پایگاه خبری فولاد ایران- در شرایطی که نرخ بهره برای مدت طولانی تری بالاتر می ماند، چه کسی بیشترین بار را متحمل خواهد شد؟
شرکت های بزرگ آمریکایی در سرزمین رویایی بدهی زندگی می کنند. اگرچه استقراض ارزان برای چندین دهه باعث رشد سود شرکت‌ها شده است، اما بزرگترین شرکت‌ها تا حد زیادی از تأثیرات انقباض پولی اخیر فدرال رزرو در امان مانده‌اند. این به این دلیل است که بسیاری از آنها در طول همه‌گیری کووید-۱۹ به میزان زیادی با نرخ‌های بهره پایین و ثابت وام گرفتند. این اوراق باید در نهایت با تامین مالی مجدد بدهی با نرخ بهره بسیار بالاتر تسویه شود.
اما همه شرکت ها از تأثیر اقدامات فدرال رزرو فرار نمی کنند. در واقع، تریلیون‌ها دلار بدهی با نرخ شناور، با پرداخت‌های بهره که همراه با بازار تنظیم می‌شود، وجود دارد که ناگهان بسیار گران‌تر شده است. این انبوه بدهی شامل وام های اهرمی و استقراض از بازارهای بدهی خصوصی است. شرکت‌ها به ندرت ریسک‌های نرخ بهره را پوشش . در همین حال، از آنجایی که رشد اقتصادی آمریکا انعطاف‌پذیر است، سیاست‌گذاران فدرال رزرو هشدار می‌دهند که نرخ بهره باید برای مدت طولانی‌تری بالاتر بماند. این امر وام گیرندگان بیشتری را به نقطه شکست سوق می دهد.
به گزارش فولاد ایران، از سال 2010 میانگین نرخ نکول سالانه در بازار وام اهرمی کمتر از 2 درصد بوده است. طبق گزارش Fitch، نکول ها در 12 ماه منتهی به جولای به 3 درصد افزایش یافته است که نسبت به سال قبل 1 درصد افزایش یافته است. آژانس رتبه‌بندی تخمین می‌زند که آنها می‌توانند تا 4.5 درصد در سال 2024 افزایش پیدا کنند. اگر نرخ ها برای مدت طولانی تری بالاتر بمانند، همانطور که بانک مرکزی پیش بینی می کنند، آمار شرکت های مشکل دار افزایش خواهد یافت. اگرچه تمام شرکت‌هایی که دارای مانده بدهی با نرخ شناور پوشش‌نشده هستند، آسیب‌پذیر هستند، اما شرکت‌هایی که در خرید سهام خصوصی با ارزش‌گذاری بالا در طول رونق معاملات اخیر، دارای بدهی هستند، به‌ویژه در معرض خطر هستند.
کند شدن رشد سود به این معنی است که وام گیرندگان برای پرداخت بدهی با نرخ شناور بیشتر دچار مشکل می شوند.
در بازار بدهی خصوصی، جایی که نرخ های نکول تمایل به بالاتر بودن دارند، وام گیرندگان با مشکلات مشابهی روبرو هستند. بر اساس گزارش بانک آمریکا، هزینه‌های بهره در حال حاضر نیمی از سود شرکت‌هایی را مصرف می‌کند. افزایش شدید پریشانی نه تنها یافتن مؤسساتی را که مایل به ریختن پول در صندوق‌های بدهی خصوصی هستند، با سرمایه‌گذارانی که معمولاً با وعده بازدهی روان جذب می‌شوند، دشوارتر می‌کند، بلکه به بازار وام‌های اهرمی نیز سرازیر می‌شود.
اکنون که حسابرسی قریب‌الوقوع به نظر می‌رسد، توجه به سرمایه‌گذاران معطوف می‌شود. انتظار دارند پس از نکول نسبت به دوره های قبلی کمتر سرمایه خود را بازیابی کنند و امسال نرخ به اصطلاح بازیابی در بدهی های دارای رتبه ناخواسته بسیار کمتر از میانگین بلندمدت آنها بوده است. به گفته لطفی کروی، از بانک دیگر گلدمن ساکس، افزایش وام گیرندگانی که به جای استقراض از بازارهای اوراق قرضه، صرفاً به وام متکی هستند، می تواند بازیابی را بیشتر کاهش دهد.
همچنین زمانی که سرمایه گذاران با وام اهرمی خود را دور میز تجدید ساختار یا در دادگاه ورشکستگی می بینند، احتمالاً ارزش کمتری برای سرمایه گذاران وام اهرمی باقی می گذارد، زیرا مطالبات بیشتری در برابر دارایی های یک شرکت تضمین می شود.
در این میان، عملکرد بازارهای خصوصی نیز به دقت مورد بررسی قرار می گیرد. طرفداران بدهی خصوصی مدتهاست که استدلال می کنند که آنها برای دوره های نکول بالاتر مناسب تر هستند، زیرا هزینه های هماهنگی بین گروه کوچکی از وام دهندگان پایین تر است و اصلاح ترازنامه های آشفته را آسان تر می کند. اگر بازارهای خصوصی واقعاً بهتر از وام های اهرمی در طول آشفتگی های پیش رو باشند، تلاش آنها برای جذب منابع مالی در آینده تقویت خواهد شد.
بعید است که مشکلات در بازارهای بدهی با نرخ شناور باعث ایجاد یک بحران مالی شود، اما تیرگی و افزایش اندازه بازارهای خصوصی به ویژه به این معنی است که تنظیم کننده ها تصمیم گرفته اند نگاه دقیق تری داشته باشند. در ماه اوت، کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا قوانینی را برای افزایش شفافیت، از جمله درخواست صورت های مالی سه ماهه، اعلام کرد. ماه بعد، سازمان بین‌المللی کمیسیون‌های اوراق بهادار، یک نهاد نظارتی جهانی، در مورد خطرات اهرم مالی و کدورت بازارهای بدهی خصوصی هشدار داد. با این حال، تعداد کمی از سرمایه گذاران فکر می کنند که برای پیش بینی بحران آینده به کمک نیاز دارند.
منبع: اکونومیست