پایگاه خبری فولاد ایران- اختلافات بر سر روسیه و اصطکاک های اقتصادی بر سفر شی جین پینگ به پایتخت های اروپایی سایه انداخته است.
اما درک هدف اصلی شی از این سفرها آسان است. سفرهای او به صربستان و مجارستان پس از فرانسه نشان دهنده تمایل به ایجاد اختلاف بین اروپایی ها برای جلوگیری از هرگونه اجماع به نفع یک موضع سخت تر علیه چین است.
دلایل بلگراد و بوداپست برای میزبانی از شی جین‌پینگ نیز صریح است. توجه چینی ها یک پای دیپلماتیک دیگر را برای ایستادن در برابر فشار اتحادیه اروپا علیه روابط گرم آنها با روسیه ارائه می دهد. مجارستان، به ویژه، از سرمایه گذاری چین در باتری و سایر تولیدات فناوری سبز برای بازار اتحادیه اروپا سود می برد.
اما امانوئل ماکرون می خواهد به چه چیزی برسد؟ نشست‌های شی در فرانسه شامل درخواست‌هایی برای حمایت از خودروسازان در برابر «ظرفیت بیش از حد» چینی در خودروهای الکتریکی بود. بدیهی است که تحقیقات ضد یارانه‌ای اتحادیه اروپا که به دستور فرانسه آغاز شد کافی تلقی نمی‌شود.
اروپا و چین از یکدیگر چه می خواهند؟ اروپا به درستی حمله روسیه به اوکراین را خطری برای امنیت و شیوه زندگی لیبرال دموکراتیک خود می داند. چین طرف مقابل را گرفته است. اروپایی‌ها همچنین می‌ترسند که چین با پر کردن محصولات ارزان‌قیمت اروپا، خودکفایی فناوری سبز اروپا را خراب کند. پکن خواهان یک نظم جهانی چندقطبی است که مستلزم جلوگیری از همسویی بیش از حد اروپا با دستور کار ایالات متحده برای مهار فناوری و اتحاد زنجیره‌های تأمین است.
این امر با یک برنامه رشد داخلی همراه است که بر صادرات مقادیر زیادی فناوری سبز مبتنی است که مستلزم باز نگه داشتن بازارهای کشورهای ثروتمند است. در نهایت، هر دو طرف می خواهند از تبدیل شدن روابط اتحادیه اروپا و چین به دمی که سگ آمریکایی تکان می دهد جلوگیری کنند.
به گزارش فولاد ایران، در این ترکیب یک معامله بزرگ وجود دارد. این امر مستلزم آن است که هر دو طرف از موقعیت‌های ریشه‌دار بهره برداری کنند تا از مزایای بیشتری در جاهای دیگر سود ببرند. چین، مجبور است بین روسیه و اروپا یکی را انتخاب کند. اتحادیه اروپا، باید بین حمایت چین از جنگ روسیه و نقش آن در تامین انرژی اروپا یکی را انتخاب کند. اگر مکرون جدی باشد، در ازای حضور تجاری امن در اروپا، به دنبال این است که چین را وادار کند از روسیه فاصله بگیرد. شی به سختی ولادیمیر پوتین را علناً انکار خواهد کرد. اما آیا پکن می تواند به طور موثر حمایت مادی و دور زدن تحریم ها را متوقف کند و به طور ضمنی مخالفت با مصادره دارایی های دولتی روسیه را متوقف نماید؟
اروپا حکم مرگ بخش تولید سبز خود را امضا نمی کند و تهدیدات امنیتی ترکیبی را نادیده نمی گیرد. اما آیا این کشور می‌تواند گذار سبز خود را مجدداً تنظیم کند تا فضای کافی برای محصولات ساخت اتحادیه اروپا و محصولات چینی ایجاد کند که با برنامه‌های تجاری چین سازگار باشد؟
فرانسه در موقعیت ایده آلی قرار دارد تا چنین محور ژئوپلیتیکی را دنبال کند. پاریس در حال حاضر قوی ترین طرفدار قفل کردن واردات چین است. برعکس، این کشور در بهترین موقعیت برای ارائه امتیاز بیشتر به چین است. به عنوان قدرت اروپایی که بیشترین حساسیت را نسبت به تهدیدات عدم سرمایه گذاری از اوراق قرضه دولتی یورو دارد در صورتی که اتحادیه اروپا دارایی های دولتی روسیه را مصادره کند، اگر پکن همبستگی خود را با مسکو کاهش دهد بیشترین سود را خواهد داشت.
اروپا نمی تواند از نابودی صنعت خود استقبال کند. اما به تمام فناوری سبزی که می تواند داشته باشد نیاز دارد. بسیاری معامله بزرگ چین و اتحادیه اروپا را غیر واقعی می دانند. اما این را هم فراموش نکنیم که انتظار اینکه ریچارد نیکسون برای عادی سازی روابط با چین مائو تا زمانی که این کار را انجام داد، واقع بینانه نبود. همینطور انتظار از بین بردن کمونیسم در اروپا توسط میخائیل گورباچف تا زمانی که این کار را انجام داد. درکل، این نکته استراتژی ژئوپلیتیکی است: تغییر واقعیت های جهان به گونه ای که توسط آنها فلج نشویم.
منبع: فایننشال تایمز