پایگاه خبری فولاد ایران - مذاکرات پیمان جهانی پلاستیک سازمان ملل متحد با هدف جلوگیری از آلودگی پلاستیک با اساساً محدود کردن استفاده از پلاستیک در سطح جهانی ممکن است با شکست مواجه شود. هدف قطعا قابل توجه است، اما دستیابی به این هدف موضوعی کاملاً متفاوت است.
به گزارش فولاد ایران، پلاستیک‌ها، به‌ویژه پلاستیک‌های یکبار مصرف در بسته‌بندی، در مقرون‌به‌صرفه‌تر کردن بسیاری از محصولات نقش مهمی ایفا کرده است. اتحادیه اروپا همین هفته قوانین جدیدی را در مورد بسته بندی با هدف کاهش ضایعات تصویب کرد. یکی از این قوانین، در واقع ممنوعیت بسته‌بندی‌های پلاستیکی یکبار مصرف برای میوه‌ها و سبزیجات تازه از سال 2030 بود. این بدان معناست که از آن سال به بعد، گوجه‌فرنگی، به عنوان مثال، احتمالاً در بسته‌های مقوایی فروخته می‌شود. اما این باعث می شود که این محصولات بیشتر مستعد آسیب شوند، که منجر به هدر رفتن مواد غذایی بیشتر توسط سوپرمارکت ها می شود. این امر گوجه فرنگی را به طور کلی گران تر می کند.
بنابراین، به نظر می رسد که اگرچه این هدف مهم است، اما رسیدن به هدف کاهش آلودگی پلاستیکی ممکن است سخت تر از آن چیزی باشد که به نظر می رسد. مذاکرات سازمان ملل خود نمونه خوبی است. در به روز رسانی اخیر، یک سازمان غیردولتی سبز حاضر در این رویداد گفت که ایالات متحده از در نظر گرفتن هرگونه اقدام اضافی در کنار قوانین فعلی در مورد موضوع پلاستیک خودداری کرده است. اگر بزرگترین مصرف کننده پلاستیک در جهان از در نظر گرفتن چیزی علاوه بر قوانین موجود خودداری کند، احتمال موافقت بقیه جهان با چیزی که می تواند تأثیر محسوسی بر استفاده از پلاستیک داشته باشد، بسیار زیاد نیست.
صنعت نفت اما نگران است. رسانه‌ها گزارش داده‌اند که شرکت‌کنندگان زیادی از صنعت نفت و پتروشیمی در مذاکرات سازمان ملل در اتاوا حضور داشتند. این گزارش به پیش‌بینی‌های بریتیش پترولیوم BP اشاره می‌کند که پلاستیک‌ها 95 درصد از رشد تقاضای نفت را در دو دهه منتهی به سال 2040 تشکیل می‌دهند، که بازتاب بسیاری از پیش‌بینی‌های دیگر برای چشم‌انداز تقاضای نفت است. در واقع، پلاستیک ها به طور گسترده به عنوان بزرگترین محرک تقاضای نفت در آینده در نظر گرفته می شوند. پس جای تعجب نیست که صنعت نفت به دنبال حفاظت از این محرک تقاضا است.
حقیقت ساده این است که پلاستیک‌ها در مقیاس وسیعی استفاده می‌شوند، زیرا یک، راحت و دو، ارزان هستند. طرفداران ممنوعیت پلاستیک باید جایگزین‌هایی بیابند که بتواند ترکیبی از راحتی و قیمت را ارائه دهد تا شانس موفقیت در ممنوعیت‌ها در هر مقیاس معنی‌داری را داشته باشد.
این وضعیت تا حد زیادی بازتابی از خود انتقال انرژی است. انرژی های بادی، خورشیدی و خودروهای برقی، بدون در نظر گرفتن هیدروژن، هنوز نتوانسته‌اند نفت، گاز و حتی زغال‌سنگ را از جایگاه نخست خود در ترکیب انرژی جهانی خلع کنند. این امر حتی در شرایطی که گسترش باد و خورشید باعث شده تولید گاز و زغال‌سنگ در غیاب روش یارانه‌ای یکسان، رقابتی کمتری داشته باشد، همچنان صادق است.
افسوس که جایگزین ممنوعیت تولید پلاستیک، فرآیندهای دفع بهتر و بازیافت بیشتر خواهد بود. متأسفانه، بازیافت نیز برای این کار باید سودآور باشد، ولی بسیاری هنوز سودآور نیستند. جهان مشکل زباله های پلاستیکی دارد. تحریم ها ممکن است این مشکل را حل کند، اما مشکلات جدید و بالقوه جدی تر ایجاد می کند که مطمئناً یک معمای جدی است.
منبع: Oilprice