دلایل واقعی حمایت گرایی غرب

پایگاه خبری فولاد ایران-  آزادانه با چین تجارت کنید و زمان به نفع ماست. این دیدگاه مطمئن جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، در آستانه پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی در سال 2001 بود. یک نسل بعد، بسیاری در غرب به این نتیجه رسیده اند که در آن زمان، در واقع بوش در حال انجام یک قضاوت سیاسی بود. او معتقد بود چینی که عمیقاً با اقتصاد جهانی ادغام شود بازتر و دموکراتیک تر خواهد شد.
اما در دوران شی جین پینگ، چین بسته تر و اقتدارگراتر شده است. همچنین رویکرد خصمانه تری نسبت به آمریکا دارد. در همین حال، رشد سریع اقتصادی چین بودجه‌ای برای تقویت نظامی عظیم تامین کرده است. برخی از سیاستگذاران ایالات متحده اکنون به تصمیم خود برای پذیرش چین در سازمان تجارت جهانی به عنوان یک اشتباه نگاه می کنند. آنها بر این باورند که رونق عظیمی که این امر به صادرات چین داد نیز به طور قابل توجهی به غیر صنعتی شدن آمریکا کمک کرد. افزایش نابرابری در ایالات متحده سپس به ظهور دونالد ترامپ کمک کرد.
این یک سوال ناخوشایند ایجاد می کند. اگر جهانی شدن، به دور از ترویج دموکراسی در چین، دموکراسی را در ایالات متحده تضعیف کند، چه؟
به گزارش فولاد ایران، ترس از سلامت دموکراسی ایالات متحده زمینه ساز پذیرش سیاست صنعتی توسط کاخ سفید بایدن است. بایدن تعرفه‌های اعمال شده توسط ترامپ بر چین را حفظ کرده و یارانه‌های هنگفتی را برای صنعتی‌سازی مجدد آمریکا و دادن پیشتازی به آمریکا در فناوری‌های آینده اضافه کرده است. کاخ سفید این سیاست ها را برای ثبات جامعه آمریکا و نظام دموکراتیک آن حیاتی می بیند.
بسیاری در اروپا از چرخش آمریکا به سمت حمایت گرایی و سیاست صنعتی ناامید شدند. اما اعلام هفته گذشته درباره تحقیقات اتحادیه اروپا در مورد یارانه‌ها برای صنعت خودروهای الکتریکی چین نشان می‌دهد که اروپا در حال شروع مسیر مشابهی است. تعرفه آمریکا بر خودروهای چینی 27.5 درصد است در حالی که تعرفه فعلی اتحادیه اروپا 10 درصد است. اما اگر اتحادیه اروپا تشخیص دهد که چین به طور غیرمنصفانه به صادرات خودرو خود یارانه پرداخت می کند، ممکن است این تعرفه ها به شدت افزایش یابد.
واکنش چین به تحقیقات اتحادیه اروپا متهم کردن اروپا به "حمایت گرایی برهنه" بود. اگر اروپا واقعاً از آمریکا پیروی کند، بخاط ترس از این است که رقابت چینی پایه صنعتی اروپا و همراه با آن ثبات اجتماعی و سیاسی را تضعیف می کند.
صنعت خودرو مهمترین بخش تولید در اروپا، به ویژه در آلمان، هسته اصلی اقتصاد اتحادیه اروپا است. همچنین یکی از معدود مناطقی است که اروپا دارای شرکت های واقعی در جهان است. سه شرکت از چهار شرکت بزرگ خودروسازی جهان از نظر درآمد - فولکس واگن، استلانتیس و گروه مرسدس بنز - در اتحادیه اروپا مستقر هستند. اما برتری اروپا در صنعت خودرو جهانی به سرعت در حال فرسایش است. امسال قرار است چین به بزرگترین صادرکننده خودرو در جهان تبدیل شود. چینی ها به ویژه در خودروهای برقی، خودروهای آینده قوی هستند. از بین بردن این مزیت سخت خواهد بود زیرا چین بر تولید باتری ها و تامین مواد معدنی کمیاب که برای خودروهای برقی حیاتی هستند تسلط دارد.
پاسخ سنتی بازار آزاد این است که اگر چین خودروهای برقی ارزان و قابل اعتماد را در اختیار مصرف کنندگان اروپایی قرار دهد، اروپایی ها باید سپاسگزار باشند. این واقعیت که این خودروها برای گذار سبز اروپا ضروری هستند، انگیزه بیشتری برای استقبال از خودروهای برقی چینی ایجاد می کند. اما واقعیت اجتماعی و سیاسی پیچیده تر است.
بر اساس گزارش کمیسیون اروپا، بخش خودرو بیش از 6 درصد مشاغل در اتحادیه اروپا را فراهم می کند. این اغلب کار با درآمد خوبی است که در تصویر کشورهایی مانند آلمان ظاهر می شود.
فقط تصور کنید که اگر صنعت خودروی داخلی شروع به فروپاشی کند، آلمان چگونه ادامه خواهد داد. با این حال، در حالی که حمایت گرایی راه حلی آشکار و وسوسه انگیز برای اتحادیه اروپا به نظر می رسد، واقعیت بسیار پیچیده تر است. اروپا هنوز برای تولید خودروهای برقی برای فروش داخلی به ورودی های چینی - به شکل باتری و مواد معدنی - نیاز دارد. چین همچنین بزرگترین بازار خودرو در جهان و بزرگترین بازار صادراتی مرسدس و فولکس واگن است.
اگر اروپا بر خودروهای برقی چینی تعرفه های بالایی وضع کند، پکن به طور قطع تلافی خواهد کرد. از سوی دیگر، شرکت های اتحادیه اروپا در حال حاضر در حال از دست دادن سهم بازار در چین هستند و به نظر می رسد این کاهش سرعت بیشتری پیدا کند. این پیچیدگی ها می تواند به این معنا باشد که اروپا در نهایت مسیر آمریکا را دنبال نخواهد کرد و باید بی سر و صدا از تهدیدات حمایتی خود عقب نشینی کند.
از سوی دیگر، فشار سیاسی و اجتماعی برای نجات صنعت خودروی اروپا تنها به احتمال زیاد رشد خواهد کرد. ظهور احزاب پوپولیست و ناسیونالیست در سراسر اروپا این فشار را تشدید خواهد کرد. این امکان وجود دارد که اتحادیه اروپا در نهایت به نوعی سازش آشفته مانند محدودیت صادرات «داوطلبانه» خودروهای برقی چینی منجر شود. اما نتیجه نهایی هرچه که باشد، واضح است که سیاست صنعتی و حمایت گرایی در هر دو سوی اقیانوس اطلس بار دیگر قابل احترام هستند.

منبع: فایننشال تایمز