پایگاه خبری فولاد ایران- رویدادها اغلب راهی برای برجسته کردن ماهیت دایره ای زمان به جای خطی بودن آن دارند. نمونه فوق‌العاده قابل توجه اخیر در این مورد، تهاجم امسال حماس به اسرائیل در یوم کیپور بود، درست همانطور که 50 سال قبل در یوم کیپور اتفاق افتاد. همانطور که تهاجم اخیر منجر به جنگ مداوم اسرائیل و حماس شد، حوادث سال 1973 به جنگ یوم کیپور منجر شد.
در سال 1973، جنگ یوم کیپور مستقیماً به تحریم صادرات نفت به ایالات متحده، بریتانیا، ژاپن، کانادا و هلند توسط اعضای اوپک - به اضافه مصر، سوریه و تونس - در پاسخ به عرضه دسته جمعی تسلیحات، منابع اطلاعاتی و پشتیبانی لجستیکی به اسرائیل در طول جنگ، انجامید. تا پایان تحریم در مارس 1974، قیمت نفت حدود 267 درصد افزایش یافت، از حدود 3 دلار در هر بشکه (Pb) به بیش از 11 دلار آمریکا. این به نوبه خود آتش رکود اقتصادی جهانی را دامن زد، که به ویژه در کشورهای واردکننده خالص نفت غرب احساس شد. با این حال، از دیدگاه بلندمدت، حتی مهم‌تر از هر یک از این موارد، تغییر سیاست ایالات متحده در قبال عربستان سعودی و اوپک از آن نقطه بود.
به گزارش فولاد ایران، در پایان تحریم در سال 1974، برخی آن را شکست خورده نامیدند، زیرا منجر به بازپس‌گرفتن تمامی سرزمین‌هایی که در جنگ یوم کیپور اسرائیل به دست آورده بود، نشد. با این حال، در یک مفهوم گسترده تر، جنگ گسترده تری توسط عربستان سعودی، اوپک و سایر کشورهای عربی در تغییر موازنه قدرت در بازار جهانی نفت از مصرف کنندگان بزرگ نفت به دست آمده بود.
اولین مورد این بود که ایالات متحده دیگر هرگز نمی‌تواند واقعاً به عربستان سعودی اعتماد کند. دومین نتیجه این بود که ایالات متحده باید تلاش های خود را برای خودکفایی در منابع انرژی در اسرع وقت با تمرکز بر کوتاه مدت تسریع کند. سوم، طبق نتیجه گیری کیسینجر، بهترین اقدام برای ایالات متحده برای ادامه به دست آوردن نفت و گاز مورد نیاز برای حفظ موقعیت بالای اقتصادی و سیاسی جهانی این است که اطمینان حاصل شود که کشورهای خاورمیانه دوباره در آینده علیه همدیگر متحد نشوند. او با موفقیت استدلال کرد که راه بهینه برای ایالات متحده برای اطمینان از این امر، استفاده از اصل «تفرقه بینداز و حکومت کن» بین تولیدکنندگان عمده نفت و گاز منطقه است، که به نوبه خود نوعی از «دیپلماسی مثلثی» بود که او از آن حمایت می‌کرد. در آن زمان در معاملات ایالات متحده با روسیه و چین تأثیر زیادی داشت. به طور خلاصه، این امر مستلزم بازی یک طرف مقابل طرف دیگر با استفاده از هر گونه گسلی بود که در هر زمان معین از کشورهای هدف عبور کرده است، اعم از اقتصادی، سیاسی، مذهبی، یا هر ترکیبی از آنهاست.
رشد صنعت انرژی شیل ایالات متحده، به طور جدی در سال 2006 با گاز و با نفت در سال 2010 آغاز شد، اما تا سال 2013 افزایش تولید عملاً یک خط عمودی مستقیم بود. در سال 2014، سعودی ها معتقد بودند که نفت و گاز شیل ایالات متحده یک تهدید وجودی برای جایگاه عربستان سعودی در جهان و ادامه حکومت خاندان سلطنتی آل سعود است.
در حال حاضر، ایالاتا متحده تولید کننده شماره یک نفت خام در جهان و تولید کننده شماره یک گاز طبیعی است. این روند با انتشار اخباری مبنی بر امضای سه مزایده اجاره نفت و گاز جدید در خلیج مکزیک توسط وزارت کشور ایالات متحده، فاز نهایی به حاشیه راندن تولیدکنندگان عمده هیدروکربن در خاورمیانه ادامه دارد. این پروژه‌ها به بسیاری از پروژه‌های جدید اکتشاف و توسعه متعارف و شیل که طی سال گذشته توسط شرکت‌های بزرگ نفت و گاز ایالات متحده اعلام شده بود، می‌افزاید. این حتی شامل چراغ سبز برای پروژه 8 میلیارد دلاری حفاری نفت و گاز ویلو غول نفتی ایالات متحده در آلاسکا می شود.
اگر دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا به کاخ سفید بازگردد، همانطور که به نظر می رسد بسیار ممکن است، این تعداد احتمالاً حتی بیشتر خواهد شد.
منبع: Oilprice