پایگاه خبری فولاد ایران- گزارش ها حاکی از آن است که تولید فولاد سبز مبتنی بر هیدروژن می‌تواند تا سال ۲۰۳۵ به ۴۶ میلیون تن برسد. با این حال، هزینه‌های بالای هیدروژن، مشکلات مربوط به زیرساخت‌های مرتبط و عدم قطعیت سیاست‌ها ممکن است پیشرفت ها را کاهش دهد و ۴۶ میلیون تن تنها حدود ۲.۵ درصد از تولید سالانه فولاد جهانی را تشکیل می‌دهد. کوره‌های بلند زغال‌سنگ‌سوز نیز برای سال‌های متمادی فناوری غالب باقی خواهند ماند.
در سطح منطقه‌ای، سیاست‌های کشورهای اروپایی که در آینده نزدیک اجرایی خواهد شد، به همراه حمایت‌های مالی دولتی، نقش مهمی در تسریع پروژه‌های مرتبط با فولاد سبز ایفا می‌کنند. در مقابل، کشورهایی مانند امریکا از طریق ارائه مشوق‌های مالیاتی و کمک‌های بلاعوض برای توسعه فناوری‌های هیدروژن و جذب کربن تلاش می‌کنند، اگرچه چشم‌انداز بلندمدت موفقیت این رویکردها هنوز مشخص نیست. چین نیز با سرعت در حال افزایش ظرفیت تولید هیدروژن خود است، اما در حال حاضر برای تولید آهن اسفنجی همچنان به منابع فسیلی وابسته است.
به گزارش
فولاد ایران،صنعت فولاد برای کاهش انتشار آلاینده‌ها در تاسیسات موجود، به روش‌هایی مانند تزریق هیدروژن یا زیست توده به کوره‌های بلند، بازیافت گازهای خروجی و افزایش استفاده از کوره‌های قوس الکتریکی روی آورده است. با این حال، این اقدامات به عنوان راه حل‌های پایدار و بلندمدت تلقی نمی‌شوند و سرمایه‌گذاری‌ها در فناوری‌های نوین تولید فولاد سبز رو به افزایش است.
در میان صنایع مصرف‌کننده فولاد، بخش خودروسازی به دلیل آمادگی برای اجرای مقررات سختگیرانه‌تر در زمینه استفاده از مواد بازیافتی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در کل زنجیره ارزش، پیشتاز تقاضا برای فولاد پایدار است. استفاده از فولاد سبز تنها ۱۰۰ تا ۲۰۰ دلار به هزینه تولید هر خودرو اضافه می‌کند که این میزان برای این صنعت قابل جبران است. در مقابل، صنایع ساخت و ساز، تجهیزات صنعتی و کشتی‌سازی با سرعت کمتری به سمت استفاده از فولاد سبز حرکت می‌کنند.
چالش اصلی در مسیر توسعه فولاد سبز، هزینه بالا و محدودیت در عرضه هیدروژن "سبز" است. برای مثال، قیمت هیدروژن سبز در اروپا اغلب از ۶ یورو به ازای هر کیلوگرم فراتر می‌رود، که این امر باعث تردید تولیدکنندگان فولاد در سرمایه‌گذاری در این زمینه به دلیل عدم اطمینان از حمایت‌های سیاسی و قیمت‌های بلندمدت هیدروژن شده است.
با وجود این موانع، شرکت‌های بزرگ فولاد در حال اختصاص دادن میلیاردها دلار به تحقیق و توسعه فناوری‌های مبتنی بر هیدروژن هستند. پیش‌بینی می‌شود تا اواسط دهه ۲۰۳۰، حدود ۱۰۰ میلیون تن ظرفیت تولید فولاد با قابلیت استفاده از هیدروژن در سطح جهان اعلام شود که بیشتر این پروژه‌ها در ابتدا با استفاده از گاز طبیعی راه‌اندازی خواهند شد.
جایگزینی سوخت‌های فسیلی با هیدروژن سبز نیازمند ایجاد تقاضای واقعی برای آن است، زیرا خریداران تمایلی به پرداخت هزینه اضافی برای "سبز" بودن محصول ندارند. او همچنین به هزینه بالای الکترولیزرها و عدم تحقق انتظارات از یارانه‌های دولتی برای کاهش این هزینه‌ها اشاره کرد. با این حال، او ابراز امیدواری کرد که با کاهش قیمت‌ها، تقاضا برای هیدروژن در سال‌های آینده افزایش یابد.
منبع: GMK Center
ترجمه: مونا تابان