پایگاه خبری فولاد ایران- یک وزیر فرانسوی این هفته گفت حتی اگر 50 درصد پلاستیک بیشتری بازیافت شود، باز هم مشکل آلودگی پلاستیک وجود دارد. در بوسان کره جنوبی مقامات در تلاش هستند تا یک معاهده مهم را برای کاهش آلودگی پلاستیکی وضع کنند. اکنون این کشور در حال ورود به بخش نهایی مذاکرات قبل از الزام آور شدن این معاهده است، اما هنوز چند نکته در مورد بهترین راه برای مقابله با آلودگی پلاستیکی وجود دارد و این مانع پیشرفت در توافق می شود. یکی از بحث برانگیزترین موارد این است که آیا باید محدودیتی برای تولید شرکت های پلاستیکی وجود داشته باشد یا خیر.
در یک طرف کشورها و گروه‌هایی از جمله اتحادیه اروپا وجود دارند که معتقدند اتخاذ تدابیری برای کاهش تولید پلاستیک باید بخش مهمی از یک معاهده بلندپروازانه باشد. از سوی دیگر کشورها و شرکت‌های تولیدکننده نفت و پلاستیک هستند که معتقدند مشکل آلودگی از زباله شروع می‌شود. کسانی مانند عربستان سعودی، ایران و روسیه می گویند مدیریت زباله باید راه حل باشد و مخالفت خود را با محدودیت تولید پلاستیک اعلام کرده اند.
در نگاه اول، این یک رویکرد معقول به نظر می رسد و مطمئناً بهبود تلاش‌ها برای بازیافت پلاستیک به کاهش آلودگی کمک می‌کند.
به گزارش فولاد ایران، در حالی که اکثر پلاستیک ها در تئوری قابل بازیافت هستند، تنها مقدار کمی از آن در واقع به دلیل پیچیدگی فرآیند نمی توانند با هم بازیافت شوند و جداسازی آنها فرآیندی زمان بر و پرهزینه است. اقلام ساخته شده از مواد متعدد اغلب نمی توانند جدا شوند. بیشتر پلاستیک ها را فقط می توان یک یا دو بار قبل از تجزیه شدن بازیافت کرد.
در نتیجه، طبق برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، کمتر از 10 درصد از 400 میلیون تن پلاستیک تولید شده در سال بازیافت می شود.
صنعت پلاستیک از روش‌های جایگزین مانند بازیافت مواد شیمیایی حمایت می‌کند، اما شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد این می‌تواند در مقیاس مورد نیاز برای یک راه‌حل قابل اجرا انجام شود.
اگنس پانیه روناچر، وزیر انتقال انرژی فرانسه به رسانه‌های فرانسوی گفت: «در دنیایی که کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند تولید پلاستیک تا سال 2050 سه برابر شود، افزایش جمع‌آوری و بازیافت حتی تا 50 درصد مشکل آلودگی را حل نمی‌کند.»
نیاز به مهار تولید، موقعیتی است که توسط تحقیقات نیز حمایت می شود. مطالعه‌ای که درست قبل از شروع مذاکرات در بوسان در مجله Science منتشر شد، نشان داد که برای مقابله با مشکل آلودگی جهانی پلاستیک باید تولید را کاهش داد.
این گزارش می‌گوید که میزان زباله‌های مدیریت‌شده - آن‌هایی که سوزانده، بازیافت یا به محل دفن زباله نمی‌رسند و در عوض به محیط‌زیست سرازیر می‌شوند - تا سال 2050 بدون محدودیت در تولید، به 121 میلیون تن خواهد رسید.
محققان چهار اقدام کلیدی مورد نیاز برای حل این مشکل را پیشنهاد کردند: الزام محصولات جدید به تولید حداقل 40 درصد بازیافت، سرمایه‌گذاری 50 میلیارد دلار (47.4 میلیارد یورو) در توسعه زیرساخت‌ها برای مدیریت زباله، اعمال مالیات بر بسته‌بندی پلاستیکی و محدود کردن تولید جدید.
در حالی که هر یک از این اقدامات نقشی در مقابله با این مشکل ایفا می کند، آنها می گویند بدون محدودیت در تولید، هیچ یک از این راه‌کارها نتیجه‌بخش نیست.
پلاستیک تولید شده در سراسر جهان در طول چرخه عمر خود تقریباً سه برابر بیشتر از هوانوردی باعث انتشار گازهای گلخانه ای می شود. حدود 90 درصد از این انتشارات ناشی از فرآیند استخراج سوخت های فسیلی و تبدیل آنها به پلاستیک است.
این مطالعه نشان داد که بدون برخی محدودیت‌ها در ایجاد پلاستیک‌های جدید، انتشار گازهای گلخانه‌ای از سیستم پلاستیکی تا سال 2050 تا 37 درصد افزایش می‌یابد.
بیش از 50 کشور و اتحادیه اروپا تعهد Bridge to Busan را امضا کرده اند که به این معنی است که آنها می خواهند با تدابیری در کل چرخه عمر پلاستیک - که شامل تضمین تولید پایدار نیز می شود- با این موضوع برخورد کنند.
اینگر آندرسن، مدیر اجرایی UNEP نیز در اجلاس اخیر آب و هوایی سازمان ملل متحد، گفت که یک معاهده نهایی باید «کاملاً» هم به مصرف و هم با تولید پلاستیک بپردازد، اما اندرسن اضافه کرد که این به کشورها بستگی دارد که باید مذاکره کنند.
یورونیوز