آیا شی جین پینگ کنترل بازارها را از دست داده است؟

پایگاه خبری فولاد ایران- امسال سرمایه گذاران در سهام چینی دائم مضطرب بوده اند. حتی در حالی که شاخص s&p 500 آمریکا به بالاترین حد خود رسید، بازارهای چین و هنگ کنگ تنها در ماه ژانویه 1.5 تریلیون دلار زیان کردند. این رکود به قدری وحشیانه بود که در 6 فوریه رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، در جریان قرار گرفت. روز بعد، یی هویمان، رئیس رگولاتور اوراق بهادار چین، برکنار شد. با شروع خرید سهام توسط شرکت های دولتی، قیمت ها اندکی بهبود یافت و در روزهای آینده ممکن است افزایش بیشتری پیدا کنند.
با این حال، ارزش بازار سهام چین و هنگ کنگ از زمان اوج خود در سال 2021 تقریباً 7 تریلیون دلار کاهش یافته است - کاهشی در حدود 35 درصد، حتی با وجود افزایش 14 درصدی سهام آمریکا و 60 درصدی سهام هند.
این کاهش نشان دهنده یک مشکل اساسی است. سرمایه گذاران خارج از کشور و در داخل زمانی دولت چین را به عنوان یک مباشر قابل اعتماد اقتصاد می دیدند. اکنون این اعتماد از بین رفته و عواقب شدیدی برای رشد چین دارد.
کمتر از یک دهه پیش، حال و هوای بازارهای چین پر رونق بود. سرمایه گذاران خارجی مشتاق بودند تا از پتانسیل در حال رشد اقتصادی جهان بهره ببرند. چین با یک کلیپ ثابت و چشمگیر بیش از 6 درصد در سال در حال گسترش بود. در سال 2014 به سرمایه‌گذاران خارجی از طریق هنگ کنگ دسترسی مستقیم به سهام چینی داده شد. چهار سال بعد msci، یک شرکت مالی، شروع به گنجاندن سهام سرزمین اصلی در شاخص‌های جهانی خود کرد. دولت چین به نوبه خود امیدوار بود که بازارهای خود را به منظور جذب سرمایه و تخصص خارجی و ایجاد یک طبقه دارایی برای جایگزینی دارایی ها حرفه ای کند. گروهی از تاجران و سرمایه گذاران ثروتمند در حال ظهور بودند که توسط خود آقای شی به زندگی در رویای چین تشویق شده بودند.
درک ضمنی این بود که، سیاست چین هر چه که باشد، می‌توان به مقامات آن برای هدایت اقتصاد به سمت رفاه اعتماد کرد. چین با سرعتی رشک‌برانگیز به رشد خود ادامه می‌دهد، شهروندانش همچنان ثروت و ثبات اقتصادی را بالاتر از آزادی‌های سیاسی قرار می‌دهند و سرمایه‌گذاران خارجی بازده خوبی خواهند داشت که همه می توانستند ثروتمند شوند.
چه اشتباهی رخ داده است؟ یکی از مشکلاتی که به طور گسترده مورد توجه قرار می گیرد، سیاست گذاری نادرست آقای شی است. یک سرکوب نظارتی بر فناوری که در سال 2020 آغاز شد، اعتماد سرمایه گذاران را از بین برد. سیاست صفر کووید یک شکست بود. دولت در مورد بحران املاک که پس‌انداز و احساسات را تضعیف کرده و اقتصاد را به سمت تورم کشانده، متزلزل شده است و قیمت‌ها در سال منتهی به ژانویه با سریع‌ترین نرخ خود از زمان بحران مالی 2007-2009 کاهش یافته است. سود سال های گذشته کاهش یافته و چین فاقد محرک مورد نیاز است.
به گزارش فولاد ایران، نگران کننده ترین از همه این است که سرمایه گذاران در سرزمین اصلی نیز اعتماد خود را از دست می دهند. همانطور که بریفینگ این هفته ما گزارش می دهد، پس از سه دهه رشد خارق العاده، ثروتمندان چین در حال تجربه یک تغییر دردناک در ثروت هستند. هم اموال و هم سرمایه‌گذاری‌های مالی آنها رو به کاهش است و بررسی‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از کارکنان در سال گذشته کاهش حقوق داشته اند. شواهد نشان می دهد که سرمایه بیشتری از چین خارج می شود. کسانی که نمی توانند کنترل سرمایه چین را دور بزنند، به سمت صندوق های بازار پول امن تر حرکت می کنند، یا به صندوق های فهرست شده در سرزمین اصلی که سهام خارجی را دنبال می کنند، فرار می کنند.
همه اینها ضربه ای به رشد چین خواهد زد. به نظر می رسد آقای شی نمی داند که مشکل کجاست. علاوه بر اخراج آقای یی، دولت فروش کوتاه مدت را محدود کرده است و مدیران دارایی های دولتی نیز به خرید سهام دستور داده شده اند. این ممکن است قیمت سهام را برای مدتی افزایش دهد. اما چنین مداخلاتی تنها به بی اعتمادی به بازارها دامن می زند و دلیل خروج سرمایه گذاران را نشان می دهد.
آقای شی به دور از پذیرش نیاز به تغییرات گسترده، اوضاع را بدتر می کند. در داخل کشور، او انتقادات اقتصادی را سرکوب می کند. در عین حال، چین نسبت به تجارت خارجی مشکوک تر می شود. دستیابی به داده های مالی برای سرمایه گذاران خارج از کشور سخت تر می شود. در ماه دسامبر قوانین جدیدی در مورد صنعت بازی پیشنهاد شد که پس از واکنش بد بازارها به آرامی حذف شدند. در ژانویه، بانک مرکزی علیرغم تداوم کاهش نرخ بهره، از کاهش نرخ بهره خودداری کرد و بازارها را فرا گرفت. همه اینها فقط برای ترساندن سرمایه گذاران است.
مانع واقعی تغییر، اعتقاد آهنین آقای شی است که او و حزب کمونیست باید کنترل کامل را در دست داشته باشند. بازیابی اعتماد سرمایه گذاران مستلزم بازنگری در نقش دولت در اقتصاد است. اما بعید به نظر می رسد که آقای شی بتواند کنترل خود را کم کند. زمانی سرمایه گذاران فکر می کردند که سیاست چین نیازی به ورود به توانایی آنها برای کسب درآمد ندارد. حالا که می دانند از سیاست گریزی نیست و با ترس بیشتری قدم برمی دارند.

منبع: اکونومیست