پایگاه خبری فولاد ایران- بر اساس برخی برآوردها، شرکت های کوچک و متوسط 80 درصد از تولید اقتصادی آفریقا را تشکیل می دهند. اما این فرقه کوچک نیاز به اصلاح دارد. آفریقا باید بزرگ فکر کند. به گزارش فولاد ایران، در شهرهای سرتاسر این قاره، یک «کارآفرین خرد»، ممکن است مالک یک کارخانه دباغی، یک تجارت فلزی یا یک کارخانه کاشی‌سازی باشد. شهرهای این منطقه مملو از مردمی است که هیچ شغل رسمی ندارند و برای امرار معاش مشغول هستند. اگر آینده آفریقا به کار آنها بستگی دارد، آفریقا در مشکل است. هیچ مقداری از دسترسی به منابع مالی، چنین «شرکت‌هایی» را به اجزای سازنده اقتصاد مدرن تبدیل نمی‌کند.
یک کار کنار جاده نه تخصصی است و نه مولد. رمانتیک کردن چنین نیروی کار اتمی به معنای پذیرش فقر برای همیشه است. اگر بسیاری از مشاغل شهری اینقدر بی ثمر هستند، شاید مردم باید در روستا بمانند؟ این دیدگاه محمد بوهاری، رئیس جمهور سابق نیجریه بود که به جوانان گفت "به مزرعه برگردند". اما بدون آبیاری، کود، بذر یا تراکتورهای مدرن، بهره وری در سراسر قاره بسیار پایین است. فقیرترین کشاورزان نمی توانند به اندازه کافی رشد کنند تا خانواده خود را به درستی تغذیه کنند، چه رسد به اینکه بچه های خود را به مدرسه بفرستند.
معجزه اقتصادی چین بر اساس انتقال کشاورزان غیرمولد به کارخانه ها ساخته شد. تحقیقات مرکز آفریقایی برای تحول اقتصادی، یک اتاق فکر مستقر در آکرا، نشان می دهد که چگونه اقتصادهای آفریقا در انجام این کار شکست خورده اند. خیلی ها نه تنها امتیاز ضعیفی می گیرند، بلکه به عقب می روند. اندازه گیری تنوع اقتصادی Acet بین سال های 2000 تا 2020 تقریباً 6 امتیاز کاهش یافت در حالی که رقابت صادراتی نتوانست در آن دوره از 13.8 افزایش یابد.
در آفریقا، لسوتو و موریس صنایع نساجی رقابتی را توسعه دادند، اتیوپی یک صنعت کفش و پوشاک را بر پایه چرم تولید خانگی تأسیس کرد و بنین در تلاش است تا بادام هندی خام را به اقلامی تبدیل کند که می توانند در قفسه سوپرمارکت ها قرار بگیرند. اما چنین تلاش هایی بسیار اندک است.
در فهرست فورچون 500 جهان حتی یک شرکت آفریقایی وجود ندارد. سیاست‌های مورد نیاز برای تسهیل کسب‌وکارهای اشتغال‌زا، هزینه توسعه عادی نیست. آنها شامل اقداماتی مانند منطقی کردن عرضه برق، تعمیق بازارهای سرمایه، کاهش هزینه سرمایه از طریق ایجاد صندوق های بازنشستگی، هدایت توسعه به مشاغل بزرگ مقیاس و پرورش مزارع حرفه ای هستند. یک نقطه شروع ممکن است کنار گذاشتن تصورات واهی باشد که کشاورزان خرده مالک و کارآفرینان خرد راه خروج از فقر هستند. نه آنها نیستند. وجود آنها در تعداد زیاد خود تعریف فقر است.
منبع: فایننشال تایمز