پایگاه خبری فولاد ایران-از زمانی که دولت بایدن قانون کاهش تورم را در سال 2022 تصویب کرد، ما نگران مسابقه یارانه صنعتی سبز هستیم. صحبت در مورد "مازاد ظرفیت" چینی این روایت را تداوم بخشیده است. یارانه های رقابتی ممکن است به هدر رفتن منابع واقعی و پول مالیات دهندگان منجر شود.
تعرفه‌های پنل‌های خورشیدی و وسایل نقلیه برقی خطر سرایت به یک جنگ تجاری گسترده‌تر را دارد. اما اگر طی 12 ماه آینده، سه قهرمان اصلی - ایالات متحده، چین و اتحادیه اروپا - آن را لغو کنند، چه؟ اگرچه با نوآوری های تکنولوژیکی قدرتمند و کاهش هزینه ها پیش می رود، رونق انرژی سبز ممکن است کمتر از آن چیزی باشد که بسیاری از ما امیدواریم.
به گزارش فولاد ایران، اتحادیه اروپا باید تعهدات نسل بعدی را پس از سال 2026 تمدید کند تا از خشک شدن حمایت های ارائه شده از قرارداد سبز جلوگیری کند. پس از انتخابات پارلمان اروپا در سال 2019، جهت گیری سیاست به وضوح سبز بود. پس از انتخابات اتحادیه اروپا در ماه گذشته، با تغییر به راست، دیگر چنین نیست. انتخابات پارلمانی فرانسه احتمالاً چرخش علیه سیاست سبز تسریع شده را تقویت خواهد کرد.
ترامپ در ایالات متحده قول داده است که یارانه های انتقال انرژی جو بایدن را کاهش دهد. اگر بایدن دوباره انتخاب شود، ایالات متحده در مسیر سبز باقی خواهد ماند. با این حال، بدون معجزه، امید چندانی به اکثریت کنگره برای قانون جدید آب و هوا وجود ندارد. IRA بهترین چیزی است که می توانیم به آن امیدوار باشیم. اما اهمیت آنچه در اروپا و ایالات متحده اتفاق می افتد با تصمیماتی که پکن باید در 12 ماه آینده بگیرد، کمرنگ می شود.
چین بیشتر از مجموع اروپا و ایالات متحده گازهای گلخانه ای منتشر می کند و سرمایه گذاری انرژی سبز آن در سال 2024 بیشتر از اروپا یا ایالات متحده است. سرمایه‌گذاری انرژی سبز چین در فناوری فتوولتائیک، باتری‌ها، وسایل نقلیه انرژی جدید و انتقال، اولین چیزی است که به مقیاسی دست یافته است که در آن واقعاً شروع به تغییر چشم‌انداز اقتصادی به عنوان یک کل می‌کند. در سال 2023، طبق محاسبات اتاق فکر CREA، سرمایه گذاری در انرژی سبز بزرگترین محرک رشد اقتصادی چین بود.
از هم‌اکنون تا بهار 2025، چین باید تعهدات جدید خود را برای کربن‌زدایی تحت توافق‌نامه‌های آب و هوایی پاریس تدوین کند. سوال این است که آیا برنامه‌ریزان پکن شجاعت و اعتقاد دارند که وزن خود را پشت سر سرعت شگفت‌آوری که کسب‌وکارهای چینی با آن انتقال انرژی را پیش می‌برند، بیاندازند یا اینکه به یک خط محتاطانه‌تر عقب‌نشینی می‌کنند.
همانطور که لوری میلی‌ویرتا، یکی از کارشناسان برجسته انرژی در غرب چین، اشاره کرده است، شکاف نگران‌کننده‌ای بین سرعت تغییراتی که در چند سال گذشته به دست آمده و چشم‌انداز آینده که ظاهراً مورد علاقه بوروکرات‌های ارشد انرژی پکن است، وجود دارد. در حالی که صنعت خورشیدی و بادی چین تقریباً 300 گیگاوات ظرفیت جدید در سال 2023 نصب کرده است، آژانس ملی انرژی این کشور تولید آینده را به زحمت بیش از 100 گیگاوات در سال پیش بینی می کند.
NEA، به نیاز به هماهنگی بیشتر در سرمایه گذاری انرژی سبز و سیستم های قیمت گذاری روان تر برای قابل اعتماد ساختن یک سیستم تجدیدپذیر اشاره می کند. اینها مشکلاتی است که در غرب آشناست. اما اگر آنها بخواهند رونق انرژی سبز چین را که در حال تغییر جهان است خفه کنند، فاجعه ای با ابعاد تاریخی خواهد بود. سرعت فوق‌العاده سرمایه‌گذاری انرژی سبز چین در سالهای اخیر ممکن است واکنش‌های دفاعی را در غرب ایجاد کند. اما بهترین امید، دستیابی به تثبیت آب و هوا به موقع برای جلوگیری از فاجعه سیاره ای است.
در سالهای 2008-2009، محرک‌های صنعتی سنگین چین، بخش عمده‌ای از رشد جهان را به همراه داشت و انتشار جهانی CO2 را به اوج جدیدی رساند. در تصمیمات 12 ماه آینده این سوال وجود دارد که آیا کشور در سالهای آینده شتاب رشد سبز جهانی را خواهد داشت یا خیر.
منبع: فایننشال تایمز