پایگاه خبری فولاد ایران- هدف اصلی دولت مرکزی عراق از تحریم صادرات مستقل نفت کردستان، قطع منابع مالی آن و از بین بردن توانایی این منطقه برای پیگیری استقلال سیاسی است.
به گزارش فولاد ایران، تحریم صادرات مستقل نفت اقلیم کردستان از سوی دولت فدرال عراق، نه صرفاً اقدامی اقتصادی بلکه بخشی از یک راهبرد کلان سیاسی است که هدف نهایی آن، کاهش استقلال مالی و در نهایت سیاسی این منطقه نیمه‌خودمختار است. بغداد با آگاهی از نقش حیاتی درآمدهای نفتی در پایداری ساختار سیاسی و اداری اقلیم کردستان، تلاش دارد از طریق مسدود کردن دسترسی این منطقه به بازارهای جهانی انرژی، قدرت چانه‌زنی آن را تضعیف کرده و زمینه را برای ادغام کامل آن در ساختار مرکزی دولت فراهم سازد.
این سیاست که در بستر خلأهای قانونی قانون اساسی عراق و اختلاف نظرهای تفسیرپذیر درباره مالکیت منابع نفتی پی‌ریزی شده، در واقع تلاشی است برای مهار آرمان‌های استقلال‌طلبانه‌ای که از سال ۲۰۱۳ و با تصویب قوانین مربوط به صادرات مستقل نفت در اقلیم، به‌صورت آشکار مطرح شدند. دولت مرکزی با استفاده از ابزارهای حقوقی، اقتصادی و دیپلماتیک، سعی دارد به تدریج آخرین نشانه‌های خودمختاری اقلیم را از میان بردارد و آن را در چارچوب عراق واحد بازتعریف کند.
دولت فدرال از طریق دادگاه‌ها، کاهش پرداخت‌های بودجه و نهایتاً تحریم کامل صادرات نفتی، این هدف را دنبال کرده است.
1. نقش توافق ۲۰۱۴ و وعده‌های آمریکا به کردها:
o توافق سال ۲۰۱۴ میان بغداد و اربیل به‌ظاهر برای همکاری نفتی و بودجه‌ای بود، اما در عمل، بغداد هرگز قصد اجرای کامل آن را نداشت.
o آمریکا به‌طور پنهانی به کردها وعده استقلال داده بود پس از شکست داعش توسط پیشمرگه.
2. زمینه‌سازی برای استقلال از سال ۲۰۱۳:
o در سال ۲۰۱۳، کردستان قانونی تصویب کرد که به آن اجازه می‌داد در صورت عدم دریافت سهم بودجه، نفت خود را به‌طور مستقل صادر کند.
o برنامه‌ریزی برای استقلال سیاسی از طریق تشکیل صندوق ثروت ملی و شرکت ملی نفت مستقل دنبال شد.
3. رأی دادگاه عالی فدرال عراق )۲۰۲۴(:
o حکم دادگاه در فوریه ۲۰۲۴ کردستان را ملزم به واگذاری «تمام درآمدهای نفتی و غیرنفتی» به بغداد کرد.
o این احکام همراه با تصویب قانون جدید نفت، پایان رسمی توانایی کردستان برای صادرات مستقل نفت را رقم زد.
4. بُعد ژئوپلیتیکی: چین، روسیه و ترکیه:
o چین با تسلط بر بخش عمده‌ای از ذخایر و تولید نفت عراق و اتصال آن به طرح کمربند و جاده، از وحدت عراق منتفع می‌شود.
o ترکیه نیز با ساخت خطوط لوله‌ای که کردستان را دور می‌زنند، به دنبال تحکیم روابط خود با بغداد و تأمین منافع ژئوپلیتیکی خود است.
o روسیه نیز با حذف نفوذ غرب از قراردادهای انرژی عراق، این روند را در راستای پایان سلطه غرب در خاورمیانه می‌بیند.
منبع: Oilprice