پایگاه خبری فولاد ایران- همه نگران یک "جنگ تجاری" هستند و انتخابات ریاست جمهوری هفته گذشته ایالات متحده این ترس ها را تشدید کرده است. دونالد ترامپ، برنده برجسته این رقابت، تهدید کرده است که بر همه کالاهایی که وارد ایالات متحده می شوند، تعرفه های کلان بالا خواهد بست و تجارت جهانی از آن بیم دارند. به گزارش فولاد ایران، گیتا گوپینات، معاون اول مدیر عامل صندوق بین‌المللی پول، ماه گذشته گفت: «تعرفه‌ها ممکن است در نهایت با ضرری نزدیک به ۷ درصد نسبت به تولید ناخالص داخلی جهان ایجاد نماید.» او افزود: "این اعداد بسیار بزرگ هستند؛ 7 درصد اساساً اقتصاد فرانسه و آلمان را از دست می دهند."
نگرانی ها واقعی است، اما ناظران و تحلیلگران مقصر آن را نه ترامپ بلکه شی جین پینگ می دانند.
بله، ترامپ تعرفه ها را دوست دارد و افزایش تعرفه ها می تواند باعث رکود جهانی شود. رئیس جمهور سابق و آینده در طول دوران کاری خود و در طول مبارزات انتخاباتی در مورد آنها صحبت کرده و خود را "آقای تعرفه" و "مرد تعرفه" نامیده است. او در اواسط ماه گذشته در باشگاه اقتصادی شیکاگو گفت: "از نظر من زیباترین کلمه در فرهنگ لغت "تعرفه" است. "این کلمه مورد علاقه من است."
اقتصاددانان از این اقدامات متنفرند و رهبران جهانی نیز آن را دوست ندارند. کریستین لاگارد، رئیس بانک مرکزی اروپا و مدیر عامل سابق صندوق بین المللی پول را در نظر بگیرید. او شباهت‌هایی بین امروز و «ناسیونالیسم اقتصادی» می‌بیند که منجر به فروپاشی تجارت جهانی و در نهایت رکود بزرگ شد.
او در سخنرانی خود در سپتامبر در واشنگتن دی سی اشاره کرد که تجارت جهانی به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی جهان از 21 درصد در سال 1913 به 14 درصد در سال 1929 به 9 درصد در سال 1938 کاهش یافت.
در سال گذشته، تجارت جهانی کالا در واقع 1.2 درصد کاهش یافت. اگرچه حجم تجارت امسال به رشد بازخواهد گشت، اما نگرانی‌هایی وجود دارد که تجارت جهانی به اوج خود رسیده است، به ویژه به این دلیل که کشورها دوباره انعطاف‌پذیری و خودکفایی را در اولویت قرار داده‌اند و در نتیجه تلاش می‌کنند صنعت را بسازند.
مقصر رکود تجارت چیست؟
صندوق بین المللی پول مدت هاست که از "حمایت گرایی" شکایت کرده است. با این حال، حمایت گرایی مشکل نیست. این فقط یک علامت است کشورها از اقتصاد خود محافظت می کنند زیرا به شیوه های تجاری غارتگرانه و جنایتکارانه به ویژه از طرف چین واکنش نشان می دهند. این رویه‌های چینی باعث ایجاد عدم تعادل بزرگی مانند مازاد تجاری بزرگ آن شده است. همانطور که وال استریت ژورنال به ما یادآوری می کند، عدم تعادل باعث رکود بزرگ شد. آنها همچنین مسئول رکود جهانی 2008 هستند.
این بار، چین در حال کاهش تقاضای مصرف کنندگان در داخل است و به تولید یارانه پرداخته است زیرا شی به دنبال ایجاد یک نیروگاه صادراتی وحشتناک تر است. چین در حال حاضر 30 درصد از تولید جهانی را به خود اختصاص داده است.
همانطور که جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی ایالات متحده ماه گذشته در موسسه بروکینگز گفت، سیستم پکن «به مراتب بیشتر از تقاضای داخلی تولید می‌کند، مازاد تولید را با قیمت‌های مصنوعی پایین به بازارهای جهانی می‌ریزد، تولیدکنندگان را در سرتاسر جهان از تجارت خارج می‌کند، و مانع در زنجیره تامین ایجاد می‌کند."
