پایگاه خبری فولاد ایران- کارشناسان انرژی پاک و طرفداران آب و هوا ژاپن را به دلیل امپریالیسم انرژی در جنوب شرقی آسیا متهم کرده اند. آنها استدلال می کنند که دولت فن آوری هایی را ترویج می کند که به عنوان کربن کم یا صفر ظاهر می شوند، اما در واقع به طولانی کردن سوخت های فسیلی در منطقه کمک می کنند تا به نفع منافع تجاری ژاپن باشند.
آنها ادعا می کنند که نخست وزیر فومیو کیشیدا از طریق میراث دیپلماسی انرژی در آسیا، در تلاش است تا خود را تحکیم کند.
کیشیدا در این ماه در جاکارتا، با راه‌اندازی مرکز انتشار صفر آسیا در پایتخت اندونزی و انتصاب دیپلمات ژاپنی تاکیو یامادا به‌عنوان سفیر در AZEC، قصد دارد چارچوب چندجانبه را تقویت کند و به آن دوام دهد.
رویکرد ژاپن منعکس کننده شکاف جهانی عمیق تر در مورد انتقال انرژی است. به علاوه، تلاقی منافع بین رهبران انرژی و صنعتی ژاپن و کشورهای آسیای جنوب شرقی که این ابتکار را امضا کرده اند وجود دارد. در این پس زمینه ژاپن در حال ترویج و عرضه فناوری هایی است که استفاده از سوخت های فسیلی را طولانی تر می کند.
به گزارش فولاد ایران، از دهه 1960، ژاپن منبع عظیمی از سرمایه گذاری در منطقه بوده است. مؤسسات دولتی و شرکت های تجاری آن به طور جدی کار می کنند و وام هایی با نرخ های پایین تر از بازار ارائه می دهند و صادرات کالا، ساخت زیرساخت ها، سرمایه گذاری در کارخانه ها و توسعه منابع انسانی محلی را در راستای انتقال جهانی به منابع انرژی پاک تر ترویج می کنند. در این بین، هزینه های زیرساختی ژاپن در منطقه با تاکید بیشتر بر پروژه های انرژی تغییر کرده است. AZEC واضح ترین نشانه این تغییر است: این یک مجمع چند جانبه متشکل از 11 کشور است و به عنوان کانالی عمل می کند که از طریق آن ژاپن و کشورهای عضو سیاست ها را هماهنگ می کنند، فناوری و دانش ژاپنی را گسترش می دهند و معاملات هنگفت انجام می دهند.
طرح AZEC توسط نخست وزیر فومیو کیشیدا در ژانویه سال گذشته به عنوان راهی برای کمک به کربن زدایی منطقه آسیا با استفاده از فناوری ژاپنی پیشنهاد شد. در بیانیه مشترک سرمایه گذاری زیرساختی، حمایت مالی و تلاش برای استانداردسازی فناوری‌های کربن زدایی به عنوان زمینه‌های همکاری گنجانیده شد.
AZEC چندین هدف استراتژیک را برای ژاپن انجام می دهد. با توجه به محدودیت‌های بازار داخلی رو به کاهش، این کانالی ایده‌آل برای شرکت‌ها برای گسترش بازارهای صادراتی است. AZEC همچنین یکی از ستون‌های کلیدی استراتژی آزاد و باز هند-پاسیفیک ژاپن، دکترین دیپلماتیک شینزو آبه، نخست‌وزیر سابق سابق ژاپن است که تحت کیشیدا اصلاح شد و به دنبال حفظ نظم منطقه‌ای مبتنی بر قوانین در امنیت، روابط اقتصادی و اکنون انرژی است.
نشست این ماه AZEC در جاکارتا، این چارچوب آن را نهادینه خواهد کرد، و هماهنگی سیاست های انرژی را برای کشورهای عضو آسان تر می کند و ژاپن را برای توزیع بودجه انتقال انرژی که وعده داده است، آسان تر می کند.
