پایگاه خبری فولاد ایران- هنگامی که روسیه به اوکراین حمله کرد، وحشت کارشناسان هسته ای اروپا را فرا گرفت. اوکراین، جایی که 15 رآکتور آن برای اورانیوم به روسیه متکی بودند، عجله کرد تا یک قرارداد طولانی 12 ساله با کانادا امضا کند. شرکت‌های برق اروپایی، که به روسیه نیز وابسته بودند، در قراردادهای دیگر حداکثر استفاده را کردند. اپراتورهایی در فنلاند و اروپای شرقی بودند که صاحب رآکتورهای ساخت روسیه بودند که فقط شرکت های روسی می دانستند که چگونه آنها را تغذیه کنند. یافتن یک رقیب آمریکایی که بتواند میله‌های اورانیوم را در بلوک‌های شش ضلعی که چنین نیروگاه‌هایی نیاز دارند قرار دهد، یک سال طول کشید. اکنون آنها به دنبال فلز مورد نیاز برای راه اندازی مجدد تتریس اتمی هستند.
به گزارش فولاد ایران، بیشتر عرضه اورانیوم مستقیماً از معادن تامین می شود. کانادا و قزاقستان، دو صادرکننده قابل اعتماد، 60 درصد از این عرضه "اولیه" را به خود اختصاص می دهند. یک چهارم کل عرضه جهانی از منابع "ثانویه" تامین می شود. بلوک های سوخت تخلیه شده، هر سه تا چهار سال یکبار تعویض می شوند، دوباره غنی شده و مورد استفاده مجدد قرار می گیرند.
هفته گذشته اورانو، غول دولتی فرانسه، اعلام کرد که فرآوری سنگ معدن خود را در آنجا به دلیل کمبود مواد شیمیایی حیاتی متوقف کرده است. سردردهای لجستیکی باعث می شود که Kazatomprom، تامین کننده پیشرو قزاقستان، کمتر از حد انتظار اورانیوم ارسال کند (معمولاً از روسیه عبور می کند). کامکو، قهرمان کانادا، اخیراً پس از وقفه در دو معدن، پیش‌بینی تولید خود را 9 درصد کاهش داد.
همه اینها احتمالاً بازار را در سال آینده با کسری نگه می دارد، همانطور که از سال 2018 تاکنون وجود داشته است. با این حال، کمبود مطلق همچنان بعید است.
Cameco و Kazatomprom پس از کاهش تولید در دهه 2010، ظرفیت استفاده نشده زیادی دارند. تام پرایس از لیبروم تخمین می زند که آنها می توانند 15 تا 20 درصد دیگر به عرضه جهانی در کمتر از 12 تا 18 ماه اضافه کنند. اگر این امر نتواند بازار را رام کند، افزایش مداوم قیمت انگیزه افتتاح معادن جدید را خواهد داشت. مشکلات عرضه نیز بعید است که برای مدت طولانی دوام بیاورند.
بنابراین محتمل ترین نتیجه، قیمت های بالا برای چند سال است، با بازگشت مازاد تا اواسط دهه. هیچ کس پیش بینی نمی کند که سال 2007 تکرار شود، زمانی که خرید توسط اولین صندوق اورانیوم و سیل در معادن بزرگ در کنار هم قیمت نقدی را به بیش از 135 دلار در هر پوند رساند. به هر حال، شرکت های آب و برق فضای کافی برای جذب شوک های قیمتی دارند. از آنجایی که اورانیوم به شدت فرآوری می شود، ارزش مواد خام کمتر از نصف سوخت تمام شده است که خود تنها 10 درصد از هزینه های عملیاتی کارخانه را تشکیل می دهد (در مقابل 70 درصد برای گاز طبیعی).
منبع: اکونومیست