پایگاه خبری فولاد ایران- تخمین زده می شود که نسبت انسان هایی که در در فقر زندگی می کنند از نزدیک به 80 درصد در سال 1820 به کمتر از 10 درصد در سال 2018 رسده است و این در حالی است که جمعیت جهان از یک میلیارد نفر در سال 1820 به 7.7 میلیارد نفر در سال 2018 رسیده است.
به گزارش فولاد ایران، افزایش رفاه همچنین به دو برابر شدن امید به زندگی در جهان کمک کرده است. به طور خلاصه، ما از دنیایی که در آن زندگی، برای اکثریت، واقعاً «بد، بی‌رحمانه و کوتاه» بود، به چیزی کاملاً بهتر حرکت کرده‌ایم. تا سال 1970، نرخ "فقر شدید" هنوز 50 درصد بود. این کاهش فوق‌العاده سریع اخیر در نسبت افرادی که در فقر شدید زندگی می‌کنند به دلیل پیشرفت عظیم در عصر تجارت جهانی است. این نشان می دهد که ترکیب فرصت های اقتصادی جهانی با کمک های خارجی موثر بوده است.
دلیل مهم دیگر این تغییر، اعتبارات انجمن بین المللی توسعه بوده است. برخلاف آنچه بسیاری از آن می ترسیدند، پایان دادن به فقر شدید مانند تلاش برای پر کردن یک «گودال بی ته» نبود. طبق گزارش اخیر بانک جهانی، کره جنوبی، چین و هند زمانی از اعتبارات این انجمن بهره مند بودند، پیشرفت قابل توجه بوده و هنوز هم هست. امید به زندگی در کشورهای انجمن بین المللی توسعه IDA از 58 به 65 سال بین سال های 2000 تا 2021 افزایش یافته است.
حذف فقر شدید از سیاره ما در چشم انداز است. با این حال، افسوس که عنوان این گزارش به ما می گوید که این چیزی نیست که اتفاق می افتد. شوک های چند سال اخیر برای آسیب پذیرترین مردم جهان ویرانگر بوده است. از زمان همه‌گیری، متوسط درآمد سرانه در نیمی از 75 کشور IDA کندتر از اقتصادهای پردرآمد رشد کرده است. از هر سه کشور IDA، یک کشور به طور متوسط فقیرتر از آستانه همه گیری کووید-19 است.
کمتر از یک چهارم جمعیت جهان، در 75 کشور انجمن بین المللی توسعه زندگی می کنند که تنها 3 درصد از تولید جهانی را تولید می کنند. در این کشورهاست که نبرد برای از بین بردن فقر شدید از جهان، برنده یا شکست خواهد خورد. شوک های اخیر کووید، تورم پس از کووید، جهش های ناشی از جنگ در قیمت های انرژی و مواد غذایی و افزایش نرخ های بهره، اثرات بدی داشته است. اما بدتر از آن، این خطر وجود دارد که مسیر ضعیف سال‌های اخیر در این کشورهای شکننده از نظر سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی تعبیه شود و یک دهه از دست رفته یا شاید حتی بدتر از آن را ایجاد کند.
این تهدید به ویژه در کشورهای جنوب صحرای آفریقا شدید است. تحقق آن یک فاجعه انسانی خواهد بود، فاجعه ای که آشفتگی بسیار فراتر از کشورهایی را که مستقیماً تحت تأثیر قرار می گیرند، تهدید می کند. از جمله نقاط ضعف برجسته کشورهای انجمن بین المللی توسعه، ضعف مالی است. بخش‌های مالی توسعه نیافته، وابستگی زیاد به درآمدهای ناپایدار ناشی از صادرات کالا، کمبود مزمن ارز خارجی. ادارات آنها به وام های خارجی وابسته شده اند. اما، به ناچار، آنها همچنین به عنوان ریسکی تلقی می شوند که هزینه وام را به شدت افزایش می دهد. این به نوبه خود احتمال مشکلات بدهی و نکول را افزایش می دهد.
جای تعجب نیست که پس از تمام شوک های اخیر، پرداخت های بهره خالص به عنوان سهمی از درآمدهای مالی در کشورهای IDA با سرعت بیشتری نسبت به سایر کشورهای نوظهور و در حال توسعه، افزایش یافته است. امروزه، متأسفانه، حدود نیمی از کشورهای IDA در معرض خطر بالای بدهی قرار دارند. این کشورها برای تسریع رشد و بهره‌برداری از فناوری‌های جدید انرژی به افزایش سرمایه‌گذاری زیادی نیاز دارند. این منابع مالی در آینده نزدیک از منابع خصوصی تامین نخواهد شد. در عوض، افزایش قابل توجهی در اعتبارات رسمی خارجی بسیار کم هزینه مورد نیاز است.
کلید دستیابی به این امر، حل سریع مازاد بدهی های غیرقابل دسترس امروزی و افزایش عظیم منابع IDA خواهد بود. اکنون مجموعه ای از مصیبت ها شکست غیرضروری را تهدید می کند. ما نباید این را بپذیریم.
منبع: فایننشال تایمز