پایگاه خبری فولاد ایران- تحقیقات جدید موسسه اقتصاد انرژی و تجزیه و تحلیل مالیIEEFA نشان می دهد که از پایان این دهه می توان بیش از 800 نیروگاه زغال سنگ را جایگزین انرژی خورشیدی در اقتصادهای نوظهور کرد. این یافته شگفت‌انگیز و امیدوارکننده است، زیرا عدم مقرون به صرفه بودن چنین انتقالی مدت‌هاست که یکی از موانع اصلی بین جهان و سقف 1.5 درجه سانتی‌گراد گرمایش جهانی بوده است.
به گزارش فولاد ایران، حذف تدریجی زغال سنگ یکی از حیاتی ترین و فوری ترین گام ها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی است. اما در حالی که انتقال از زغال سنگ به طور گسترده به عنوان یک اولویت بین‌المللی شناخته می‌شود، تنها یک دهم نیروگاه‌های زغال‌سنگ فعال فعلی تا سال 2030 از رده خارج می‌شوند. این تا حد زیادی به دلیل این واقعیت است که اقتصادهای در حال توسعه اغلب نمی‌توانند چنین انتقالی را تحمل کنند. و دارای اولویت های سیاسی و اقتصادی فوری تر دیگری هستند.
در حال حاضر، زغال سنگ 35 درصد از انرژی جهانی را تشکیل می دهد و برای بسیاری از کشورها، در زمانی که بسیاری از اقتصادهای نوظهور در تلاش برای گسترش شبکه های خود هستند، منبع حیاتی انرژی قابل اعتماد و مقرون به صرفه است. در سراسر جهان، حدود 774 میلیون نفر هنوز بدون برق زندگی می کنند، و زغال سنگ توسط بسیاری از کشورهای در حال توسعه به عنوان یک منبع کلیدی برای پر کردن این شکاف تلقی می شود.
با این حال، این جهان در حال توسعه است که بیشترین آسیب را از تغییرات آب و هوایی متحمل می شود. جنوب جهانی در دود صنعتی شدن و غنی سازی اقتصادی شمال خفه می شود، اما نمی تواند به همان شیوه از تجمل غنی سازی اقتصادهای خود برخوردار باشد. در عوض، این کشورها باید از گام بعدی معمولی افزایش مصرف سوخت فسیلی عبور کرده و مستقیماً به نوآوری در انرژی پاک بپردازند و این آسان نخواهد بود.
در حالی که تبدیل سودآور 800 نیروگاه زغال سنگ به نیروگاه های تولید انرژی پاک گامی بسیار امیدوارکننده در مسیر درست است، اما در مقایسه با نوع انتقال در مقیاس بزرگی که جهان در حال توسعه برای ماندن در هر مسیر ممکن برای دستیابی به جهانی به آن نیاز دارد، بسیار اندک است.
یافتن راه‌های جایگزین برای تأمین مالی از کار انداختن و سبز کردن نیروگاه‌های زغال‌سنگ جدیدتر برای دستیابی به اهداف اقلیمی بدون به خطر انداختن امنیت انرژی، دستاوردهای اقتصادی و توسعه انسانی حیاتی خواهد بود. کشورهای ثروتمند مدت‌ها قول داده‌اند که به کشورهای فقیرتر کمک کنند تا انتقال انرژی پاک آنها را تأمین کنند، پویایی که به عنوان «تامین مالی اقلیم» شناخته می‌شود. اما آنها هرگز به این وعده‌ها عمل نکرده‌اند و اقتصادهای نوظهور به دنبال گزینه‌های دیگر هستند.
این واقعیت که سودآوری انرژی خورشیدی چنان دستاوردهای قابل توجهی داشته است که اکنون برخی از نیروگاه های زغال سنگ به تنهایی ارزش از کار انداختن دارند، بسیار دلگرم کننده است. اما این به تنهایی برای سقوط زغال سنگ کافی نیست. تلاش‌های هماهنگ سیاست‌گذاری و تعهد مجدد به تامین مالی آب و هوا برای اطمینان از اینکه از کار انداختن این 800 نیروگاه اول فقط یک اتفاق نیست، بلکه آغازی برای انتقال عادلانه به دور از زغال‌سنگ است، راه حل خوبی خواهد بود.
منبع: Oilprice