به گفته دولت، بیش از 350 پروژه AZEC در حال حاضر در حال انجام است، از جمله ابتکارات مربوط به گاز طبیعی مایع LNG، احتراق همزمان آمونیاک در نیروگاه های زغال سنگ، جذب و ذخیره سازی هیدروژن و کربن مبتنی بر فسیل CCS که اثربخشی آنها در مقیاس دور از قطعیت است.
این پروژه‌ها در زمانی انجام می‌شوند که منابع انرژی تجدیدپذیر - به ویژه خورشیدی - در بسیاری از بازارها از جمله در آسیا و اقیانوسیه ارزان تر از سوخت‌های فسیلی هستند.
استراتژی ژاپن کاملاً تحت هدف دولت برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای قرار دارد. اما با تامین مالی، صادرات و تخصص ژاپنی مشتریانی مشتاق پیدا می کند.
در طرف دیگر اقتصادهای نوظهور - که انرژی های تجدیدپذیر را ایده ای عالی می دانند اما با منابع مالی کمیاب و نیاز به تعمیرات اساسی زیرساخت ها - و صادرکنندگان هیدروکربن هستند که به دنبال محافظت از تجارت اصلی خود برای مدت طولانی هستند.
در سال 2021، انجمن کشورهای آسیای جنوب شرقی تخمین زد که این منطقه به حداقل 367 میلیارد دلار سرمایه گذاری انرژی طی پنج سال آینده برای دستیابی به اهداف کربن زدایی نیاز دارد. بنابراین، دولت‌های آسیای جنوب شرقی، شرکت‌های برق دولتی و شرکت‌های انرژی با کمال میل از سرمایه‌گذاری ژاپن و روایت توکیو استقبال می‌کنند که به این منطقه اجازه می‌دهد تا نیروگاه‌های سوخت فسیلی خود را حفظ کند و در عین حال ادعا می‌کند که در مسیر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای قرار دارد.
رویکرد "مسیرهای مختلف" ممکن است در ابتدا معقول به نظر برسد. اما شرکت‌های ژاپنی و سازمان‌های دولتی از این مفهوم استفاده می‌کنند تا پتانسیل عظیم منطقه برای تولید و ذخیره انرژی تجدیدپذیر را کم اهمیت جلوه دهند.
برای مثال، سرمایه‌گذاری‌های جدید در زیرساخت‌های گازی با این استدلال که جغرافیای آسیا پتانسیل خورشیدی و بادی آن را به شدت محدود می‌کند و اینکه منطقه بیش از حد به زغال‌سنگ وابسته است، تشویق می‌شود که در مقایسه با گاز، حدود نیمی از دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.
به گفته بانک توسعه آسیایی، از اقتصادهای رو به رشد منطقه به این معناست که برای دستیابی به صفر خالص، سه چهارم انرژی مورد نیاز منطقه باید با انرژی باد و خورشید تامین شود و برق زغال سنگ باید در اسرع وقت حذف شود.
با این حال، AZEC این فرآیند را به تعویق می اندازد: جریان های مالی بین المللی که توسط بانک های توسعه چندجانبه رهبری می شود باید سرمایه گذاری در پروژه های انرژی تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ را آسان تر از تامین مالی زیرساخت های سوخت فسیلی کند و کشورهای آسیای جنوب شرقی خود کارهای زیادی برای انجام دادن دارند.
ژاپن باید محصولاتی ارائه دهد که منجر به کربن زدایی شود. برای تحقق این امر، سیاست‌های داخلی و نوآوری‌های ژاپن اهمیت زیادی دارد. جاه طلبی های موازی ژاپن - برای تبدیل شدن به رهبر جهانی در انرژی های تجدیدپذیر نسل بعدی مانند سلول های خورشیدی پروسکایت و بادهای شناور دریایی - به جای ترویج فناوری هایی مانند CCS، LNG و پرتاب آمونیاک مشترک، برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی بسیار مفیدتر است.
نقشه راه انرژی و اهداف آب و هوایی به روز شده که قرار است تا پایان این سال مالی منتشر شود، تعیین خواهد کرد که ژاپن چگونه فعالانه در این مبارزه شرکت خواهد کرد.
منبع: Japan Times