پایگاه خبری فولاد ایران - شعله های گاز طبیعی که در حین عملیات حفاری نفت تولید می شود، در حالی که بخشی ضروری از تولید نفت است، اثرات زیست محیطی قابل توجهی دارد که نمی توان نادیده گرفت.
گاز طبیعی اغلب در کنار ذخایر نفت خام یافت می شود. هنگام حفاری نفت، گاز طبیعی نیز از زمین استخراج می شود. اما برخلاف نفت خام که می توان آن را به راحتی ذخیره و حمل کرد، انتقال و ذخیره سازی گاز طبیعی به دلیل حالت گازی آن دشوارتر است. اینجاست که مشعل گاز طبیعی وارد می شود. در حین عملیات حفاری نفت، گاز طبیعی که قابل برداشت یا انتقال نیست در محل چاه سوزانده می شود. این فرآیند شامل مشتعل شدن گاز طبیعی در هنگام خروج از دهانه چاه است که در نتیجه شعله ای درخشان ایجاد می شود که از کیلومترها دورتر قابل مشاهده است.
به گزارش فولاد ایران، شعله ور شدن گاز طبیعی اثرات زیست محیطی قابل توجهی دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت. بارزترین تأثیر آن انتشار گازهای گلخانه ای در جو است. متان که بخش بزرگی از گاز طبیعی را تشکیل می دهد، یک گاز گلخانه ای قوی است که به طور قابل توجهی به تغییرات آب و هوایی کمک می کند.
شعله ور شدن گاز طبیعی همچنین بر حیات وحش و اکوسیستم در مناطقی که عملیات حفاری انجام می شود تأثیر می گذارد. این شعله‌های روشن می‌تواند پرندگان و دیگر حیات‌وحش را منحرف کند و در عین حال به آلودگی نوری کمک کند که می‌تواند الگوهای رفتاری حیوانات شب‌زی را مختل کند.
راه حل های مختلفی در سراسر جهان با هدف کاهش یا حذف شعله ور شدن گاز طبیعی در حال اجراست.
یک راه حل شامل گرفتن و انتقال گاز طبیعی اضافی به جای سوزاندن آن در دهانه چاه است. این امر مستلزم ساخت زیرساخت های جدید مانند خطوط لوله یا نیروگاه های گاز طبیعی مایع (LNG) است.
رویکرد دیگر استفاده از میکروتوربین‌ها است که می‌توانند برق را از گاز طبیعی اضافی تولید کنند. این توربین‌های کوچک بسیار کارآمد هستند و می‌توانند نیروی برق را برای کاربردهای مختلف مانند سکوهای نفتی از راه دور یا عملیات خط لوله تامین کنند. این راه حل نه تنها انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد، بلکه روشی مقرون به صرفه برای تولید برق در مناطقی که ممکن است اتصالات سنتی به شبکه در دسترس نباشد، ارائه می دهد.
یکی دیگر از راه های امیدوارکننده، استفاده از فناوری گاز به مایع (GTL) است که گازهای زائد ناشی از شعله ور شدن گاز طبیعی را به محصولات مایع با ارزش مانند سوخت دیزل یا روغن های روان کننده تبدیل می کند. این فن آوری یک کاربرد جایگزین برای گاز طبیعی اضافی ارائه می دهد و در عین حال انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد و اقتصاد دایره ای در بخش انرژی را ترویج می کند.
برخی از شرکت‌های نفتی از فناوری جذب کربن برای ضبط انتشار دی اکسید کربن ناشی از شعله‌ور شدن گاز طبیعی و ذخیره آن در زیر زمین استفاده می‌کنند. این رویکرد نه تنها انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد، بلکه ترسیب کربن (رسوب دادن و تخلیه کرین موجود در جو) را نیز ترویج می کند، که می تواند به کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی کمک کند.
منبع: Oilprice