پایگاه خبری فولاد ایران- روسیه در طول 100 روز اول جنگ در اوکراین، نزدیک به 100 میلیارد دلار از صادرات نفت و گاز به دست آورد. در مجموع، درآمدهای ناشی از افزایش قیمت نفت و گاز پس از تهاجم به طور قابل توجهی بیشتر از هزینه ادامه جنگ برای روسیه بود. از آنجایی که قیمت ها دوباره شروع به تضعیف کردند، متحدان اوپک پلاس روسیه عرضه نفت را کاهش دادند تا دوباره آن را افزایش دهند.
به گزارش فولاد ایران، قیمت بالای انرژی همچنین باعث افزایش تورم در کشورهای واردکننده خالص انرژی در غرب شد و باعث شد که نرخ بهره به حدی افزایش یابد که رکودهای بلندمدت در چندین اقتصاد کلیدی رخ دهد. اما اعضای اوپک پلاس - به‌ویژه عربستان سعودی و امارات - آن‌قدر سرسخت بودند که حتی از تماس تلفنی جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده در مارس 2022 برای بحث در مورد چگونگی کمک به بازدارندگی روسیه در اقداماتش خودداری کردند.
با افزایش تحریم های بین المللی علیه روسیه، مسکو مشغول انجام معاملات نفت و گاز زیر پوستی بود و تلاش برای حفظ همین استراتژی، باعث شد پوتین هفته گذشته به خاورمیانه پرواز کند و با کسانی که به‌عنوان دو متحد منطقه‌ای مفید خود در نظر می‌گیرد، یعنی محمد بن سلمان و محمد بن زاید آل نهیان دیدار کند.
گفته می شود او [پوتین] می خواهد قیمت نفت بسیار سریعتر افزایش یابد، زیرا جنگ اوکراین خزانه داری را تخلیه می کند، و او می داند که به آن نیاز دارد وگرنه بازی برای او تمام می شود.
با این حال، چیزی برای پوتین تغییر کرده است و این دیدگاه چین نسبت به نظم جهانی در حال حاضر است. اکنون اوضاع در مورد پکن متفاوت است. پیروزی سریع روسیه اتفاق نیفتاده و چین مشکلات خودش را در داخل دارد.
تنها سه هفته قبل از حمله روسیه به اوکراین، پوتین اولین دیدار حضوری خود را با همتای چینی خود شی جین پینگ در پکن برگزار کرد. پس از این دیدار، چین و روسیه در تاریخ 4 فوریه بیانیه مشترکی صادر کرده بودند که در آن آمده بودند: «دوستی بین دو کشور چین و روسیه محدودیتی ندارد، هیچ زمینه ممنوعه همکاری وجود ندارد». در همان زمان، چندین قرارداد جدید همکاری بزرگ در بخش نفت و گاز و فراتر از آن توسط خبرگزاری های دولتی دو طرف اعلام شد.
با توجه به وضعیت نامطمئن اقتصاد چین پس از سال‌های پرتلاطم کووید، چین اکنون علاقه کمتری به جانبداری آشکار از روسیه یا اوپک پلاس در برابر ایالات متحده و متحدانش دارد. از منظر اقتصادی، اگرچه چین می تواند نفت و گاز را با 30 درصد یا بیشتر تخفیف از تامین کنندگان اصلی خاورمیانه خود از طریق معاملات مختلفی که در چند سال گذشته توافق شده است خریداری کند، اما این یک واقعیت است که اقتصادهای غرب همچنان بلوک اصلی صادراتی آن هستند. ایالات متحده همچنان بیش از 16 درصد از درآمد صادراتی چین را به تنهایی به خود اختصاص می دهد. به گفته یک منبع ارشد در مجتمع امنیت انرژی اتحادیه اروپا (E.U.) ، آسیب اقتصادی به چین مستقیماً از طریق واردات انرژی خود و به طور غیرمستقیم از طریق آسیب به اقتصادهای بازارهای صادراتی کلیدی آن در غرب است.
در واقع، دیدگاه کنونی چین در مورد اینکه کجا نفت باید به طور ایده آل قیمت گذاری شود، بسیار نزدیک به دیدگاه دیرینه ایالات متحده است.
منبع: Oilprice