پایگاه خبری فولاد ایران- الگوی فروش داخلی صنعت گاز طبیعی در دو دهه گذشته، این پرسش را مطرح می کند که آیا این صنعت آینده روشنی دارد یا خیر. حجم فروش با سرعتی کمی افزایش یافته که بیشتر این رشد به دلیل افزایش فروش به مولدهای برق بوده است و بقیه بازار به سختی رشدی را نشان داده.
به گزارش فولاد ایران، هوای زمستانی گرمتر به معنای فروش کمتر گاز است و احتمالاً، سرمایه‌گذاران سهام شرکت‌های گاز را به‌عنوان بازنده‌های بالقوه برآورد کرده‌اند که با نسبت‌های پایین قیمت به درآمد می‌فروشند و سود سهام فوق‌العاده می‌پردازند، زیرا آنها می‌خواهند بازدهی فوری قبل از فروپاشی رشد و ناپدید شدن شرکت‌ها داشته باشند. اما اینطور نیست.
شرکت ها یک استراتژی ساده دارند. آنها روی پایه نرخ سرمایه‌گذاری می‌کنند و تنظیم‌کننده‌ها را متقاعد کرده‌اند که - مانند یک ماشین حرکت دائمی - باید به طور مداوم برای توسعه کارخانه و بازسازی شبکه و تقویت اتصالات به خطوط لوله هزینه کنند. اما مدیران شرکت گاز تا چه زمانی می‌توانند به این استراتژی ادامه دهند تا مصرف‌کنندگان را وادار به پرداخت بیشتر برای یک کالا کنند، در حالی که آنها همچنان از آن کمتر استفاده می‌کنند؟ به خصوص فروش محصولی که دی اکسید کربن تولید می کند و دولت ها سعی در محدود کردن آن دارند. این یک مدل کسب و کار پایدار برای افراد منطقی به نظر نمی رسد، پس چرا پول بیشتری در چنین صنعتی سرمایه گذاری کنید؟
در پاسخ باید گفت کاهش کلی مصرف گاز طبیعی به معنای جایگزینی 40 تا 50 درصدی گاز طبیعی در شبکه های توزیع کنندگان است. برخی از این شرکت ها سرمایه گذاری های قابل توجهی در تولید گاز تجدیدپذیر انجام می دهند و راه دیگری برای رشد برای سهامداران خود باز می کنند. این بدان معناست که شرکت های گاز می توانند گاز بدون کربن را به بخش بزرگی از مشتریان خود بفروشند. بنابراین، برای پاسخ به سوال بالا، می توان گفت که صنعت گاز داخلی، حداقل در میان مدت، علیرغم فروش راکد، تا زمانی که از فرصتی برای تبدیل خود از یک تامین‌کننده دی اکسید کربن استفاده کند، آینده‌ای دارد.
منبع: Oilprice