پایگاه خبری فولاد ایران- صنعت فولاد اروپا هرگز تا این حد با چالش مواجه نشده است، زیرا بین هزینه های کربن زدایی و عواقب ناشی از مازاد ظرفیت شدید، به ویژه در چین، که منجر به افزایش واردات شده است، گرفتار شده است. تولید فولاد در اروپا از زمان بحران مالی نزدیک به یک سوم کاهش یافته است و مشاغل نیز یک چهارم کاهش یافته است. تقاضا به سطح قبل از کووید-19 بهبود نیافته است، که همراه با هزینه های بالای انرژی و افزایش واردات منجر به حاشیه هایی در سطحی شده است که آخرین بار در طول همه گیری دیده شده بود.
به گزارش فولاد ایران، تأثیر منفی بر سودآوری در زمانی رخ می‌دهد که انتظار می‌رود صنعت تصمیمات نهایی را در مورد پروژه‌های کربن‌زدایی که میلیاردها یورو هزینه خواهند داشت، اتخاذ کند. سرمایه‌گذاری در فناوری‌ها، مثل هیدروژن سبز امروزه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند.
زمانی که اروپا تصمیم گرفت در اجرای سیاست آب و هوا پیش قدم شود، فرض بر این بود که بقیه هم از آن پیروی خواهند کرد. این اتفاق نیفتاده است و رقابت پذیری اروپا در بخش های تولیدی که در سطح جهانی تجارت می شود مانند فولاد رو به کاهش است. پویایی فعلی هم برای اروپا و هم برای کره زمین بد است. یک صنعت رو به کاهش با اولویت های استراتژیک این قاره که در «معامله صنعتی پاک» که در ماه ژوئیه بیان شد، ناسازگار است.
انتشار گازهای گلخانه ای تولید فولاد اروپا را کاهش می دهد، اما نه به گونه ای که به سیاره زمین کمک کند زیرا فولادسازی اولیه به مکان هایی که کربن زدایی اهمیت کمتری دارد، منتقل می شود. این مشکل را حل نمی کند.
اروپا می تواند صنعت فولاد رقابتی و نوآورانه را حفظ کند، اما باید انتخاب کند. آیا می خواهد در این قاره آهن و فولاد تولید کند؟ یا ترجیح می دهد آن را وارد کند، به طور بالقوه با ردپای کربن بالاتر؟
اکنون باید به این سوال اساسی پاسخ داده شود. اگر تعهد واقعی برای حفظ صنعت داخلی وجود داشته باشد، چشم‌انداز سیاست‌های ترکیبی باید با هم ادغام شود تا محیط حمایتی تشکیل شود که فولادسازی اروپا را قادر می‌سازد کربن زدایی و رشد کند.
اولین چالش رسیدگی فوری به واردات است. مداخله لازم است تا فولاد اروپا بهتر محافظت شود، مانند ایالات متحده و برزیل که این صنعت استراتژیک در نظر گرفته می شود. اقدامات تجاری اضطراری اولین سیگنال قوی برای رسیدگی به این موضوع خواهد بود.
دوم، باید اطمینان حاصل کرد که مکانیسم تنظیم مرز کربن (CBAM) واقعاً به هدف خود می رسد. در اینجا، گزارش ماریو دراگی در مورد رقابت پذیری اروپا مرتبط است. او خاطرنشان کرد که موفقیت CBAM "هنوز نامشخص است" و چندین خطر را که اتحادیه اروپا برای موفقیت باید مدیریت کند، بیان کرد. به ویژه، CBAM نباید اجازه واردات فولاد از کشورهایی را بدهد که حفاظت از آب و هوا را در حالی که فولاد با آلایندگی بالاتر خود را به بازارهای داخلی و غیر اتحادیه اروپا می‌فروشند، دور می‌زنند.
با رهبری جدید در بروکسل، و هم توافق صنعتی پاک و هم برنامه اقدام فولاد و فلزات در دست توسعه، زمان اقدام اکنون فرا رسیده است. تصمیمات اتخاذ شده در 12 ماه آینده اندازه و شکل آینده صنعت فولاد اروپا را تعیین خواهد کرد. عدم اقدام تنها منجر به کاهش مداوم تولید آهن و فولاد در این قاره خواهد شد. اروپا نباید از میراث صنعتی خود دور شود و رشد صنعتی آینده را به مناطق دیگر واگذار کند. سرمایه گذاری قابل توجهی در انتقال سبز وجود دارد که در انتظار فعال شدن سریع آن، پس از دستیابی به وضوح سیاست لازم است. اگر تصمیمات درست گرفته شود، اروپا می تواند در 50 سال آینده پیشتاز این فناوری باشد. نگذارید این فرصت از دست برود.
منبع: فایننشال تایمز