی که از اواسط دهه 2000 بدون تغییر باقی مانده است.
در ماه سپتامبر، جی پی مورگان هند را به شاخص اوراق قرضه دولتی اضافه خواهد کرد، در ژانویه بلومبرگ اعلام کرد که همین کار را خواهد کرد. سرمایه گذاری سبد خارجی نیز در سال منتهی به مارس به رکورد 40 میلیارد دلار رسید.
منبع: اکونومیست