پایگاه خبری فولاد ایران- صدها مسجد در طول پنج سال گذشته در چین تعویض کاربری شده اند. تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که حداقل 1714 ساختمان تغییر یا تخریب شده اند. دولت می گوید این تغییرات برای مدرن کردن مساجد و "هماهنگی" آنها با فرهنگ چین است.
چنین تغییراتی در مناطقی با بیشترین جمعیت از گروه‌های قومی مسلمان، رایج‌ترین بوده است. در منطقه غربی نینگشیا، تجزیه و تحلیل ماهواره ای نشان می دهد که بیش از 90 درصد از مساجد دارای معماری اسلامی حذف شده اند. در استان شمال غربی گانسو، این رقم بیش از 80 درصد است.
گزارش دیده‌بان حقوق بشر مستقر در نیویورک (HRW) که در اوایل ماه جاری منتشر شد، تعدادی از مساجد تغییر یافته را در مناطق شمالی نینگشیا و گانسو نشان داد. دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید که این تغییرات با آزادی مذهب مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل در تضاد است.
گزارش سال 2020 از موسسه سیاست استراتژیک استرالیا نیز تخریب و نوسازی مساجد در سین کیانگ را مستند کرد و دریافت که دو سوم مساجد عمدتاً از سال 2017 تغییر کرده اند.
به گزارش فولاد ایران، چین خانه حدود 20 میلیون مسلمان است. در حالی که اویغورها در سین کیانگ احتمالاً شناخته شده ترین هستند، بیش از نیمی از آنها متعلق به گروه قومی هوی هستند که اغلب به عنوان مسلمانان "چینی" شناخته می شوند.
مسلمانان هوی در سراسر چین زندگی می کنند و از آزادی های مذهبی نسبتاً گسترده ای برخوردارند، به ویژه در مقایسه با مسلمانان گروه های ترک مانند اویغورها. مقامات چینی در دو دهه گذشته محدودیت‌هایی را بر اسلام در سین‌کیانگ به درجات مختلف اعمال کرده‌اند که با نظارت و محدودیت‌های عبادت آغاز شده است. با گذشت زمان، اویغورها در معرض بازداشت‌های دسته جمعی، نظارت شدید و محدودیت‌هایی در سفر قرار گرفته‌اند، اقداماتی که سازمان ملل می‌گوید ممکن است «جنایت علیه بشریت» باشد.
پکن استدلال می کند که سیاست هایش در سین کیانگ برای مبارزه با تروریسم، ایجاد وحدت و تقویت توسعه اقتصادی ضروری است.
هانا تیکر، مورخ اسلام در چین در دانشگاه بریتانیا، می گوید: «برداشتن گنبدهای مساجد مشهودترین جنبه سیاست تخریب است، که هدفش بازگویی کامل رابطه بین حزب و مذهب است.»
او می‌گوید: «همه ما به این نتیجه رسیده‌ایم که این فقط مربوط به یک گنبد نیست. آنها می خواهند تا اسلام را از زندگی حذف کنند.»
برای قرن‌ها، مسلمانان هوی مساجد را به سبک‌های مختلف معماری می‌ساختند که بازتاب دوره‌ای است که در آن ساخته شده‌اند. بسیاری از مساجد و دیگر بناهای مذهبی در انقلاب فرهنگی دهه 1960 ویران شدند. اما پس از مرگ مائوتسه تونگ، فشارهایی برای ساخت ساختمان‌های بیشتر به سبک عربی وجود داشت.
محققین می گویند که نقطه عطف در سیاست مذهبی چین پس از ریاست جمهوری شی جین پینگ در سال 2013 اتفاق افتاد.
مانند تقریباً تمام رهبران سیاسی ملی در این کشور، شی از اکثریت قومی چینی هان است. او کنترل حزب را بر زندگی روزمره گسترش داده و در عین حال قدرت را تا حد زیادی از زمان مائو تثبیت کرده است.
هاییون ما، که در دانشگاه ایالتی فراستبورگ درباره اسلام در چین تحقیق می‌کند، می‌گوید: شی شروع به ترویج ناسیونالیسم قومی هان به نام سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی کرد. در سال 2014، شی در سخنان خود در کنفرانس مرکزی کار قومی تاکید تازه ای بر وحدت فرهنگی داشت. سال بعد، او خواستار "محرومیت" دین در چین شد.
لیبولد می‌گوید شی «معماری و نمادگرایی اسلامی را تهدیدی برای خلوص ایدئولوژیک و امنیت فرهنگی دولت نژادی چینی هان تصور می‌کند». او می افزاید: شی آن را خطرناک می بیند زیرا اسلامی، خارجی و ضد هان است.
ادیان دیگر نیز هدف قرار گرفته اند. دولت در سال 2018 صلیب‌ها را از پشت بام بیش از هزار کلیسای مسیحی برداشت و یک کلیسای بزرگ را تخریب کرد.
برخی از مسلمانان هوی سعی کرده اند مقاومت کنند. در سال 2018، اعتراضات محلی تغییرات را در مسجد جامع ویژو به تعویق انداخت. دولت همچنین بازسازی مسجد شیگوان در شهر لانژو، گانسو را به تعویق انداخت. در یک نمایش احتمالی نارضایتی در شینینگ، مرکز استان چینگهای، یک حساب رسانه اجتماعی برنامه‌های دولت محلی برای "نوسازی" 19 مسجد از سال 2020 تا 2021 را فاش کرد.
به گفته مجله اینترنتی Bitter Winter، مجله اینترنتی درباره آزادی های مذهبی در چین، در سال 2019، بازسازی مسجد جامع ویژو در نهایت آغاز شد. عکس‌های آنلاین نشان می‌دهد که در نوامبر ۲۰۲۳، مقامات محلی در گانسو گنبد و مناره‌های مسجد شیگوان را برداشته بودند.
اندکی پس از اعتراضات، بازسازی مسجد دیگری در یوننان آغاز شد: مسجد جامع شادیان، یکی از بزرگترین مکان های عبادت اسلامی در چین. اما مسلمانان هویی همچنان از آینده احتمالی بدون اسلام در چین می ترسند.
منبع: فایننشال تایمز