پایگاه خبری فولاد ایران- کاخ سفید و فدرال رزرو همیشه کنار هم نبوده اند. در سال 1965، رئیس جمهور لیندون بی جانسون، رئیس وقت فدرال رزرو، ویلیام مک چسنی مارتین را به مزرعه خود در تگزاس احضار کرد و پس از تصمیم برای افزایش نرخ بهره، او را به طرف دیوار هل داد. با این حال، در بیشتر موارد، روسای جمهور ایالات متحده از اهمیت یک بانک مرکزی مستقل دفاع کرده اند و در نتیجه از مزایای ثبات اقتصادی و مالی بهره برده اند.
به گزارش فولاد ایران، سرمایه گذاران انتظار ندارند سطوح تضاد جانسون هرگز بازگردد، اما نگرانند که بی طرفی فدرال رزرو در دوره ریاست جمهوری دوم دونالد ترامپ دست نخورده باقی بماند. ترامپ در مصاحبه اخیر خود به طرز شومی گفت که «اجازه می دهد» رئیس جی پاول، دوره ریاست جمهوری خود را که در سال 2026 به پایان می رسد، تمام کند.
در ماه آوریل، گزارش شد که تیم او در حال تهیه پیش‌نویس‌هایی هستند که در صورت پیروزی او می‌تواند استقلال فدرال رزرو را از بین ببرد. علیرغم نامزد کردن پاول به عنوان رئیس جمهور در سال 2017، زمانی که او رئیس جمهور بود، ترامپ علناً او را تشویق کرد که نرخ ها را سریعتر کاهش ندهد. دخالت در استقلال بانک مرکزی خطر بی ثبات کردن اعتبار پولی و مالی آمریکا را به دنبال دارد و اگرچه ترامپ به ارتدوکس اقتصادی اهمیت چندانی نمی دهد، اما سرهم بندی با فدرال رزرو به نفع او نیست.
دولت بعدی می تواند وارث اقتصاد مقاومتی و چرخه سست شود. در کوتاه مدت، تنش بین پاول و ترامپ ممکن است افزایش یابد. فدرال رزرو که در اواسط هفته تشکیل جلسه خواهد داد، در نقطه حساسی از نبرد تورم خود قرار دارد. رئیس جمهور سابق قبلاً پیشنهاد داده است که بانک مرکزی نباید اکنون نرخ بهره را کاهش دهد - شاید این امر ممکن است حمایت از دموکرات ها را افزایش دهد. اما، با نزدیک‌تر شدن تورم ایالات متحده به هدف - و سرد شدن بازار شغل - فدرال رزرو باید قبل از انتخابات نوامبر کاهش نرخ بهره را آغاز کند.
پاول به درستی ترامپ را نادیده می گیرد. رها کردن نرخ های بسیار بالا، افزایش بیکاری و کاهش تقاضا، ملاحظات مهم تری است. اگر ترامپ در نوامبر پیروز می شد، اخراج پاول قبل از پایان دوره ریاست جمهوری اش برای او ساده نبود. با این حال، با گذشت زمان، او می‌توانست اعضای هیئت مدیره انعطاف‌پذیرتری را برای پر کردن هر جای خالی معرفی کند.
در هر صورت، رئیس جمهور سابق احتمالاً فدرال رزرو را برای کاهش نرخ بهره برای تحریک اقتصاد تحت فشار قرار خواهد داد. برنامه اقتصادی او، که شامل تعهد به تضعیف دلار است، همچنین خطر پیچیده‌تر کردن کار بانک مرکزی و کشاندن ترامپ و فدرال رزرو را به درگیری مکرر دارد.
اگر بازارهای مالی بر این باورند که استقلال فدرال رزرو در دوران ترامپ به خطر افتاده است - یا ممکن است چنین شود - پیامدهای قابل توجهی خواهد داشت. به ویژه با توجه به برنامه های ترامپ برای کاهش مالیات ها و افزایش تعرفه ها، انتظارات تورمی ممکن است کاهش یابد. این باعث افزایش فشار بر بازده اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده خواهد شد.
هزینه‌های استقراض حتی بالاتر، فضای تکان‌دهنده مالی را محدودتر می‌کند، بر انباشت بدهی‌ها می‌افزاید و مانع رشد اقتصادی می‌شود. نقش دلار به عنوان یک ارز ذخیره بین المللی به این معنی است که تقاضا برای بدهی ایالات متحده همچنان بالا خواهد ماند. اما ترکیبی از بازده اوراق قرضه بالا، عدم اطمینان در مورد توانایی فدرال رزرو برای عمل آزاد، و یک رئیس جمهور نامنظم در قدرت، می تواند طوفانی عالی برای افزایش بی ثبات کننده یا افزایش مارپیچی در بازدهی ایجاد کند که می تواند ثبات مالی ایالات متحده و جهانی را بر هم بزند.
ترامپ به عنوان یک نامزد و در صورت پیروزی به عنوان رئیس جمهور، باید فدرال رزرو را تنها بگذارد. استقلال بانک مرکزی زیربنای ثبات اقتصادی و مالی آمریکاست. هر رئیس‌جمهوری آینده نیز باید مشتاق باشد که اقتصاد مقاومتی را که در حال حاضر برای کاهش نرخ بهره طراحی شده است، بسازد. دستکاری فدرال رزرو این را نیز تضعیف می کند.
منبع: فایننشال تایمز