پایگاه خبری فولاد ایران- رقابت در معنای واقعی کلمه در حال حاضر به پایان رسیده است. در رده ژئوپلیتیک، برنده کسی است که «ریسک زدایی» می کند. این کلمه نقطه محوری سخنرانی درباره چین در اواخر ماه مارس توسط اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا بود و سپس توسط دولت بایدن مورد استفاده قرار گرفت و هفته گذشته، توسط اجلاس G7 تایید شد.
یکی از دلایلی که رهبران غربی ریسک زدایی را با چنین هشیاری پذیرفته اند این است که آنها را از قلاب لفاظی خارج می کند. صحبت های قبلی درباره «جداسازی» اقتصادهای غربی از چین اغلب غیرممکن و افراطی تلقی می شد. ریسک زدایی محتاطانه تر و هدفمندتر به نظر می رسد و به شرکت‌های غربی اطلاق می‌شود که هنوز می‌توانند با چین تجارت کنند.
به گزارش فولاد ایران، خطراتی که ایالات متحده و اتحادیه اروپا نگران آن هستند را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: چیزهایی که غرب از چین دریافت می کند و چیزهایی که چین از غرب می گیرد. در دسته «مواردی که چین از غرب دریافت می‌کند»، فناوری پیشرفته با کاربردهای نظامی بالقوه در بالای فهرست قرار دارد.
محدودیت‌های صادرات نیمه‌رساناهای اعلام شده توسط ایالات متحده و هفته گذشته توسط ژاپن در این دسته قرار می‌گیرد. همزمان با محدود کردن دسترسی چین به فناوری‌های حیاتی توسط کشورهای G7، آنها همچنین تلاش می‌کنند خود را از وابستگی‌های خطرناک به چین رها کنند. در این بین، عناصر کمیاب و مواد معدنی حیاتی که برای فناوری باتری و انتقال سبز بسیار مهم هستند، در صدر فهرست قرار دارند.
همانطور که فون در لاین در سخنرانی خود خاطرنشان کرد، اتحادیه اروپا 97 درصد از لیتیوم خود را که در تولید باتری‌ها ضروری است، از چین وارد می‌کند. وابستگی دیگری که غرب در تلاش برای کاهش آن است، بیش از 90 درصد از نیمه هادی های پیشرفته است که از تایوان می آیند، جزیره ای که در برابر تهاجم چین آسیب پذیر است. قانون تراشه های ایالات متحده در سال 2022، 52 میلیارد دلار بودجه برای تقویت تولید تراشه در ایالات متحده فراهم کرد. تئوری در پس خطر زدایی اکنون به طور منطقی روشن است.
سه مشکل بزرگ در حال حاضر در حال ظهور است. اول، تضاد بین منافع شرکت ها و کشورها. دوم، دشواری و هزینه کاهش وابستگی به چین. سوم، یک ابهام طولانی در مورد ماهیت خطر. آیا ما نگران اجبار سیاسی توسط چین هستیم یا واقعا نگران جنگ هستیم؟
در شرایط عادی، حمایت از شرکت‌های داخلی که قصد صادرات دارند، هدف اصلی دولت‌های غربی است. اما در دنیای ریسک‌زدایی، دیگر همیشه اینطور نیست. هفته گذشته جنسن هوانگ، مدیرعامل انویدیا، گروه نیمه هادی مستقر در کالیفرنیا، نسبت به "خسارت عظیم" به شرکت های آمریکایی در صورت جلوگیری از فروش تراشه های پیشرفته به چین هشدار داد. اما مقامات آمریکایی پشیمان نیستند. آنها اشاره می کنند که تراشه های Nvidia برای توسعه هوش مصنوعی بسیار مهم هستند.
آنها همچنین می‌گویند که چین به راحتی می‌تواند از هوش مصنوعی پیشرفته برای انواع اهداف پلید، از تولید سلاح‌های زیستی (ظاهراً یک علاقه خاص چینی‌ها) تا دستکاری سیاسی از طریق اخبار جعلی استفاده کند. تشدید بیشتر محدودیت‌های سرمایه‌گذاری خارجی به چین، هم توسط اتحادیه اروپا و هم از سوی ایالات متحده، به این معنی است که بیشتر شرکت‌های غربی کنترل‌هایی به سبک Nvidia را در آینده تجربه خواهند کرد. اما بدیهی است که محدودیت صادرات و فناوری‌های حیاتی بازی‌ای است که دو نفره می‌توانند در آن بازی کنند. بنابراین غرب نیز فوراً در تلاش است تا وابستگی خود به چین را در مناطق مهم کاهش دهد. نظرات در مورد این که این امر چقدر آسان خواهد بود متفاوت است.
Liesje Schreinemacher، وزیر بازرگانی هلند، این هفته هشدار داد که گذار سبز اروپا بدون چین غیرممکن خواهد بود، چینی که تا کنون بزرگترین تولیدکننده جهانی پنل های خورشیدی، باتری ها و مواد معدنی حیاتی است. یکی از مقامات اطلاعاتی غربی می‌گوید: «30 سال طول کشید تا وابستگی ما به چین برای مواد معدنی حیاتی و عناصر کمیاب ایجاد شود و رفع آن نیز به همان میزان زمان نیاز دارد». اما جیسون متنی، رئیس شرکت رند، که در کاخ سفید جو بایدن روی فناوری و امنیت ملی کار می‌کرد، خوشبین‌تر است. او اشاره می کند که "عناصر کمیاب در واقع آنقدرها هم کمیاب نیستند". قفل واقعی چین در فرآوری مواد معدنی حیاتی است که اغلب یک تجارت بسیار کثیف است.
به طور کلی، رویکرد نوظهور غربی برای رهایی از ریسک بر سه ستون کلی استوار است: کاهش وابستگی به چین، محدود کردن صادرات فناوری، و ادامه تشویق شرکت‌های غربی برای تجارت با بازار وسیع چین. این یک سیاست کم و بیش منسجم است، اما اگر خطر جنگ واقعی بین ایالات متحده و چین، شاید بر سر تایوان باشد، شروع به فروپاشی می کند.
برخی از مقامات آمریکایی اکنون احتمال درگیری نظامی را 50 درصد یا بیشتر می دانند. اگر این اتفاق بیفتد، شرکت های غربی برای خروج از چین تحت فشار فوری قرار خواهند گرفت. برای شرکتی مانند اپل که محصولاتش عمدتاً در جنوب چین تولید می شود یا فولکس واگن که حداقل نیمی از سود خود را در چین به دست می آورد، ممکن است منجر به مرگ شرکت شود. از سوی دیگر، همانطور که یکی از مقامات امنیتی غربی می‌گوید: «اگر جنگ با چین رخ دهد، کمترین مشکل ما در بازار خودروی جهان خواهد بود.»
منبع: فایننشال تایمز