پایگاه خبری فولاد ایران- در ماه های اخیر، چندین شرکت بزرگ نفتی بر لزوم سرمایه گذاری بیشتر در نفت و گاز تاکید کرده اند. بسیاری از شرکت های سوخت فسیلی تولید نفت و گاز خود را در پی تهاجم روسیه به اوکراین و تحریم های متعاقب آن بر انرژی روسیه افزایش داده اند تا از تلاش های دولت در زمینه امنیت انرژی حمایت کنند و این شکاف را تا زمانی که جایگزین های سبز کافی برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده جهانی انرژی وجود داشته باشد، پر کنند. با این حال، در حالی که دولت‌ها در سرتاسر جهان به دنبال گذار سبز هستند، دانشمندان و کارشناسان محیط زیست بر نیاز به کاهش بودجه سوخت‌های فسیلی برای اطمینان از برآورده شدن اهداف آب‌وهوایی، مانند اهداف توافق‌نامه پاریس، تاکید می‌کنند.
در ماه مارس، در کنفرانس انرژی CERAWeek توسط S&P Global در هیوستون، مدیر عامل شرکت نفت دولتی آرامکو عربستان سعودی، امین ناصر، بر وابستگی جهانی به سوخت‌های فسیلی تاکید کرد. ناصر پیشنهاد کرد که به جای پمپاژ پول به انرژی سبز، دولت ها باید از گسترش عملیات سوخت های فسیلی در سراسر جهان حمایت کنند تا امنیت انرژی در مواجهه با تقاضای رو به رشد جهانی انرژی را تضمین کنند.
ناصر سال گذشته با مخالفت علنی با پیش بینی آژانس بین المللی انرژی مبنی بر اینکه تقاضای نفت، گاز و زغال سنگ در سال 2030 به اوج خود خواهد رسید، توجه فعالان اقلیم را به خود جلب کرد. او و چندین نماینده نفت و گاز دیگر معتقدند که ما باید به تامین مالی عملیات نفت و گاز ادامه دهیم تا زمانی که منبع انرژی جایگزینی وجود داشته باشد که پایدار و به اندازه کافی بزرگ باشد تا تقاضای جهانی انرژی را برآورده کند.
با این حال، بسیاری از دانشمندان و متخصصان محیط زیست بر این باورند که تنها راه برای دستیابی به یک گذار گسترده سبز، قطع بودجه برای عملیات سوخت‌های فسیلی به نفع جایگزین‌های تجدیدپذیر است.
به گزارش فولاد ایران، دلایل متعددی برای این دیدگاه وجود دارد. اولاً، پولی که صرف اکتشاف نفت و گاز و عملیات مربوطه می شود، بهتر می تواند برای تحقیق و توسعه منابع انرژی جایگزین هزینه شود. ثانیاً، تأمین مالی عملیات جدید سوخت‌های فسیلی منجر به تولید سطوح بالاتری از انتشار گازهای گلخانه‌ای برای چندین دهه طولانی‌تر خواهد شد. ثالثاً، تا زمانی که سوخت‌های فسیلی به‌عنوان یک پوشش ایمنی مورد استفاده قرار می‌گیرند، دولت‌ها و مصرف‌کنندگان در سراسر جهان بعید هستند که انتقال سبز را جدی بگیرند، زیرا هیچ نیاز فوری به تغییر فراتر از تهدید تغییرات آب و هوایی وجود ندارد.
علیرغم تلاش‌های مداوم آژانس بین‌المللی انرژی برای جلب توجه به وضعیت وخیم صنعت انرژی و نیاز به تغییر قریب‌الوقوع از سوخت‌های فسیلی به نفع جایگزین‌های سبز، دولت‌ها و شرکت‌های خصوصی به تأمین مالی پروژه‌های نفت، گاز و زغال سنگ ادامه داده‌اند. برخی این کار را انجام می دهند زیرا سوخت های فسیلی را برای امنیت انرژی ضروری می دانند و برخی دیگر این کار را به خاطر درآمدهای بالای نفت و گاز انجام می دهند.
مخالفان سرمایه گذاری در سوخت های فسیلی معتدند که سرمایه گذاری در پروژه های جدید نفت و گاز خطرناک است زیرا آنها برای چندین سال آنلاین نمی شوند. بسیاری از نفت و گاز در مناطق سنتی نفت خیز تمام شده است و دسترسی به منابع باقی مانده از طریق فناوری هایی مانند فرکینگ گران تر خواهد بود. صنعت نفت و گاز به شدت به یارانه های دولتی متکی است، که احتمالاً با گذراندن دوره گذار سبز در سراسر جهان کاهش می یابد.
بودجه هنگفت برای انرژی سبز در سال های اخیر منجر به چندین پیشرفت بزرگ در فناوری و گسترش سریع ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر شده است. این نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید سوخت‌های فسیلی می‌تواند حرکت بدی باشد، نه تنها برای تلاش‌های تغییر اقلیم، بلکه از نظر سودآوری.
منبع: Oilprice