پایگاه خبری فولاد ایران- یک استارتاپ فناوری کانادایی با حمایت بیل گیتس، اختراعی معرفی کرده که از جهاتی شبیه به یک درخت است اما نه نوع بیولوژیکی که در زمین های بایر دیده نمی شود. این یک درخت مصنوعی و اولین کارخانه "گرفتن مستقیم هوا" (dac) در مقیاس تجاری در جهان است.
«داک» مانند درخت، دی اکسید کربن را از هوا می مکد، آن را غلیظ می کند و برای استفاده در دسترس قرار می دهد. کاربرد این می‌تواند چیزهایی باشد که انسان قبلاً برای آنها از CO2 استفاده می‌کنند، مانند افزودن گاز به نوشیدنی‌ها، تقویت رشد سریع‌تر گیاهان در گلخانه‌ها یا تزریق آن به مخازن زیرزمینی نفت برای فشرده کردن قطرات بیشتر نفت خام از گوشه‌ها و سوراخ‌ها.
به گزارش فولاد ایران، شرکت Occidental قصد دارد تا سال 2035 ،100 تاسیسات داک در مقیاس بزرگ بسازد. برخی دیگر در تلاشند تا دی اکسید کربن تولید شده توسط نیروگاه ها و فرآیندهای صنعتی را حتی قبل از ورود به جو پاک کنند، رویکردی که به عنوان جذب و ذخیره کربن (ccs) شناخته می شود.
در ماه آوریل اکسون موبیل از طرح های بلندپروازانه ای برای بخش جدید کم کربن خود رونمایی کرد که هدف بلندمدت آن ارائه چنین کربن زدایی به عنوان خدماتی برای مشتریان صنعتی در بخش هایی مانند فولاد و سیمان است که کاهش انتشار آلاینده های آنها در غیر این صورت دشوار است. این غول نفتی می گوید این بخش می تواند تا سال 2050 درآمد سالانه 6 تریلیون دلاری در سطح جهان داشته باشد.
رونق در حذف کربن، چه از جو و چه از منابع نقطه ای صنعتی، نمی تواند به اندازه کافی سریع رخ دهد. هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم که حمایت نشده است، فرض می‌کند که اگر جهان می‌خواهد در راستای توافق آب‌وهوای پاریس، فرصتی برای محدود کردن گرمایش جهانی به ۲ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح پیش‌صنعتی داشته باشد، انرژی‌های تجدیدپذیر، وسایل نقلیه الکتریکی و سایر فناوری‌های کربن‌زدایی کافی نیست و منابع "انتشارهای منفی" مانند dac باید در این راستا نقش داشته باشند.
وزارت انرژی آمریکا محاسبه کرده است که اهداف اقلیمی این کشور نیاز به جذب و ذخیره سالانه بین 400 تا 1.8 میلیارد تن CO2 تا سال 2050 دارد که از 20 میلیون تن امروز بیشتر است. وود مکنزی، یک شرکت مشاوره انرژی، بر این باور است که اشکال مختلف حذف کربن در سطح جهان یک پنجم کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مورد نیاز برای رسیدن به صفر خالص انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2050 را تشکیل می دهد. این معادل مکیدن سالانه بیش از 8 میلیارد تن CO2 است و مستلزم تعداد بسیار زیادی سرمایه گذاری در مقیاس صنعتی برای حذف کربن می باشد.
منبع: اکونومیست