آیا آمریکا جرأت مقابله با بانک چینی را دارد؟

پایگاه خبری فولاد ایران- جانت یلن، وزیر خزانه داری آمریکا، برای کسانی که از جنگ ولادیمیر پوتین حمایت می کنند وعده تحریم می دهد. مطمئناً، او از سفر اخیر به چین، که در 9 آوریل به پایان رسید، برای محکم‌تر کردن روابط چین و آمریکا در مقایسه با یک سال پیش استفاده کرد. اما خانم یلن فقط برای گسترش رابطه آنجا نبود. او همچنین هشداری برای بانک‌های چین داشت: آن‌هایی که به «کانال کالاهای نظامی یا دو منظوره به پایگاه دفاعی-صنعتی روسیه کمک می‌کنند، خود را در معرض خطر تحریم‌های ما قرار می‌دهند.»
به گزارش فولاد ایران، هشدار خانم یلن نشان دهنده آخرین تشدید جنگ مالی آمریکا با روسیه است. از زمان تهاجم ولادیمیر پوتین به اوکراین در فوریه 2022، قانونگذاران در واشنگتن تقریباً 3600 هدف روسیه را تحریم کرده اند. متفقین، به ویژه در اروپا، موارد بیشتری را صادر کرده اند. ذخایر بانک مرکزی مسدود شده و صادرات کالاهای نظامی ممنوع شده است. سوئیفت، یک سرویس پیام رسانی که توسط 11500 بانک برای انجام پرداخت های مرزی به ارزش 35 تریلیون دلار در روز استفاده می شود، برخی از بزرگترین بانک های روسیه را ممنوع کرده است. با این حال، هیچ یک از اینها نتوانسته روسیه را از پیشی گرفتن از غرب در گلوله های توپخانه، حفظ خط مقدم خود و آماده شدن برای یک فشار بزرگ بازدارد.
یکی از دلایلی که صنعت دفاعی روسیه ثابت قدم است این است که اگرچه آمریکا و متحدانش تلاش کرده اند آن را فلج کنند، اما دیگران این کار را نکرده اند. بسیاری از کشورها، از جمله کشورهای بزرگی مانند چین و هند، و مراکز مالی مانند امارات متحده عربی، می‌خواهند از این مبارزه دور بمانند. از این رو، سلاحی که خانم یلن در حال به اهتزاز درآوردن است، نه تنها بر شرکت‌های روسی، بلکه بر بانک‌هایی در هر نقطه از جهان که به آنها کمک می‌کنند، عمل می کند.
چنین اقداماتی می تواند تأثیر مخربی داشته باشد. در سال 2018، خزانه داری آمریکا اعلام کرد که در نظر دارد بانک ablv در لتونی را به عنوان یک نگرانی پولشویی برای کمک به کره شمالی برای دور زدن تحریم ها معرفی کند. به همین دلیل، سایر موسسات شروع به برداشت انبوه وجوه از این بانک کردند و بانک در عرض چند روز سقوط کرد.
آمریکا این گستردگی فراسرزمینی را مدیون نقشی است که پولش و در نتیجه سیستم بانکی اش در امور مالی بین المللی ایفا می کند. تهدید نهایی علیه بانک‌های خارجی است که توانایی تسویه تراکنش‌های دلاری را از دست می‌دهند، و در نهایت باید توسط آنهایی که در فدرال رزرو حساب دارند پردازش شود.
بنابراین آمریکا می تواند بانک های خارجی را وادار کند که تحریم های خود را اجرا کنند، حتی اگر دولت های خودشان این کار را نکنند. تلاش‌های آن برای انجام این کار به دور از ایده‌آل بودن است و خطر از دست دادن دسترسی به دلار دارد.
از زمانی که کاخ سفید در ماه دسامبر دستوری اجرایی صادر کرد که به خزانه داری اجازه داد تا افرادی را که به شرکت های دفاعی روسیه کمک می کنند، دنبال کند، بانک های چینی روابط خود را با چنین مشتریانی کاهش داده اند.
مشکل اینجاست که متحدان آمریکا از این نوع رفتار بیزارند. اینکه وزارت خزانه داری به طور مشابه در پکن، جایی که سیاستمداران نسبتاً دوستانه کمتری هستند، فشار بیاورد، تحریک بسیار بزرگی است.
واکنش اروپا در سال 2018 مشکل جدی‌تر تحریم‌های ثانویه را برجسته می‌کند: این تحریم‌ها کشورهای دیگر را وادار می‌کنند تا راه‌حل‌هایی ابداع کنند که در نهایت نفوذ آمریکا را از بین می‌برد. اتحادیه اروپا از سال 2015، چین cips را تبلیغ می‌کند، یک شبکه پرداخت جایگزین برای پرداخت سریع که فراتر از دسترس خزانه‌داری است و اکنون بیش از 1500 عضو دارد. این رقم از سال 2018 دو برابر شده است و به گفته LeaveRussia، یک گروه کمپین اوکراینی، حدود 30 بانک روسی را شامل می شود.
به عبارت دیگر، حذف از سیستم تسویه دلار، مجازات کمتری نسبت به گذشته دارد. و به نظر می رسد لحن نرم کننده خانم یلن در پکن فقط می تواند کارهای زیادی انجام دهد.

منبع: اکونومیست