پایگاه خبری فولاد ایران- استراتژی برای مهار ادامه رشد چین از طریق ابزارهای اقتصادی، در سطح جهانی مورد توجه قرار گرفته است و برخی از این مقطع کنونی به عنوان یکی از ابعاد جنگ‌های اقتصادی یاد می‌کنند. به دلیل افزایش تنش‌های ژئوپلیتیکی، این رویارویی با نگرانی‌های امنیتی پیوند نزدیکی پیدا کرده است که منجر به تمرکز مجدد بر امنیت اقتصادی به عنوان رویکردی برای مدیریت ریسک‌های فزاینده جهانی و حفاظت از منافع داخلی شده است.
همانطور که ایده جدایی از چین ریشه دوانده است، جامعه بین المللی، به ویژه ایالات متحده و دوستان و متحدانش، به طور فزاینده ای روی هند به عنوان مکانی جایگزین برای بازسازی زنجیره تامین و توسعه نیمه هادی ها شرط بندی می کنند.
در پاسخ، به نظر می رسد هند در تلاش است تا از فرصت استفاده کند تا اهمیت خود را در سیستم جهانی افزایش دهد و اقتصاد خود را تقویت کند. با به اشتراک گذاشتن ارزش‌های بنیادی دموکراسی، تجارت لیبرال و یک سیستم مبتنی بر قوانین - همانطور که در استراتژی آزاد و باز هند-پاسیفیک ژاپن بیان شده است - انتظار می‌رود هند در موازنه‌سازی چین نقش ایفا کند.
به گزارش فولاد ایران، جاه طلبی هند برای رهبری جنوب جهانی، همانطور که در سال گذشته در گروه 20 مشاهده شد، نیز با این فشار دنبال می شود. این کشور احتمالاً به عنوان سومین قدرت جهانی ظهور خواهد کرد و به دنبال شکل دادن به آن برای تأیید موقعیت استراتژیک خود در سطح جهانی و به حداکثر رساندن سود اقتصادی خود، خواهد بود.
نشانه‌های تنش‌های اقتصادی رو به رشد در سطح جهان پیش از همه‌گیری کووید-19 مشهود بود. چین به بزرگترین صادرکننده و واردکننده کالا و خدمات تبدیل شده و دارای ذخایر غنی منابع طبیعی است. در نتیجه، تجارت به‌ویژه به‌عنوان ابزاری كلیدی در زرادخانه جنگ اقتصادی مورد استفاده قرار می‌گیرد، چیزی که اغلب از آن به عنوان «تسلیحات تجاری» یاد می‌شود. مهمتر از همه، چین و ایالات متحده از سال 2018 درگیر یک جنگ تجاری دوجانبه بوده‌اند و حمایت‌گرایی از جمله افزایش تعرفه‌ها و اعمال کنترل‌های صادراتی و محدودیت‌های واردات، احیا شده است.
دوره COVID-19 تنش ها را تشدید کرد و آسیب پذیری چندین زنجیره تامین که در طول و بلافاصله پس از همه گیری متوقف شد، به جست و جوی جایگزین هایی برای چین شتاب داد. این امر همچنین منجر به شکل‌گیری ائتلاف‌ها و یا موافقت نامه‌های پیچیده‌تر چندجانبه برای همکاری کشورها، از جمله هند، به‌ویژه در هند و اقیانوسیه شده است.
محور اصلی این تنش ها رقابت بر سر فناوری پیشرفته است - نیمه هادی ها مهم ترین جزء آن هستند. تراشه‌ها در دستگاه‌ها و لوازم الکترونیکی، از خودرو گرفته تا گوشی‌های هوشمند استفاده می‌شوند و اهمیت آنها با اتوماسیون و مکانیزه شدن بیشتر می‌شود. استفاده سریع از داده ها، هوش مصنوعی و بلاک چین، از جمله، به طور فزاینده ای به عملیات تجاری، فرآیندهای تولید و زندگی روزمره مردم شکل می دهد.
شرکت حسابرسی ارنست اند یانگ می گوید که بسیاری از استراتژیست ها نیمه هادی ها را "نفت" بعدی می دانند. بازار آن تا پایان دهه به یک تریلیون دلار رشد خواهد کرد و اندازه آن تقریباً دو برابر خواهد شد و ما در بحران واقعی جنگ تراشه هستیم.»
تولید تراشه ها بر اساس یک تقسیم کار افقی است که در آن شرکت های مختلف در فرآیندهای خاص - طراحی، ساخت و مونتاژ و آزمایش برون سپاری - در چندین کشور - تایوان، ایالات متحده، هلند، ژاپن، کره جنوبی و غیره تخصص دارند.
