پایگاه خبری فولاد ایران- رویکرد معقول برای بریتانیا این است که به دنبال روابط نزدیکتر و همکاری بیشتر با بروکسل باشد. مارتین ولف پاسخ به این سوال که آیا بریتانیا دوباره به اتحادیه اروپا خواهد پیوست یا خیر، می گوید: "نه برای چندین دهه، اگر هرگز"
علیرغم تغییر دیدگاه بریتانیا در مورد خردمندی برگزیت، این چنین خواهد بود. او می گوید اگر رای دهندگان در سال 2016 آنچه را که امروز می دانند، می دانستند، به ماندن رای می دادند.
بر اساس گزارش مرکز ملی تحقیقات اجتماعی، میانگین شش نظرسنجی اخیر نشان می دهد که 56 درصد از پاسخ دهندگان موافق پیوستن مجدد بریتانیا به اتحادیه اروپا هستند. این واقعیت که رای دهندگان احساس ناامیدی می کنند، تعجب آور نیست. اما چرا نباید برای پیوستن مجدد تلاش کرد؟
سه دلیل قاطع وجود دارد: اول، این امر انبوهی از عدم قطعیت های جدید و مخرب ایجاد می کند. ثانیاً، سیاست بریتانیا را درست زمانی که آرام می گیرد، از هم می پاشد. سوم، توافقی که بریتانیا به دست می‌آورد کاملاً متفاوت از توافقی است که قبلا داشته است، به ویژه به این دلیل که «اتحادیه اروپا امروز دیگر اتحادیه اروپا نیست که بریتانیا آن را ترک کرد.»
به گزارش فولاد ایران، عدم قطعیت که یک برنامه کاربردی برای پیوستن ایجاد می کند، کاملاً در بریتانیا واضح است. نبرد برای درخواست مجدد به تنهایی بخش اعظمی از پارلمان را می گیرد و باید یک همه پرسی جدید برگزار شود که در بین اینها، یک مذاکره دیگر با نتایج غیرقابل پیش بینی وجود خواهد داشت.
این برای تجارت یک کابوس خواهد بود. بله، نتیجه رفراندوم ممکن است این بار برعکس شود. اما دور از قطعیت است. کاری که قطعاً انجام خواهد داد این است که کشور را دوباره تقسیم کند. مهمتر از همه، نتیجه تصمیم بریتانیا نیست. اتحادیه اروپا می خواهد کاملاً مطمئن باشد که عضو جدید نسبت به عضو قبلی همکاری و متعهدتر خواهد بود. با توجه به چالش های بسیاری که اتحادیه اروپا با آن مواجه است، نمی تواند با یک عضو بزرگ و بالقوه متخاصم مواجه شود. چه کسی می‌تواند صحنه توهین‌آمیز را فراموش کند که در آن نایجل فاراژ و همکارانش در حزب برگزیت با پشت به تریبون ایستادند در حالی که سرود در جلسه افتتاحیه پارلمان اتحادیه اروپا در سال 2019 پخش می‌شد؟ پس منطقی است که اتحادیه اروپا اصرار کند که نه انصراف و نه تخفیف وجود خواهد داشت. اینها تاریخ هستند.
در حال حاضر، رویکرد استارمر تنها رویکرد معقول است. جایگزینی موضع گیری ایدئولوژیک با گام های عمل گرایانه به سمت یک رابطه نزدیک تر و مشارکتی تر. اما اگر ترامپ آمریکا را از ناتو خارج کند، همه چیز ممکن است تغییر کند.
منبع: فایننشال تایمز