سالیوان درست می گوید. در ماه اکتبر، شاخص قیمت تولیدکننده چین که قیمت‌های ورودی کارخانه را اندازه‌گیری می‌کند، برای بیست و پنجمین ماه متوالی کاهش یافت که نشان می‌دهد ظرفیت تولید چین از تقاضای داخلی خارج شده است. با این حال، پکن حتی پول بیشتری را برای تولید می‌ریزد، که تأثیر اتفاقی در کاهش توانایی مصرف‌کنندگان برای خرید کالا دارد.
در نتیجه تقاضای داخلی در چین رو به کاهش است. در ماه گذشته، واردات بیش از حد انتظار 2.3 درصد کاهش یافت، در همان زمان صادرات 12.7 درصد افزایش یافت که بسیار سریعتر از برآوردهای پیش بینی شده بود.
همانطور که وال استریت ژورنال اثراتی را که شرکای تجاری چین احساس می کنند، عنوان کرده است، سیستم صادرات محور چین، "خسارات جانبی" ایجاد می کند. این گونه است که دولت بایدن آن را «شوک چین» بیان می کند.
تاکنون، صندوق بین‌المللی پول نمی‌خواهد با شیوه‌های تجاری چین مقابله کند، و این بدان معناست که کشورها امور را خود به دست خواهند گرفت. در واکنش به سیاست‌های تشویق صادرات پکن، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و حتی کشورهای به اصطلاح جنوب جهانی دیوارهای تعرفه‌ای را بالا می‌برند. ترامپ اکنون تصمیم گیرنده خوبی است.
آلن تونلسون، کارشناس تجارت، گفت: «کشورهای خارجی و به‌ویژه چین، سال‌هاست که جنگ‌های تجاری بسیار موفقی را علیه روسای جمهور پیش از ترامپ به راه انداخته‌اند. تعرفه‌های بالا، موانع غیرتعرفه‌ای بر اساس مقررات، یارانه‌ها، مقررات محلی، دستکاری ارز و سرقت مالکیت معنوی برای سال‌ها رویه عملیاتی استاندارد بوده است.»
اما حسابرسی به زودی در راه است، زیرا بزرگترین بازار جهان در حال از دست دادن صبر است و اقدام خواهد کرد، هرچندکه تعرفه ها "دنیایی از پیامدهای ناخواسته" را ایجاد می کنند.
ولی همانطور که تونلسون، که در مورد تلاقی تجارت و ژئوپلیتیک در RealityChek می نویسد، "اقتصادهای خارجی آنقدر به رشد در بازار آمریکا وابسته هستند که هرگونه تلافی برای عوارض جدید ایالات متحده در بهترین حالت نمادین خواهد بود."
با این حال، حتی اگر بیش از انتقام‌جویی نمادین وجود داشته باشد، رکود بزرگ نشان می‌دهد که کشورهای دارای مازاد تجاری بیشترین آسیب را می‌بینند. آمریکا باید این را درک کند: یک قرن پیش، پادشاه مازاد تجاری جهان بود و بیشترین ضربه را از سقوط تجارت متحمل شد. اکنون، چین کسی است که ضربه‌ها را می‌پذیرد.
بنابراین، کشورهایی که مازاد تجاری دارند، در موقعیتی نیستند که بتوانند جنگ تجاری با کشورهای دارای کسری تجاری مانند آمریکا به راه بیندازند.
رژیم چین مطمئناً این را می داند. در سال 2018، زمانی که ترامپ تعرفه‌هایی را بر اساس بخش 301 قانون تجارت 1974 اعمال کرد، پکن ساکت شد، اما اقداماتی را انجام داد که بین 75 تا 81 درصد از هزینه این اقدامات را جذب کرد.
تاریخ در حال تکرار است. در روزهای اخیر، چین ارزش یوان را کاهش داده است، تا حدی با پیش بینی اعمال تعرفه های جدید توسط ترامپ. حتی قبل از اینکه او سوگند یاد کند، رژیم چین هزینه تعرفه های جدید او را می پردازد.
منبع: نیوزویک