پایگاه خبری فولاد ایران- واردات نفت خام اروپا از خاورمیانه در بحبوحه ادامه تنش در دریای سرخ در یمن در حال کاهش است. این در حالی است که به نظر می رسد آسیا از دریافت نفت بیشتر از خاورمیانه آشفته - به قیمت نفت حوضه آتلانتیک - بسیار خوشحال است.
انشعابی در بازارهای نفت در حال ایجاد است و حدس و گمان هایی با خود به همراه دارد که تا چه مدت این انشعاب باقی خواهد ماند.
به گزارش فولاد ایران، زمانی که حوثی‌های یمن حمله به کشتی‌ها را در دریای سرخ در ماه نوامبر آغاز کردند، به نظر یک مشکل جزئی به نظر می‌رسید. پیش‌فرض در نوامبر این بود که به محض اینکه حوثی‌ها برای کشتیرانان بیش از حد آزاردهنده شوند، نیروی دریایی ایالات متحده وارد عمل می‌شود و اقداماتی را انجام می‌دهد که مشکل را از بین می‌برد.
حوثی‌ها برای کشتی ها بسیار آزاردهنده شدند. نیروی دریایی ایالات متحده وارد عمل شد و شروع به تیراندازی به اهداف حوثی در خشکی کرد. این امر نتیجه مطلوب را نداشت. واکنش ایالات متحده فقط حوثی ها را مصمم تر برای ادامه حمله به کشتی ها - هر کشتی در حال حاضر - در دریای سرخ کرد.
علیرغم اینکه چندین کشور برای اسکورت کشتی ها از طریق کوتاه ترین مسیر بین آسیا و اروپا وارد عمل شدند، اکثر کشتیرانان تصمیم گرفتند کشتی های خود را در اطراف دماغه Good Hope تغییر مسیر دهند یا حمل و نقل دریایی و هوایی را برای رساندن کالاها و محصولات از آسیا به اروپا ترکیب کنند.
این امر برای بسیاری از طرف‌های درگیر ضرر دارد، زیرا هر دو گزینه گران‌تر از کانال سوئز هستند که مسیر دریای سرخ به آن منتهی می‌شود و به قیمت‌های نهایی کالاها می‌افزاید.
نفت نیز از این قاعده مستثنی نبود. تانکرهایی که در اطراف آفریقا مسیرشان را تغییر دادند، نه تنها چند هفته تا بیش از یک ماه به سفر خود اضافه کردند، بلکه میلیون ها نفر را نیز به صورت حساب نهایی نفت اضافه کردند. اروپا که به طور فزاینده ای در تنگنای نقدینگی قرار داشت، چاره ای جز جستجوی جایگزین های مقرون به صرفه تر برای نفت خاورمیانه که ناگهان برای خرید تبدیل به سردرد شده بود، نداشت.
اروپا به سمت غرب نگاه کرد و خرید نفت خام آمریکا و همچنین خرید نفت خام از گویان را افزایش داد. خریداران اروپایی نیز مشتاق هستند برای نفت دریای شمال بپردازند - همان نفت دریای شمال که فعالان در بریتانیا و نروژ می خواهند به آن پایان دهند. با این حال، در حال حاضر، آنها ناموفق بوده اند.
داده‌های کیپلر منتشر شده توسط بلومبرگ نشان می‌دهد که خریداران آسیایی، در عین حال، نفت خام خاورمیانه را به قیمت نفت آمریکا خریداری می‌کنند. ارائه دهنده داده های ردیابی کشتی فاش کرد که بارگیری از ایالات متحده به آسیا در ژانویه یک سوم کاهش یافت.
در ظاهر، انشعاب واکنش طبیعی بازار نفت به اختلال عرضه ناشی از بحران دریای سرخ است. هرچند ممکن است طبیعی باشد، اما این واکنش ممکن است به دلیل محدودیت در انتخاب نفت، چه در اروپا و چه در آسیا، به ضرر پالایشگاه ها تمام شود. و اگر با چنین چشم اندازی روبرو شوند، پالایشگاه ها ممکن است تصمیم بگیرند هزینه اضافی را به مشتریان خود منتقل کنند.
با توجه به وضعیت تورم گسترده تر، به ویژه در اروپا، این یک سوال جالب است که پالایشگاه ها چقدر می توانند هزینه های اضافی را به مصرف کننده نهایی منتقل کنند. پاسخ محتمل "خیلی زیاد" نیست.
با توجه به اینکه منطقه یورو و سایر اعضای اتحادیه اروپا همچنان با تورم بالاتر از حد نرمال دست و پنجه نرم می کنند، تقاضا برای همه چیز، از جمله انرژی، کاهش یافته است. قیمت‌های بالاتر سوخت هیچ کاری برای معکوس کردن آن نخواهد داشت.
پس مهم ترین سوال این است که این بحران تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. در حال حاضر، دلیل کمی برای خوش بینی وجود دارد. ایالات متحده اخیراً پاسخ های نظامی خود را به حملات به اهداف ایالات متحده در خاورمیانه تشدید کرده است و به نظر می رسد این تنها "شروع" ماجرا است.
حوثی‌ها حمله به کشتی‌ها را متوقف نکرده‌اند و به نظر می‌رسد مشکل گسترده‌تری در آب‌های دریای سرخ وجود دارد: دزدان دریایی. رویترز ماه گذشته گزارش داد که هند در واکنش به افزایش فعالیت دزدان دریایی دست کم 12 کشتی را در شرق دریای سرخ مستقر کرده و بیش از 250 کشتی را در این منطقه مورد بررسی قرار داده است.
بر اساس گزارش‌های مقامات نظامی و دفاعی هند، از اول دسامبر، حداقل 17 هواپیماربایی، تلاش برای هواپیماربایی و رویکردهای مشکوک در خلیج عدن و بخش‌هایی از دریای عرب صورت گرفته است.
در این شرایط، این احتمال وجود دارد که تکه تکه شدن بازار فعلی نفت تا مدتی ادامه خواهد داشت.
منبع: Oilprice