پایگاه خبری فولاد ایران- بحران جهانی آب در حال تشدید است و این چرخه آب را از بین می برد و پیامدهای بزرگی برای اقتصادها، جوامع و کره زمین دارد. ما می‌توانیم این موضوع را با توجه به خشکسالی‌ها و سیل‌های مکرر و ویرانگر، که مظاهر محلی یک چرخه هیدرولوژیکی بی‌ثبات هستند، ببینیم.
به گزارش فولاد ایران، تقریبا نیمی از بارانی که در خشکی می بارد از خشکی سرچشمه می گیرد نه اقیانوس. آب سبز (آبی که به عنوان رطوبت خاک و در پوشش گیاهی ذخیره می شود) و از اکوسیستم های دست نخورده جاری می شود منبع حیاتی این بارندگی است. بنابراین، علاوه بر تغییرات اقلیمی، تغییر کاربری اراضی بر چرخه هیدرولوژیکی تأثیر می گذارد. در واقع، 14 درصد از جنگل زدایی ناشی از گسترش زمین های کشاورزی است.
سیستم های غذایی نیز در معرض خطر هستند، به ویژه از آنجایی که 55 درصد مواد غذایی جهان در مناطقی با ذخیره آب رو به کاهش کشت می شود. تخمین زده می شود که 23 درصد از تولید جهانی غلات در صورت غیرممکن شدن آبیاری در نتیجه از بین برود.
رهبران جهان در حال حاضر گرد هم می آیند تا در مورد چگونگی تأمین مالی اقدام اقلیمی در COP29، نشست 198 کشوری که کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوا را امضا کرده اند، بحث کنند. آنها باید نیاز به اقدام برای ارزش گذاری، مدیریت و اداره چرخه آب را به عنوان یک کالای مشترک جهانی به منظور ایجاد انعطاف پذیری در برابر آب درک کنند.
گزارش اخیر، اقتصاد آب: ارزش گذاری چرخه هیدرولوژیکی به عنوان یک کالای مشترک جهانی، توسط کمیسیون جهانی اقتصاد آب (GCEW)، با حمایت مجمع جهانی اقتصاد، حقیقت شگفت انگیزی را در مورد آینده آبی ما آشکار می کند. به طور خاص، در اینجا هفت یافته وجود دارد که شما را وادار می‌کند تا درباره نحوه نگاه و مدیریت جهان به حیاتی‌ترین منبع خود و اینکه چگونه می‌توانیم در برابر خطرات فزاینده آب انعطاف‌پذیری ایجاد کنیم، فکر کنید:
1- تغییر اقلیم کمبود آب را تشدید می کند
چرخه هیدرولوژیکی عمیقاً با تغییرات آب و هوایی مرتبط است. هر درجه اضافی گرمایش جهانی 7 درصد ظرفیت نگهداری رطوبت را به جو اضافه می کند. افزایش دما باعث ایجاد امواج گرمای شدید و خشک شدن گیاهان می شود. خاک‌های خشک‌تر نمی‌توانند اکوسیستم‌هایی را که کربن را جذب می‌کنند را پشتیبانی کنند. این ترکیب برخی از جنگل ها را به منابع کربن تبدیل می کند.
پیش‌بینی می‌شود که برخی از مناطق به دلیل تغییر الگوهای بارندگی و رویدادهای شدید آب و هوایی ناشی از تغییرات آب و هوایی تا 30 درصد کاهش در دسترس بودن آب شیرین را شاهد باشند. این امر این پتانسیل را دارد که به طور قابل توجهی کمبود آب را در مناطق تحت فشار تشدید کند و جوامع اطراف را بی ثبات کند.
این واقعیت تلخ مستلزم اقدام در COP29 برای ادغام سیاست های آب و هوا و آب جهت محافظت از آسیب پذیرترین مناطق از کمبود قریب الوقوع آب شیرین است. حفاظت از زیستگاه های طبیعی برای حفظ رطوبت در خاک باید بخشی از همه مشارکت های تعیین شده ملی (NDCs) باشد.
2- هزینه های اقتصادی
کمبود آب می تواند تولید ناخالص داخلی را تا سال 2050 در برخی مناطق، به ویژه مناطقی با آب و هوای خشک یا وابستگی زیاد به آب برای کشاورزی و تولید انرژی، تا 6 درصد کاهش دهد. عدم اجرای سیاست‌های مدیریت بهتر آب می‌تواند منجر به زیان تولید ناخالص داخلی منطقه‌ای از 2 تا 10 درصد تا سال 2050 شود. تنها در سال 2022، زیان اقتصادی جهانی ناشی از بلایای طبیعی 275 میلیارد دلار بود که بخش عمده‌ای از آن را بلایای مرتبط با آب تشکیل می‌داد.
اثرات ترکیبی تغییر الگوی بارش و افزایش دما به دلیل تغییرات آب و هوایی، همراه با کاهش ذخیره کل آب و عدم دسترسی به آب سالم و بهداشتی، به این معنی است که کشورهای با درآمد بالا به طور متوسط 8 درصد تولید ناخالص داخلی خود را تا سال 2050 از دست می دهند. کشورهای کم درآمد ممکن است با کاهش شدیدتر بین 10 تا 15 درصد کاهش مواجه شوند.
