پایگاه خبری فولاد ایران- ایالات متحده در آستانه ثبت رکورد جدیدی در تولید نفت است. درست است که تعداد دکل ها کاهش یافته و تعداد دکل های حفاری نفت و گاز در سال گذشته حدود 20 درصد افت کرده است، اما این کاهش، افزایش ثابتی را که پس از کاهش تعداد دکل‌های حفاری به زیر 300 دکل در مراحل اولیه همه‌گیری کووید-19 در سال 2020 آغاز شد، معکوس کرد. تعداد دکل‌های حفاری تا پایان سال 2022 به نزدیک به 800 دکل بازگشت، اما از آن زمان به حدود 620 دکل کاهش یافته است.
با این وجود، تولید نفت و گاز طبیعی ایالات متحده، هر دو در آستانه ثبت رکوردهای جدید سالانه هستند، زیرا تولید ماهانه به طور پیوسته در تمام سال افزایش یافته است. اگر تعداد دکل ها در حال کاهش باشد چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد؟
به خاطر داشته باشید که شمارش دکل ها معیاری از دکل هایی است که در حال حاضر برای نفت و گاز حفاری می کنند. در بسیاری از موارد، چاه ها حفر می شوند، اما تکمیل نمی شوند. این چاه‌های حفر شده اما ناتمام (DUC) نامیده می‌شوند و این موجودی توسط اداره اطلاعات انرژی (EIA) در اینجا ردیابی می‌شود.
آنچه می بینیم این است که از دسامبر گذشته، موجودی DUC از 5300 به حدود 4500 کاهش یافته است. این نشان دهنده حدود 800 حلقه چاهی است که شروع به تولید نفت و گاز کرده‌اند، اما کاهش تعداد دکل‌های حفاری بر آن تأثیری نمی‌گذارد.
علاوه بر این، پیشرفت‌های مداوم فناوری وجود دارد که امکان بازیافت بیشتر نفت و گاز را در هر چاه فراهم کرده است. بزرگترین نمونه آن را می توان در تعداد دکل های گاز طبیعی مشاهده کرد.
به گزارش فولاد ایران، در سال 2007، حدود 1500 دکل حفاری برای گاز طبیعی وجود داشت. در سال 2009، این رقم به زیر 1000 کاهش یافت. در سال 2012 به زیر 500 رسید و در سال 2016 به زیر 100 رسید. امروز در حدود 120 است. با این حال، در طول آن زمان، تولید گاز طبیعی ایالات متحده 80 درصد افزایش یافت.
این یک داستان مشابه برای نفت است. در سال 2014، 1600 دکل حفاری نفت وجود داشت. امروز 620 عدد وجود دارد، اما تولید نفت 50 درصد بیشتر از سال 2014 است.
بنابراین، استفاده از شمارش دکل ها به عنوان جایگزینی برای تولید گاز طبیعی یا نفت، ما را به شدت گمراه می کند. حفاری را با تولید اشتباه نگیریم.
منبع: Oilprice