پایگاه خبری فولاد ایران- درگیری‌های مداوم در اوکراین، نبرد شرورانه علیه حماس و گروه‌های درگیر در خاورمیانه و افزایش تنش‌ها در سراسر شرق آسیا وجود دارد که همگی رو به گسترش هستند.
به گزارش فولاد ایران، موضوع نگران کننده تر، چشم انداز تداخل منافع طرف های درگیر یا اقدام هماهنگ شده توسط برخی از بازیگران است. و حفظ صلح مستلزم مجموعه ای از ابزارها و احساس تجدید نظر در میان متحدان و شرکا است.
پس از نزدیک به دو سال، جنگ اوکراین به یک بن بست واقعی تبدیل شده است. اوکراین بیش از نیمی از زمین هایی را که در ابتدا توسط روسیه تصرف شده بود، پس گرفته است، اگرچه نیروهای مسکو کنترل نزدیک به 20 درصد از کشور را در دست دارند.
تخمین زده می شود که تلفات نظامی به نیم میلیون نفر رسیده باشد. 22000 غیرنظامی کشته یا زخمی شده‌اند و بیش از 10 میلیون نفر آواره شده‌اند که در داخل اوکراین نقل مکان کرده یا از کشور فرار کرده‌اند. بسیاری از نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده بستگی دارد، که می تواند تعیین کند که آیا دولت در کیف به دریافت کمک های مورد نیاز برای مبارزه ادامه می دهد یا خیر.
در خاورمیانه، اسرائیل به حمله به غزه در تلاش برای از بین بردن حماس، ادامه می دهد. تلفات غیرنظامیان بسیار زیاد بوده است، با این حال، بیش از 85 درصد از جمعیت غیرنظامی مجبور به فرار شده اند و بقای مردم غزه در گرو کمک های بشردوستانه است.
در آسیا، تنش ها در حال افزایش است، اما جنگ هنوز شروع نشده است. کره شمالی نه تنها به تقویت توانایی های نظامی خود ادامه می دهد، بلکه لفاظی های آن نیز خصمانه تر شده است. رابرت کارلین و سیگ هکر که در سمت‌های مختلف دولت ایالات متحده برای دهه‌ها پیونگ یانگ را مورد مطالعه قرار داده‌اند، ماه گذشته اعلام کردند که «وضعیت در شبه جزیره کره خطرناک‌تر از هر زمانی است که از اوایل ژوئن 1950 تاکنون بوده است.»
پیروزی حزب دموکراتیک ترقی خواه تایوان، که مخالف اتحاد مجدد با چین است، در انتخابات ریاست جمهوری ماه گذشته، خشم پکن را برانگیخته است، که می توان انتظار داشت که فشار بر جزیره را برای تغییر تفکر دولتش افزایش دهد.
در دریای چین جنوبی، کشتی‌های چینی و فیلیپینی هر روز با یکدیگر روبرو می‌شوند - رویارویی‌هایی که به طور فزاینده‌ای متشنج است. مانیل از ادعاهای خود در مورد Scarborough Shoal یا Second Thomas Shoal خودداری کرده است و نیروهای چینی از تاکتیک‌های تهاجمی از جمله حمله به کشتی‌ها و توپ‌های آب استفاده کرده‌اند تا کشتی‌های فیلیپینی را از تامین مجدد تفنگداران دریایی در صخره ممانعت کنند. اختلافات دیگری در منطقه وجود دارد، از جمله سنکاکوس، جایی که کشتی‌های چینی هر روز ادعای پکن بر جزایر را مطرح می‌کنند.
ممکن است تعارض برنامه ریزی نشده باشد. تعداد بسیار زیاد تجهیزات نظامی در شرق آسیا و سرعت فزاینده تمرین ها و عملیات ها به معنای افزایش احتمال وقوع حادثه است. نردبان تشدید با دقت کالیبره شده ای که استراتژیست های آمریکایی پیش بینی می کنند، ممکن است تا آنجا که به شبه نظامیان خاورمیانه مربوط می شود، یک شیب لغزنده باشد.
حوادثی در مرز هند و چین و بین ایران و پاکستان و سایر درگیری‌های طولانی مدت مانند بین دهلی نو و اسلام‌آباد، دو قدرت هسته‌ای وجود دارد، در حالی که جنگ های داخلی و شورش‌ها در سراسر آفریقا رخ می‌دهد.
نگران کننده تر این است که ممکن است درگیری ها به هم مرتبط باشند. چین و روسیه شراکتی بدون محدودیت دارند و حمایت ضمنی پکن از مسکو در اوکراین با حمایت کرملین از چین در ادعای تایوان مطابقت دارد. کره شمالی برای کمک به غلبه بر کمبودهای ناشی از تحریم های غرب، به روسیه سلاح می دهد. پکن و پیونگ یانگ پس از سال ها تغییر و تحول در حال تحکیم روابط خود هستند.
استراتژیست ها نگرانند که نبرد در یک جبهه ممکن است توسط دشمن در جبهه دیگر مورد سوء استفاده قرار گیرد. اگر چین در مقابل فیلیپین یا تایوان قرار بگیرد، آیا کره شمالی ممکن است از این لحظه استفاده کند، به این امید که ایالات متحده منحرف شود و حمله خود را علیه کره جنوبی آغاز کند؟ آیا وقتی روسیه حمله بعدی خود را علیه اوکراین آغاز کند، پکن چیزی را امتحان خواهد کرد؟ اگر تنش‌های بین تنگه‌ای افزایش یابد، ممکن است روسیه باج‌گیری هسته‌ای علیه غرب انجام دهد؟ یا برعکس؟
پیشگیری از آتش سوزی در درجه اول به جلوگیری از تشدید بحران های منطقه ای بستگی دارد. این مستلزم یک موضع بازدارنده قوی، با گسترده ترین ائتلاف ممکن است که دارای قابلیت های سیاسی، اقتصادی و نظامی برای حفظ صلح باشد.
دیپلماسی نیز یک ضرورت مطلق است. قدرت‌های وضع موجود و رویزیونیست‌ها باید در مورد مسائل بزرگ و کوچک صحبت کنند تا مصالحه‌هایی بیابند که می‌تواند فشارهای فزاینده را منحرف و پاکسازی کند. این احتمالاً یک فرآیند آزمون و خطا است. هنگامی که مذاکرات شکست می خورد، همانطور که به طور اجتناب ناپذیر خواهد بود، باید مکانیسم هایی برای مدیریت بحران های بعدی وجود داشته باشد. و، مثل همیشه، کمی شانس.
منبع: Japan Times