این ارقام خیره کننده نیاز مبرم به سرمایه گذاری در مدیریت پایدار آب را نشان می دهد.
3- آب، یک اهرم کلیدی برای انعطاف پذیری آب و هوا
راه‌حل‌های آب و هوایی طبیعی مانند احیای اکوسیستم می‌توانند آب و هوای شدید را مهار کرده و از منابع آب محافظت کنند و در عین حال سازگاری با اثرات آب و هوایی را افزایش دهند. احیای زیستگاه های طبیعی به حفظ رطوبت در خاک، کاهش تغییرات آب و هوایی و تثبیت چرخه هیدرولوژیکی کمک می کند. هر دلار سرمایه‌گذاری شده در بازسازی، با بهبود کیفیت آب، کاهش خطرات سیل و حمایت از انعطاف‌پذیری کشاورزی، بازدهی تخمینی 7 تا 30 دلاری را در منافع اقتصادی به همراه دارد.
از آنجایی که COP29 استراتژی های سازگاری با آب و هوا را مورد توجه قرار می دهد، استفاده از راه حل های طبیعی برای حفظ رطوبت در خاک باید مورد بحث قرار گیرد. این می تواند به دستور کار سه گانه کاهش تغییرات اقلیمی، حفاظت از تنوع زیستی و تثبیت چرخه هیدرولوژیکی کمک کند.
4- سرمایه گذاری فوری در زیرساخت های آب
سرمایه گذاری در زیرساخت های آب باید سه برابر شود و به یک تریلیون دلار در سال برسد تا دسترسی پایدار و قابل اعتماد به آب در شرایط آب و هوایی در حال تغییر تضمین شود. بدون این سرمایه گذاری ها، جهان با بحران آب مواجه است که می تواند رشد اقتصادی را تضعیف کند و نابرابری های اجتماعی را تشدید نماید.
اما این شکاف بودجه تنها بخشی از داستان است. سرمایه گذاری های بسیار بیشتری برای حفظ آب شیرین و افزایش نوآوری ها برای استفاده کارآمدتر از آب در کشاورزی، صنعت، معدن و سایر بخش ها مورد نیاز است.
5- مدیریت موثر آب برای امنیت آب و هوا
بدون مدیریت هماهنگ آب در سراسر بخش ها و مرزها، بحران های آب تنها بدتر خواهد شد. بیش از 60 درصد از منابع آب شیرین - که به عنوان "آب آبی" شناخته می شوند و در رودخانه ها، دریاچه ها و سفره های زیرزمینی یافت می شوند.
COP29 یک فرصت حیاتی برای ایجاد مدیریت بهبود یافته است که تضمین می‌کند منابع آبی مشترک به صورت مشارکتی و عادلانه مدیریت می‌شوند.
6- همکاری منابع مالی
تنها 1.4 درصد از منابع مالی خصوصی که از طریق بودجه توسعه بسیج شده است به بخش تامین آب و فاضلاب اختصاص یافته است. گزارش GCEW بر نیاز به مشارکت فوری دولتی و خصوصی برای بسیج منابع و تخصص برای مدیریت موثر آب تاکید می کند.
مشارکت بخش خصوصی و تقویت مکانیسم های مالی نوآورانه به گسترش راه حل هایی که امنیت آب را برای همه افزایش می دهد، کمک خواهد کرد. شرایط و دسترسی به تدارکات یا حمایت عمومی نیز می تواند استفاده پایدارتر از آب و زمین را ترویج کند.
7- بلایای مربوط به آب در حال تکرار و پرهزینه شدن
فراوانی بلایای طبیعی مرتبط با آب مانند سیل، خشکسالی و طوفان، در طول سه دهه گذشته نزدیک به 30 درصد افزایش یافته است. پیش بینی می شود که این رویدادها با پیشرفت تغییرات آب و هوایی شدت و فراوانی بیشتری پیدا کنند. بلایای طبیعی در سال 2022 به 275 میلیارد دلار خسارت اقتصادی جهانی منجر شد که 125 میلیارد دلار آن تحت پوشش بیمه قرار گرفت.
این خطرات فزاینده بر نیاز به اولویت بندی آب و مدیریت ریسک بلایا، ادغام سیستم های هشدار اولیه و زیرساخت های آب پایدار برای کاهش خسارات اقتصادی و حفاظت از جمعیت های آسیب پذیر تاکید می کند.
گزارش اقتصاد آب هشدار می دهد که تا سال 2030، نزدیک به نیمی از جمعیت جهان با تنش آبی مواجه خواهند شد. زمان رو به اتمام است. رهبران جهان باید استراتژی های قوی مدیریت آب را در حال حاضر اجرا کنند تا از بدترین نتایج جلوگیری کنند.
تضمین دسترسی به آب پاک، بهبود بهره وری آب، ارزش گذاری و کنترل چرخه هیدرولوژیکی به عنوان یک کالای مشترک جهانی و تقویت حاکمیت جهانی آب، همه اقدامات حیاتی برای تضمین آینده ای مقاوم در برابر آب هستند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد