پایگاه خبری فولاد ایران- یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران غربی در بخش انرژی مصر، انی ایتالیا، اعلام کرده است که در میدان زهر، بزرگترین میدان گازی در دریای مدیترانه، چاه‌های جدیدی حفر می‌کند. این با استراتژی توسعه انرژی غرب پس از تهاجم روسیه به اوکراین در 24 فوریه 2022 مطابقت دارد.
در آن مرحله، سه چیز برای اعضای اصلی ناتو غربی، ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه بسیار واضح تر شد. اولاً، تأمین گاز کوتاه مدت باید فوراً تأمین شود تا روسیه اجازه نداشته باشد از تهاجم دیگری به اروپا به واسطه عرضه طولانی مدت گاز ارزان خود به اروپا، امتیاز بگیرد. دوم، با توجه به این احتمال زیاد که روسیه پس از حفظ امنیت اوکراین، به فشار به سمت غرب ادامه دهد، و اینکه چین ممکن است از تمرکز نظامی ناتو بر اروپا برای حمله به تایوان استفاده کند، غرب باید روابط جدیدی را با کشورهایی ایجاد کند که چشم انداز مشارکت درازمدت تامین گاز را ارائه می دهند. و سوم، پس از عدم حضور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در خاورمیانه، بسیاری از تامین‌کنندگان بزرگ گاز جهانی از قبل در بلوک ضدغربی چین و روسیه کار می‌کردند.
به گزارش فولاد ایران، یکی از کشورهایی که به نظر می رسید ممکن است وارد این بلوک شود، مصر بود. چین و روسیه از طریق متحد اصلی خود در منطقه، ایران، تلاش کرده بودند تا کشور را در یک «شبکه برق یکپارچه» خاورمیانه قرار دهند. در سال 2022 اعلام شد که مصر و اردن همکاری خود را در پروژه های انتقال گاز در داخل اردن با تخصص مصری از طریق شرکت های تخصصی بخش نفت افزایش می دهند.
نکته مهم در اینجا این است که بلوک چین-روسیه و بلوک غرب کاملاً آگاه هستند که مصر از اهمیت بیشتری در جهان عرب و در جهان اسلام برخوردار است که می تواند برای اعمال قدرت بیشتر در کل خاورمیانه مورد استفاده قرار گیرد. برای دهه‌ها، جهان عرب این کشور را به عنوان حامی اصلی ایدئولوژی پان عرب می‌داند که معتقد است قدرت پایدار برای مردم عرب تنها در وحدت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی آنها در کشورهای مختلف یافت می‌شود.
از نظر لجستیکی نیز، مصر برای بازار جهانی گاز و نفت اهمیت بسیار بیشتری نسبت به ذخایر گاز و نفت خود دارد. این کشور نقطه توقف حمل و نقل جهانی در کانال سوئز را کنترل می کند که حدود 10 درصد از نفت و LNG جهان از طریق آن منتقل می شود. همچنین خط لوله حیاتی سوئز- مدیترانه را کنترل می کند که از پایانه عین سخنه می گذرد.
کانال سوئز یکی از معدود نقاط ترانزیت اصلی است که توسط چین کنترل نمی شود. به طور خاص، چین در حال حاضر کنترل مؤثری بر تنگه هرمز از طریق «توافقنامه همکاری جامع ۲۵ ساله ایران و چین» دارد. همین معامله همچنین به چین بر تنگه باب المندب تسلط می‌بخشد، که از طریق آن کالاها از طریق دریای سرخ به سمت کانال سوئز پیش از حرکت به سمت دریای مدیترانه و سپس به سمت غرب حمل می‌شوند.
در نتیجه، حتی اگر مصر ذخایر گاز و نفت صفر داشت، غرب به دنبال افزایش چشمگیر مقیاس و دامنه روابط خود با این کشور پس از حمله روسیه به اوکراین در سال 2022 بود. با این حال، مصر دارای ذخایر گاز بسیار قابل توجهی است - که به طور رسمی حدود 2.1 تریلیون متر مکعب تخمین زده می شود - و آن را بخشی کلیدی از هاب گازی بالقوه عظیم شرق مدیترانه می کند.
این نقطه ورود که توسط ایالات متحده در بخش گاز مصر اعمال شد، از آن زمان توسط چندین شرکت نفتی بزرگ بین المللی متحدانش، از جمله انی ایتالیا، و شل و بریتیش پترولیوم بریتانیا استفاده شده است. این کشور اخیرا گفته است که در سه سال آینده 3.5 میلیارد دلار در اکتشاف و توسعه میادین گازی مصر سرمایه گذاری خواهد کرد. اگر فعالیت اکتشافی به اکتشافات جدید منجر شود، این مقدار می تواند دو برابر شود. در همین حال، شل توسعه فاز دهم امتیاز دریای عمیق دلتای غربی دلتای غرب مصر (WDDM) در دریای مدیترانه را آغاز کرد. این امر پس از آن صورت گرفت که شرکت بریتانیایی و شریکش 9 فاز توسعه قبلی امتیاز WDDM را توسعه دادند که شامل 17 میدان گازی است که در اعماق آب از 300 متر تا 1200 متر واقع شده و تقریباً 90 تا 120 کیلومتر از ساحل را در بر می گیرد. هفته گذشته اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه همان کنسرسیوم تحت رهبری Shell با آغاز مرحله یازدهم WDDM موافقت کرده است.
انی همچنین به دلیل رویکرد کارآفرینانه و تهاجمی خود برای یافتن و حفاظت از ذخایر جدید نفت و گاز در سراسر خاورمیانه قابل توجه بوده است و این شرکت ایتالیایی به دنبال تحکیم و گسترش حضور خود اخیراً در لیبی و امارات متحده عربی است. در این زمینه، در کنار شورون بر روی آخرین اکتشاف نارجیس کار کرده است و انی اظهار داشت که چاه یابی نارجیس -1 اعتبار تمرکز آن بر فراساحل مصر را تأیید می کند.
منبع: Oilprice