پایگاه خبری فولاد ایران- در قلب تلاش‌ها برای متوقف کردن تغییرات مخرب آب و هوا، دو ایده وجود دارد: کربن زدایی برق و برق‌رسانی به اقتصاد.
در اینجا یک واقعیت نگران کننده وجود دارد: در سال 2023، تولید برق تولید شده توسط سوخت های فسیلی به اوج خود رسید. سهم برق تولید شده از این طریق از 67 درصد در سال 2015 (تاریخ توافقنامه مشهور پاریس) به 61 درصد در سال 2023 کاهش یافت. اما تولید جهانی برق در این هشت سال 23 درصد افزایش یافت. در نتیجه، حتی اگر تولید از منابع غیرفسیلی (از جمله هسته‌ای) به میزان چشمگیر 44 درصد افزایش یافت، تولید از سوخت‌های فسیلی 12 درصد افزایش یافت. توضیح این افزایش انفجاری در تولید برق، تمایل مردم و مشاغل در کشورهای نوظهور و در حال توسعه برای لذت بردن از سبک زندگی پر انرژی کشورهای پردرآمد است. از آنجایی که کشورها قصد ندارند اینها را کنار بگذارند، تقاضا برای برق را از بین نمی رود.
به گزارش فولاد ایران، تنها راه حل، کربن زدایی سریعتر و سرمایه گذاری بیشتر در برق تولید شده توسط انرژی های تجدیدپذیر، هسته ای و در واقع هر منبعی غیر از سوزاندن سوخت های فسیلی است. مقاله اخیر محققین مؤسسه تأثیرات آب و هوای پوتسدام، نشان می‌دهد که «اقتصاد جهانی متعهد به کاهش درآمد ۱۹ درصدی» تا سال ۲۰۵۰ است. نیروهای بازار (به علاوه سرمایه گذاری عظیم چین) ممکن است جهان را به سرعت به سمت انرژی های تجدیدپذیر سوق دهند، اما این دیگر قابل قبول به نظر نمی رسد و سرعت تغییر به انرژی های تجدیدپذیر باید به شدت تسریع شود. پراکندگی سیاسی امروز و پوپولیسم داخلی این را تقریبا غیرقابل تصور می کند که شجاعت مورد نیاز نیز در راه باشد.
صد سال بعد، مردم احتمالاً دوران ما را به‌عنوان زمانی به یاد می‌آورند که آگاهانه وصیت کرده‌ایم که آب و هوای بی‌ثباتی را به ارمغان می‌آوریم. ما زیاد حرف میزنیم اما عملاً غیرممکن است که در مقیاس مورد نیاز عمل کنیم. این یک شکست غم انگیز است.
منبع: فایننشال تایمز