پایگاه خبری فولاد ایران- معماری مالی جهانی کنونی در رفع نیازهای مالی برای اقدام اقلیمی، توسعه پایدار و مدیریت بدهی با چالش‌های مهمی مواجه است. درخواست برای اصلاحات، به دنبال ایجاد یک سیستم مالی عادلانه تر، فراگیرتر و پایدارتر است.
افزایش نمایندگی کشورهای در حال توسعه، به ویژه کشورهای آفریقایی، در فرآیندهای تصمیم گیری اقتصادی جهانی برای توسعه و شکوفایی این قاره بسیار مهم است.
تغییر اقلیم یکی از مبرم ترین مسائل زمان ما است که پیامدهای گسترده ای برای سیاره ما و ساکنان آن دارد. پرداختن به اقدامات اقلیمی نیازمند رویکردی چند وجهی است که افراد، جوامع، سازمان ها و دولت ها را در بر می گیرد.
ما نیاز به ساختن آفریقای مرفه، فراگیر و انعطاف پذیر از طریق مشارکت های مجدد و نهادهای قوی داریم. با این حال، روند نگران‌کننده‌ای پدیدار شده است: دولت‌ها در سراسر جهان با بدهی‌های دولتی فزاینده دست و پنجه نرم می‌کنند و این توانایی آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری در خدمات اجتماعی اصلی که شهروندانشان به شدت به آن نیاز دارند، محدود می‌کنند.
به گزارش فولاد ایران، متوسط بدهی عمومی در آفریقا حدود 65 درصد تولید ناخالص داخلی است که بالغ بر 1.1 تریلیون دلار است و برخی از کشورها حتی سطوح بدهی بسیار بالاتری دارند. به طور نگران کننده ای، نزدیک به 40 درصد از کشورهای آفریقایی در تنگنای بدهی قرار دارند یا در معرض خطر بالا هستند. بدتر از همه، 60 درصد از کشورهای آفریقایی در حال حاضر بیشتر برای خدمات بدهی عمومی خارجی خود هزینه می کنند تا مراقبت های بهداشتی.
ساختار بدهی جهانی موجود برای پاسخگویی به نیازهای مبرم کشورهای آفریقایی مجهز نیست. اصلاحات فوری در چارچوب مشترک G20 مورد نیاز است تا آن را مؤثرتر، شفاف‌تر و متناسب با هدف کند. دستیابی به اهداف توسعه پایدار SDGs تا سال 2030 به 1.3 تریلیون دلار در سال نیاز دارد، در حالی که پیش بینی می شود هزینه های مربوط به تغییرات آب و هوایی به تنهایی تا سال 2030 به 2.8 تریلیون دلار در آفریقا برسد.
آفریقا در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری در تامین مالی توسعه خود از طریق منابع داخلی داشته است. با این حال، این بودجه برای از بین بردن شکاف مالی در حال افزایش کافی نیست.
برای پر کردن شکاف بودجه، کشورهای آفریقایی باید بسیج منابع داخلی را از طریق افزایش منابع مالی، بهبود کارایی مخارج عمومی، استفاده از بازارهای بزرگ صندوق بازنشستگی و صندوق‌های ثروت دولتی، مهار جریان‌های مالی غیرقانونی به خارج از قاره و استفاده از مشارکت‌ها تقویت کنند. باید به دنبال منابع جدید درآمد مالیاتی، از جمله منابع پرداخت های دیجیتال و مالیات های بخش غیررسمی بود.
آفریقا باید راه‌حل‌های نوآورانه را بررسی کند و از فرآیندهای تامین مالی برای توسعه تامین منابع مالی و فنی کافی برای حمایت از مشارکت در فرآیند اصلاح مالیات استفاده کند.
تعمیق بازارهای سرمایه آفریقا برای بسیج منابع، کشورها را قادر می سازد تا منابع مالی اضافی را از بخش خصوصی و صنعت صندوق بازنشستگی تامین کنند. استفاده از مشارکت های دولتی و خصوصی PPPs همچنین به کشورهای آفریقایی اجازه می دهد تا پروژه های زیرساختی حیاتی را با منابع بخش خصوصی تأمین مالی کنند.
با استفاده از اعتبارات کربن، کشورها می توانند از مزایای حمایت از توسعه پایدار، رشد اقتصادی و انعطاف پذیری آب و هوا و در عین حال کمک به تلاش های جهانی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی بهره مند شوند.
افزایش منابع موسسات مالی بین‌المللیIFI نیز برای کشورهای آفریقایی جهت مقابله با چالش‌های اقتصادی، از جمله چالش‌هایی که توسط تنش‌های ژئوپلیتیک تشدید می‌شود، حیاتی است. این منابع باید امتیازی تر، بلندمدت و فراگیرتر باشند.
ابزارها و مکانیسم‌های مالی نوآورانه می‌توانند به کاهش هزینه‌های تامین مالی کمک کنند و دسترسی کشورها را به منابع مالی مقرون‌به‌صرفه برای توسعه آسان‌تر کنند. مبادله بدهی می تواند برای مدیریت بدهی و کاهش استرس مالی ارزشمند باشد. با مبادله بدهی با تعهدات جدید با شرایط مطلوب تر، کشورها می توانند بدهی خود را به طور مؤثرتری مدیریت کنند، استرس مالی را کاهش دهند و فضا را برای توسعه پایدار و رشد اقتصادی ایجاد کنند.
در کنار کاهش بدهی، کشورهای آفریقایی همچنین خواستار حمایت در توسعه ابزارها و ابزارهایی برای کاهش هزینه های مالی شدید هستند. کشورهای آفریقایی باید اجرای حداقل مالیات داخلیDMTT را آغاز کنند تا اطمینان حاصل شود که شرکت های چندملیتی سهم عادلانه مالیات خود را در آفریقا سهیم می کنند و نشت قیمت های انتقالی را به حداقل می رسانند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد