پایگاه خبری فولاد ایران- ترکیه از زمان تهاجم تمام عیار روسیه به اوکراین، جریان نفت روسیه به اتحادیه اروپا را تسهیل کرده است و کرملین را قادر می سازد تا تحریم های این اتحادیه را دور بزند و جنگ را طولانی تر کند. در سال 2023، ترکیه با واردات حدود 42.2 میلیارد یورو (45.9 میلیارد دلار) نفت، گاز طبیعی و زغال سنگ از این کشور به بزرگترین خریدار سوخت های فسیلی روسیه تبدیل شد که در دهه گذشته 5 برابر شده است.
با وجود ممنوعیت اتحادیه اروپا و گروه هفت بر واردات نفت روسیه، کشورهای اروپایی همچنان به خرید مقادیر زیادی نفت خام و فرآورده های نفتی از ترکیه ادامه می دهند. گزارش CREA-CSD نشان داد که بین فوریه 2023، زمانی که ممنوعیت اتحادیه اروپا و سقف قیمتی G7 بر فرآورده های نفتی پالایش شده روسیه اعمال شد، تا فوریه 2024، کشورهای عضو 5.16 میلیون تن فرآورده های نفتی به ارزش 3.1 میلیارد یورو از سه بندر ترکیه - جیهان، مرمره ارگلیسی و مرسین، وارد کردند. مهم این است که این بنادر عملیات پالایشی کمی دارند یا اصلاً هیچ عملیاتی ندارند و به شدت به سوخت‌های فسیلی دریایی روسیه وابسته هستند.
در همین دوره، کل واردات محصولات نفتی اتحادیه اروپا از ترکیه 107 درصد در حجم سال به سال افزایش یافته است. کل واردات محصولات نفتی ترکیه از روسیه در سال 2023 بیش از دو برابر شد و مجموعاً به 17.6 میلیارد یورو رسید و حدود 5.4 میلیارد یورو درآمد مالیاتی برای صندوق جنگ کرملین ایجاد کرد. با توجه به افزایش ناچیز مصرف داخلی محصولات نفتی ترکیه، این یافته ها به شدت حاکی از آن است که انبارهای ترکیه سوخت روسیه را برای فروش مجدد به غرب وارد می کنند.
با توجه به موقعیت استراتژیک ترکیه و ظرفیت پالایش نسبتا محدود آن، تاجران به طور سنتی خرید و ذخیره محصولات نفتی را سودآورتر از فرآوری نفت خام می دانستند. و اکنون که جنگ در اوکراین قیمت انرژی را افزایش داده است، روسیه به ازای هر بشکه ای که در اتحادیه اروپا می فروشد از حاشیه سود بالایی برخوردار می شود. بیشتر این سود توسط واسطه‌های تجاری شرکت‌های نفتی بزرگ روسیه که تمایل دارند در بهشت‌های مالیاتی مانند سوئیس، هلند و امارات متحده عربی ثبت شوند، محقق می‌شود.
به گزارش فولاد ایران، استراتژی کرملین برای استفاده از ترکیه به عنوان یک نقطه ضعف، از یک شکاف آشکار در رژیم تحریم‌ها استفاده می‌کند که اجازه می‌دهد محصولات نفتی مخلوط روسیه وارد اتحادیه اروپا شوند. مقامات اتحادیه اروپا باید با تقویت اجرای تحریم ها به این طرح نفت شویی پایان دهند. این بدان معناست که برای تعیین منشأ فرآورده های نفتی وارداتی از پایانه هایی که نفت روسیه را می پذیرند، اقدامات لازم را انجام دهند. علاوه بر این، کشورهای تحریم کننده باید واردات سوخت فسیلی را از هر تاسیسات ذخیره سازی که محصولات نفتی روسیه را در شش ماه گذشته دریافت کرده است، ممنوع کنند تا بازرگانان را از بهره برداری از این شکاف بازدارند.
دفتر کنترل دارایی های خارجی، آژانس اجرایی وزارت خزانه داری ایالات متحده، همچنین باید مجازات هایی مانند جریمه و مسدود کردن دارایی ها را برای شرکت های کشتیرانی و نهادهایی که تحریم های فعلی را نقض می کنند اعمال کند. انتشار این مجازات ها احتمالاً دیگران را از مشارکت در تجارت مشابه باز می دارد.
اتحادیه اروپا همچنین باید جرم‌انگاری نقض تحریم‌ها را تسریع بخشد و نهادهای مشترکی را برای اجرای تحریم‌ها، مانند دفتر دادستان عمومی اروپا و سازمان مبارزه با پولشویی و مقابله با تامین مالی تروریسم اتحادیه اروپا، عملیاتی کند.
به طور گسترده تر، کشورهای عضو اتحادیه اروپا و کشورهای G7 باید بپذیرند که سقف فعلی قیمت نفت در محدود کردن دسترسی روسیه به منابع مالی ناکام است.
در نهایت اتحادیه اروپا باید به طور کامل خود را از نفت و گاز روسیه دور کند. این تنها راه برای رها کردن بلوک از چنگال دولت تسخیر شده روسیه است، آثاری که همچنان بر اقتصاد اروپا و سیاستمداران آن تأثیر مخرب دارند.
منبع: Japan Times