برای کاهش خطرات زنجیره تامین، درون زایی یا یکپارچه سازی عمودی و تلاش های مشترک در پاسخ به کمبود تراشه در طول و بعد از همه گیری همه گیر در حال شکوفا شدن است. به عنوان مثال، ایالات متحده قانون چیپس و علم را تصویب کرد، ژاپن قانون ارتقاء امنیت اقتصادی را هر دو در سال 2022 تصویب کرد، و اتحادیه اروپا استراتژی امنیت اقتصادی خود را در سال گذشته معرفی کرد.
سیاست «ساخت چین 2050»
پکن همچنین تلاش می‌کند تا وابستگی به زنجیره‌های تامین خارجی را کاهش دهد و سرمایه‌گذاری‌ها را در مقیاس انبوهی که طبق گزارش‌ها معادل 145 میلیارد دلار از سال 2014 است، گسترش دهد. با این حال، سایر کشورها به عنوان یک نگرانی امنیتی دیده می شوند.
از سوی دیگر، از آنجایی که هند به تازگی توسعه اکوسیستم نیمه هادی خود را آغاز کرده است، از سرمایه گذاری خارجی و انتقال فناوری به ویژه از کشورهای غرب و شرق آسیا استقبال می کند. استفاده از آنها برای جهش به جلو در روند توسعه آن ضروری تلقی می شود. هدف تسریع پیشرفت صنعتی است که آرزوی دیرینه هند از زمان استقلال بوده است و دستیابی به خوداتکایی - تبدیل شدن به سومین اقتصاد بزرگ جهان تا سال 2027 و رسیدن به هدف دولت مبنی بر فارغ التحصیلی از وضعیت کشور در حال توسعه به توسعه یافته در 20 سال آینده.
بذر آن قبلاً کاشته شده است. اکثر شرکت های نیمه هادی در هند مستقر در ایالات متحده هستند و سرمایه گذاری خود را در سرمایه مولد افزایش می دهند. پیروزی بر هند در عرصه نیمه هادی آتی نیز می تواند به عنوان بخشی از تلاش گسترده تر برای احیا و صنعتی کردن مجدد اقتصاد آمریکا و ایجاد مجدد محیط رقابتی سالم تر در اقتصاد و تجارت جهانی با شکستن تمرکز انحصاری چین و همچنین پرورش نوآوری تلقی شود.
با این حال، اکثر شرکت‌های ژاپنی تاکنون کند و محتاطانه به این گروه ملحق شده‌اند، در حالی که هند به ویژه علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در تجهیزات و ورودی‌ها بوده است.
در عمل، پتانسیل هند برای تبدیل شدن به جایگزین چین ناشناخته باقی مانده است. مهمتر از آن، جدا شدن از این کشور کاملاً غیرواقعی به نظر می رسد زیرا هند بیش از نیمی از سرمایه و کالاهای واسطه ای خود را از چین وارد می کند و مصرف کنندگان هندی حساس به قیمت همچنان به تقاضای محصولات چینی ارزان اما نسبتاً باکیفیت خواهند پرداخت.
حتی شرکت های آمریکایی و ژاپنی تجهیزات تراشه ای به ترتیب 40 و 50 درصد از فروش نیمه هادی ها به چین وابسته هستند. در واقع، چین همچنان حیاتی است زیرا تقاضای آن بیش از نیمی از استفاده جهانی از نیمه هادی ها را تشکیل می دهد. بنابراین، اولویت دادن واشنگتن به نگرانی‌های امنیتی و افزایش مداخله می‌تواند به ضرر رقابت و سود بخش خصوصی باشد.
انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا عنصر دیگری از عدم قطعیت را اضافه می کند: بسته به نتیجه، رژیم تعرفه های بالای موجود هند می تواند بار دیگر هدف قرار گیرد.
چشم انداز کنونی پیرامون توسعه صنعت تراشه هند، حداقل در کلام پیچیده است. این کشور در میان نگرانی‌های اقتصادی و امنیتی قرار دارد، با اهداف سیاسی متعددی که شامل موضوعاتی مانند توسعه صنعتی، رشد، فناوری، امنیت اقتصادی، دولت‌سازی اقتصادی و دیپلماسی است.
آیا ما شاهد این خواهیم بود که این غول خفته در نهایت از خواب بیدار شود تا پتانسیل واقعی خود را در عرصه نیمه هادی آزاد کند؟ اگر چنین است، این می تواند منجر به تغییر ساختاری در نظم اقتصادی فعلی شود یا تاریخ ممکن است با شکست هند در قیام در برابر چین تکرار شود.
منبع: Japan Times