پایگاه خبری فولاد ایران- در چانگشا، مرکز استان هونان، یانگ به تازگی تمرین فلوت صبحگاهی خود را در کنار دریاچه کنار آپارتمان خود به پایان رسانده است. در طول هفت دهه زندگی، او در پنج مجتمع مسکونی مختلف زندگی کرده است، اما می‌گوید این مجتمع، با سرسبزی و راه‌آهن پرسرعت نزدیکش، بهترین است. یانگ، در سال 2009 به مبلغ 615000 یوان (85000 دلار) در واحه چانگشا اورگراند، یکی از بسیاری از سازه های منطقه، خرید کرد. در آن زمان او "هیچ چیزی در مورد اورگراند" یا "پول آن از کجا آمده است" نمی دانست.
به گزارش فولاد ایران، شرکت در آن زمان به سرعت در حال گسترش بود. سالی که یانگ وارد شد، Changsha Oasis 1.7 میلیارد یوان (230 میلیون دلار) فروش داشت. در سال 2011، زمانی که اورگراند بیش از 1 میلیارد دلار اوراق قرضه به دلار برای سرمایه گذاران خارجی منتشر کرد، سند پیشنهادی آن 9 بار به این پروژه اشاره کرد.
این سند که جامع ترین بینش را در مورد مکانیسم های تامین مالی اورگراند ارائه می دهد، نشان های غول های بانکداری سرمایه گذاری غربی مانند Bank of America، Deutsche Bank و Citi را در کنار نشان های بانک دولتی چین بین المللی داشت. مهم‌تر، آنها وعده کوپن‌هایی تا 9.25 درصد را دادند - یک بازده بسیار جذاب در دنیای پس از بحران با نرخ‌های بهره نزدیک به صفر.
این بخشی از موجی از انتشار اوراق قرضه بود که ده‌ها میلیارد دلار از موسسات مالی غربی و پس‌اندازکنندگانی که در نهایت پشت سر آنها بودند، به رونق املاک و مستغلات چین منتقل کرد. آنها که توسط بهترین وال استریت تأیید شده و اغلب از طریق هنگ کنگ صادر می شوند، با سیستم حقوقی غربی و حمایت از سرمایه گذاران، نشان دهنده یک پل مالی بین چین و جهان گسترده تر بودند.
اما زمانی که رونق به رکود تبدیل شد، هیچ یک از وثیقه هایی که معمولاً با ابزارهای بدهی مرتبط است را ارائه نکردند. هنگامی که اورگراند پرداخت سود به سرمایه گذاران خارجی را در اواخر سال 2021 متوقف کرد، این اولین نشانه واضح بود که مشکل در مدل املاک چین به طور جدی نادرست است و اکنون به بی ارزشی نزدیک شده است.
وکلا و کارشناسان بازسازی ساختار بر سر آنها مبارزه می کنند و سفته بازانی که امیدوارند از طریق فرآیند ورشکستگی هنگ کنگ برخی از بازده ها را نجات دهند، انتخاب می شوند.
تقریباً سه سال پس از اینکه اورگراند برای اولین بار پرداخت به سرمایه گذاران خارج از کشور را از دست داد، صنعت املاک و مستغلات چین همچنان با مشکل مواجه است. پکن از کمک مالی آشکار خودداری کرده است، اما به مقامات محلی اجازه خرید مسکن فروخته نشده را داده است. بسیاری از پروژه‌هایی که توسط توسعه‌دهندگان سرزمین اصلی راه‌اندازی شده‌اند، ناتمام هستند و در برخی موارد تحت کنترل بوروکرات‌های استانی هستند و نه سرمایه‌گذاران خارجی که به تامین مالی آنها کمک کرده‌اند.
در هونان، دولت محلی در اواخر سال گذشته تنها 45 پروژه ناتمام اورگراند را شناسایی کرد.
جامعه سرمایه‌گذاری بین‌المللی می‌خواست بخشی از رونق بزرگ املاک در چین باشد و شرکت‌های املاک و مستغلات چینی دریافتند که این راهی برای تولید نقدینگی است. همه چیز بر این فرض بود که بازار املاک و مستغلات به رشد خود ادامه خواهد داد.
زمانی که اورگراند نکول کرد، بیش از 20 میلیارد دلار بدهی اوراق قرضه خارج از کشور منتشر شد که توسط سرمایه گذارانی مانند بلک راک، HSBC و متخصص بازارهای نوظهور اشمور نگهداری می شد. طبق داده‌های بلومبرگ، شرکت‌هایی که در سال جاری همچنان در معرض خطر قرار داشتند، شامل شرکت بیمه انگلیسی Legal & General و صندوق تامینی ایالات متحده Saba بودند.
لیست کاملی از دارندگان اوراق قرضه در دسترس عموم نیست. اما یکی از افراد دخیل در این پیامد می‌گوید: اورگراند «در سبد سرمایه‌گذاران توریستی» قرار داشت و به کسانی اشاره می‌کند که معمولاً در این منطقه سرمایه‌گذاری نمی‌کنند، اما برای اورگراند استثنا قائل شده‌اند، زیرا نام معروفی بود. این شخص اضافه می‌کند که برخی از صندوق‌های تامینی انتظار داشتند که بتوانند از طریق یک رویکرد قانونی و به سبک ایالات متحده، در مورد یک معامله تجدید ساختار سودآور مذاکره کنند.
ابزارهای مالی اورگراند توسط سیستمی شکل گرفت که کنترل های سرمایه ای سختگیرانه ای را برای جلوگیری از سرمایه گذاری در خارج از کشور حفظ می کرد، اما در عین حال میزبان بزرگترین رونق املاک در تاریخ بود. سرمایه‌گذاری خارجی آینده در چین، هر ساختاری که باشد، باید واقعیت‌های آشکار انحطاط ملک را ارزیابی کند که طبق برآورد گلدمن ساکس، چین را با 30 تریلیون ریال مسکن فروخته نشده باقی گذاشته است.
منبع: فایننشال تایمز