پایگاه خبری فولاد ایران- اگر رمز و راز پولی یک هنر است، بانک خلق چین به حد افراطی این هنر را دارد. در میان بانک‌های مرکزی بزرگ در بازارهای پیشرفته و نوظهور، این بانک تنها بانکی است که تغییراتی در نرخ بهره و سایر جنبه‌های سیاست پولی مرتبط با چرخه قابل پیش‌بینی جلسات کمیته سیاست‌گذاری ایجاد نمی‌کند. در عوض، تغییرات خط مشی به صورت موردی انجام می شود و از طریق بیانیه مطبوعاتی اطلاع رسانی می شود.
به عنوان بانک مرکزی دومین اقتصاد بزرگ و بانکی که آرزوی ارتقای مکانیسم‌های بازار را دارد، فقدان شفافیت این بانک پیامدهای منفی زیادی، هم داخلی و هم بین‌المللی دارد. عدم شفافیت PBoC باعث می شود که فعالان بازار مالی در مورد استراتژی سیاست پولی آن حدس بزنند. به جای مدیریت انتظارات در مورد نرخ بهره، عنصر کلیدی سیاست بانک مرکزی، PBoC معمولاً در حالت تدافعی قرار می گیرد و به تحولات بازار واکنش نشان می دهد. این امر انتقال سیاست پولی به فعالیت های اقتصادی و تورم را که فرآیندی بیزانسی در بهترین شرایط است، حتی سخت تر می کند.
به گزارش فولاد ایران، پیامد دیگر افزایش غیرضروری فشارها بر نرخ ارز است، زمانی که معامله گران ارز سعی می کنند اهداف PBoC را در یک جهت یا جهت دیگر حدس بزنند. این فقدان ارتباطات قبلاً نتیجه معکوس بدی داشته است. در آگوست 2015، یک حرکت غافلگیرکننده با نیت خوب برای آزاد کردن نرخ ارز، که از طریق یک بیانیه رمزآلود به اطلاع عموم رسید، باعث ایجاد وحشت در بازار شد. گسترش باند تجاری یوان در برابر دلار با کاهش ارزش تقریباً 2 درصدی همراه شد که به اشتباه نشانه کاهش ارزش بیشتر در آینده است. PBoC در نهایت یک کنفرانس مطبوعاتی برای شفاف سازی مقاصد خود برگزار کرد. اما با فرار سرمایه از چین و کاهش شدید ارزش پول، آسیب وارد شد. PBoC در تلاش است تا با استفاده از نرخ های بهره برای کنترل ایجاد اعتبار در اقتصاد به جای دستور مستقیم به بانک ها برای گسترش یا محدود کردن اعتبار، سیاست پولی را مدرن کند. این هدف ستودنی به دلیل فقدان یک چارچوب شفاف برای تعدیل نرخ بهره مختل شده است.
این بانک همچنین ترویج نقش یوان به عنوان یک ارز بین المللی را دشوارتر می کند. این موضوع باعث می‌شود سرمایه‌گذاران خارجی در مورد ادعاهای PBoC مبنی بر اجازه نرخ ارز تعیین‌شده توسط بازار و عدم مدیریت آن با استفاده از کنترل‌های سرمایه، مشکوک شوند.
فقدان شفافیت، مقاومت در برابر فشارهای بازار را برای PBoC دشوارتر می کند. تصمیمات سیاست پولی توسط شورای دولتی، یک نهاد سیاسی اتخاذ می شود، اگرچه بانک مرکزی قطعا بر این تصمیمات تأثیر می گذارد. این امر آن را در موقعیتی سخت قرار می دهد که در آن نمی تواند خود را به عنوان یک نهاد تصمیم گیری مستقل مطرح کند.
PBoC می خواهد سیاست پولی چین را مدرن کند، بازارهای مالی را آزاد کند و یوان را ارتقا دهد. برای انجام همه اینها، حتی اگر فرآیند تصمیم گیری واقعی از دست آن خارج شود، به چارچوب سیاست بهتری نیاز دارد. با این حال، ارتباطات بازتر یک پیش نیاز برای هر چارچوبی برای ارائه نتایج خوب است. بدون آن، برای دولت چین بیهوده است که انتظار داشته باشد PBoC به طور موثر به وظایف خود در ارتقای ثبات پولی و مالی عمل کند.
منبع: فایننشال تایمز