پایگاه خبری فولاد ایران – تعرفه های بایدن بر کالاهای چینی در مورد ایجاد تعادل در تجارت، مشاغل و ابتکارات آب و هوایی است.
دونالد ترامپ یک محافظه‌کار قدیمی است و مدتی است که پیشنهاد می‌کند در صورت انتخاب شدن، به سرعت تعرفه‌های 10 درصدی یا بیشتر را بر همه کالاهای وارداتی اعمال خواهد کرد.
اما جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، به هیچ وجه اهل تجارت آزاد نیست. دستاورد قانونی امضا شده او، قانون کاهش تورم، که در واقع عمدتاً در مورد مبارزه با تغییرات آب و هوایی است، حاوی چندین مقررات ملی گرایانه است که برای محدود کردن یارانه ها عمدتاً به کالاهای تولیدی در آمریکای شمالی طراحی شده اند. دولت بایدن در حال حاضر تعرفه هایی تا 100 درصد بر صادرات خودروهای برقی چین و مالیات بر سایر کالاهای وارداتی از جمله نیمه هادی ها و باتری ها اعمال می کند.
به گزارش فولاد ایران، تأثیر فوری این تعرفه ها اندک خواهد بود، زیرا ایالات متحده در حال حاضر تعداد بسیار کمی از این کالاها را از چین وارد می کند. اما حرکات بایدن چیزی بیش از یک ژست نمادین است. آنها سیگنالی هستند که نشان می دهد ایالات متحده شوک به اصطلاح دوم چین را نمی پذیرد.
صادرات کالاهای تولیدی چین به ایالات متحده در ابتدای دهه 1990 افزایش یافت. یک خط قدیمی در علم اقتصاد وجود دارد که اگر کشور دیگری می‌خواهد چیزهای مفید زیادی را با قیمت‌های پایین به شما بفروشد، نباید اعتراض کنید. حتی متعارف ترین اقتصاددانان هم می دانند که به این سادگی نیست. واردات ارزان ممکن است یک کشور را در کل ثروتمندتر کند، اما می تواند به تعداد قابل توجهی از کارگران آسیب برساند. در واقع در دهه 1990 بحث شدیدی در مورد اینکه آیا واردات از کشورهای کم دستمزد دلیل اصلی افزایش نابرابری درآمدی در ایالات متحده است یا خیر وجود داشت. اکثر اقتصاددانان موافق بودند که واردات عامل افزایش نابرابری است، اما نه علت اصلی.
همچنین برای مدت طولانی روشن بوده است که کسری تجاری می تواند آسیب زا باشد، اگر اقتصاد به طور مداوم در رکود باشد و تقاضای کافی برای ایجاد اشتغال کامل وجود نداشته باشد. این موضوع برای بیشتر دوره اولیه افزایش واردات از چین موضوع مهمی نبود، اما پس از بحران مالی سال 2008 که اشتغال ایالات متحده را برای سال‌ها در رکود نگه داشت، به موضوع مهمی تبدیل شد. طبق برآوردها، واردات چینی بین سال‌های 1990 تا 2007 حدود 1.5 میلیون کارگر تولیدی ایالات متحده را جابجا کرده است. در واقع، در آمریکا، حدود 1.5 میلیون کارگر هر ماه به دلایلی اخراج یا مرخص می شوند. بنابراین از دست دادن مشاغل ناشی از واردات، در حالی که به طور متوسط کوچک به نظر می رسید، برای بسیاری از جوامع ویرانگر بود.
اولین شوک چین یک مشکل واقعی بود و حتی عموماً اقتصاددانان طرفدار تجارت آزاد - اقتصاددانانی که هیچ دلسوزی برای حمایت گرایی به سبک ترامپ ندارند - اکنون نگران تأثیرات افزایش سریع واردات هستند.
اما شوک جدید تا حد زیادی نشان دهنده ضعف چین است تا قدرت آن. اقتصاد چین دچار مشکل شده است. مخارج مصرف‌کننده به‌عنوان سهمی از درآمد ملی بسیار کم است و سطوح بالای مخارج سرمایه‌گذاری که برای تقویت اقتصاد استفاده می‌شود، ناپایدار شده است، زیرا کاهش جمعیت در سن کار و کند شدن پیشرفت فناوری منجر به کاهش بازده می‌شود. چین توانست این مشکلات را برای مدتی با یک حباب بزرگ مسکن و بخش متورم املاک و مستغلات پنهان کند، اما به نظر می رسد که این بازی رو به پایان راه است.
در عین حال، به نظر می رسد شی جین پینگ، رهبر چین، به طرز عجیبی تمایلی به انجام بدیهیات ندارد و همچنان بر تولید تمرکز دارد تا مصرف. ایدئولوژی یا استراتژی پشت سر امتناع چین از افزایش هزینه‌های مصرف‌کننده هر چه باشد، تنها راه نجات، ایجاد مازاد تجاری عظیم و ریختن موادی است که چین تولید می‌کند اما نمی‌تواند در بازارهای کشورهای دیگر مصرف کند.
اما آنچه دولت بایدن اساساً می گوید این است: نه، شما نمی توانید این کار را انجام دهید. شما بازیگر بزرگی در اقتصاد جهانی هستید که نمی توانید نتایج شکست سیاست های خود را در دامان کشورهای دیگر بیاندازید.
نگرانی ها در مورد اختلال از اولین شوک چین همچنان وجود دارد. اما یک مسئله جدید نیز وجود دارد: تغییر آب و هوا. کالاهایی که تحت تعرفه های جدید یا افزایش یافته قرار می گیرند عمدتاً محصولات مرتبط با گذار به انرژی سبز هستند.
با توجه به تهدید وجودی ناشی از تغییرات اقلیمی، ائتلاف سیاسی پشت انتقال انرژی سبز نباید شکننده باشد. دولت بایدن تنها با گره زدن این یارانه ها به ایجاد مشاغل تولید داخلی توانست یارانه های زیادی برای انرژی های تجدیدپذیر دریافت کند. اگر این یارانه ها به عنوان ایجاد شغل در چین در نظر گرفته شود، آخرین و بهترین امید برای جلوگیری از فاجعه آب و هوایی از بین خواهد رفت، ملاحظاتی که به راحتی بر همه استدلال های معمول علیه تعرفه ها برتری دارد.
بنابراین در اعمال این تعرفه‌های جدید، افراد بایدن آنچه را که باید، انجام می‌دهند و هیچ جایگزینی در دسترس نیست.
منبع: Japan Times