پایگاه خبری فولاد ایران- کشاورزی احیا کننده ممکن است کلید حل چالش های کشاورزی اروپا با کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی باشد - اما آیا سیاست گذاران و مصرف کنندگان آماده حمایت کامل از آن هستند؟ آنچه که می‌توانیم به طور کلی بگوییم این است که کشاورزی احیاکننده به عمل کشاورزی و استفاده از زمین اطلاق می‌شود که هدف آن بهبود یا بازیابی سلامت کلی خاک است و در نتیجه، ظرفیت خاک برای حفظ تولید و ارائه مزایای زیست‌محیطی را افزایش می‌دهد.
تابستان سوزان در جنوب ایتالیا برای کشاورز خرده پا آنتونیو با زیان زیادی همراه بود. خانواده او نسل‌هاست که زمینی را در فاصله 20 کیلومتری رم، به پرورش بز، کشت گندم و برداشت میوه و سبزیجات انجام داده‌اند.
او که اکنون نیمه بازنشسته شده است، نگران آینده کشاورزی کوچ خود در ایتالیا است.
آب و هوا در دهه گذشته بسیار تغییر کرده است. درختان پنجاه ساله بلوط پژمرده می شوند و دام های او در رنج هستند. او می گوید: "باروری گوسفند و تلفات طیور به دلیل گرما سقوط کرده است."
اونوراتی تنها نیست. کشاورزان در سراسر اروپا - به ویژه در جنوب مستعد خشکسالی – زیان های مشابهی را تجربه می کنند و بسیاری از کشاورزان خرده پا از کار افتاده اند. بین سال‌های 2003 و 2016، تعداد مزارع در اتحادیه اروپا 27 تا 32 درصد کاهش کاهش یافته است.
تنها در دو سال گذشته، 10 درصد دیگر از مزارع اروپایی تعطیل شده‌اند، که عمدتاً به دلیل خشکسالی و آب و هوای شدید بوده که محصولات کشاورزی و معیشت را از بین برده است.
به گزارش فولاد ایران، اگر این روند ادامه یابد، تا سال 2040، برای اروپا ممکن است تنها 3.9 میلیون مزرعه باقی بماند و مزارع صنعتی قدرت بیشتری را تثبیت کنند. این امر باعث فاجعه ای برای محیط زیست می شود، زیرا تعادل ظریف بین آب و هوا، کشاورزی و سیستم غذایی به طور فزاینده ای تهدید می شود.
برای معکوس کردن این روند، سیاست گذاران باید از شیوه های کشاورزی مبتنی بر طبیعت، حمایت کنند. با توجه به اینکه سیاست مشترک کشاورزی برای مذاکره در سال آینده تنظیم شده است، اکنون زمان بازنگری در سیاست کشاورزی است.
مزارع صادرات محور در کشت های تک محصول که کیفیت خاک را در طول زمان کاهش می دهند و برای به حداکثر رساندن بهره وری به شدت به آفت کش ها و کودها متکی هستند، کار می کنند. این تمرکز بر تولید کوتاه مدت و حداکثر، اکوسیستم زیست محیطی شکننده را تهدید می کند.
فیلیپ بیرکر، بنیانگذار Climate Farmers، می گوید: «در بیشتر اروپا، خاک های ما به قدری تهی شده اند که اساساً مرده هستند. وقتی باران می آید، خاک آب را جذب نمی کند و به این می گویند فرسایش خاک. به همین دلیل است که در حال حاضر خسارات زیادی از سیل داریم.»
بر اساس علم آگرواکولوژی، افراد بیشتری در جامعه کشاورز به شیوه‌های احیاکننده روی می‌آورند، نه تنها برای به حداقل رساندن اثرات زیست‌محیطی، بلکه برای ایجاد مزارع مقاوم در برابر آب و هوا در پاسخ به آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی.
یکی از مزایای شگفت انگیز کشاورزی احیا کننده این است که ظرفیت ذخیره آب خاک را افزایش می دهد. بیرکر توضیح می دهد که خاک سالم می تواند آب را جذب و آن را ذخیره کند تا در مواقع خشکسالی آزاد شود.
خوشبختانه، اونوراتی در کنار جوامع کشاورزی روستایی در جنوب ایتالیا، با یادگیری شیوه های کشاورزی بوم شناختی از پدربزرگ و مادربزرگ کوچ نشین و والدین خود بزرگ شده است. او می گوید: «پدربزرگ و مادربزرگ من منابع کمی داشتند و یاد گرفتند که بدون کاهش بهره وری با طبیعت کار کنند.» اونوراتی توضیح می دهد که با گذشت زمان، این سیستم مختلط کشاورزی و دام ارزش خود را ثابت کرده است.
مانند اونوراتی، بیرکر از کشاورزی احیاکننده حمایت می‌کند و شواهدی را ارائه می‌دهد که این شیوه‌ها کارآمد هستند و به کشاورزان خرده‌پایه اعتماد به نفس می‌دهند تا عملیات خود را با محیط تطبیق دهند.
در طول دو سال گذشته، جنوب اروپا خشکسالی شدید و تنش های گرمایی را تحمل کرده است. آخرین داده‌های سرویس تغییر اقلیم کوپرنیک که توسط مرکز اروپایی پیش‌بینی‌های هواشناسی اجرا شده است، نشان می‌دهد که چگونه دما با سیل کربن در جو همچنان افزایش می‌یابد.
فیلیپ بیرکر با اشاره به تأثیرات گسترده این گرمای شدید، گفت: «دمای بالای طولانی مدت به کل اکوسیستم آسیب می رساند و بهره وری کشاورزی را خفه می کند. همچنین کشاورزان را مجبور می‌کند به آبیاری فشرده تکیه کنند و فشار زیادی را بر منابع آبی که در حال حاضر کمیاب هستند، وارد می کند.»
منبع: یورونیوز