پایگاه خبری فولاد ایران- کانادا به ندرت اخبار جهانی را منتشر می کند. برای کشوری با حدود 40 میلیون نفر، در حالی که ممکن است در عرصه پاپ و رپ از انتظارات فراتر رود، در صحنه اقتصادی بین‌المللی به نسبت پتانسیل گسترده‌اش نادیده گرفته می شود.
به گزارش فولاد ایران، از نظر توده خشکی، دومین کشور بزرگ جهان با طولانی ترین خط ساحلی است. در کنار اقیانوس‌های وسیع اقیانوس آرام و اطلس و دسترسی به قطب شمال، دارای مزیت‌های تجاری عظیمی است. این یک صادر کننده خالص انرژی است. سومین ذخایر بزرگ اثبات شده نفت را دارد و پنجمین تولیدکننده بزرگ گاز طبیعی است - همچنین دارای ذخایر بزرگی از مواد معدنی حیاتی برای انتقال انرژی سبز است. و البته با بزرگترین اقتصاد جهان هم مرز است.
با هر معیاری، جغرافیای کانادا نشان می دهد که می تواند یک نیروگاه اقتصادی باشد. اما کمتر کسی تا به حال در مورد آن با این عبارات صحبت می کند. از نظر برابری قدرت خرید، اقتصاد آن پس از ترکیه، ایتالیا و مکزیک در رتبه پانزدهم جهانی قرار دارد. سازمان همکاری اقتصادی و توسعه OECD رشد سرانه تولید ناخالص داخلی کانادا تا سال 2060 را کمترین میزان در میان کشورهای پیشرفته پیش بینی کرده است.
کانادا در آغاز قرن بیستم شکوفا شد. شهرک‌ها رشد کردند، صنعتی‌سازی در نوسان کامل بود و سرمایه‌گذاری از بریتانیا و ایالات متحده وارد شد. در سال 1904، ویلفرد لوریه، نخست وزیر وقت، پیش بینی کرد که "قرن بیستم قرن توسعه کانادا خواهد بود." با این حال، گسترش پس از جنگ جهانی دوم جای خود را به دوره‌های تورم بالا، افزایش کسری بودجه و قیمت‌های پایین کالا داد.
پیش‌بینی لوریه برای قرن گذشته درست نبود و تا کنون برای قرن بیست و یکم هم درست نیست. گزارش PwC در جهان در سال 2050 پیش‌بینی می‌کند که رتبه‌بندی اقتصاد جهانی کانادا تا اواسط قرن به رتبه 22 سقوط کند. بهره وری ضعیف در مرکز چالش های رشد کشور است. یک کارگر کانادایی در عرض یک ساعت بیش از 70 درصد از آنچه یک آمریکایی می تواند، تولید می کند.
بسیاری انتظار داشتند که اقتصاد غنی از منابع با پیشرفت جهانی شدن منتفع شود، اما بهره وری نسبی نیروی کار آن در واقع از سال 2000 کاهش یافته است. کانادا به شدت معاملات تجارت آزاد را دنبال کرده است. در حال حاضر تنها کشور G7 است که چنین توافقاتی را با سایر اعضای G7 دارد. اما نتوانسته از این مزیت استفاده کند.
اقتصاددان در کاپیتال اکونومیکس و محققان مرکز بهره وری و رفاه HEC Montreal استدلال می کنند که صنعت کانادا به اندازه کافی قوی نیست که بتواند در سطح جهانی رقابت کند. در واقع، وسعت وسیع کشور، جغرافیای کوهستانی و قوانین استانی ممکن است مانع رقابت، سرمایه گذاری و نوآوری در بین شرکت های آن شود. شورای بازرگانی آلبرتا تخمین می زند که این موانع تجارت داخلی معادل تعرفه 6.9 درصدی بر کالاها است.
تدابیر محافظه‌کارانه اغلب صنعت کانادا را تحت فشار قرار داده است که خیلی به جمعیت بستگی دارد. کانادا یکی از کمترین تراکم جمعیت در جهان را دارد. نرخ باروری آن به شدت کاهش یافته است و افراد کافی برای سرمایه گذاری در پتانسیل اقتصادی خود را ندارد. همچنین ممکن است اولویت ها با دیگر کشورها متفاوت باشد. کانادا از نظر شاخص های سلامت، آموزش و رضایت از زندگی در رتبه بالایی قرار دارد. شهرهای پیشرو آن، کلگری، ونکوور و تورنتو، از بهترین شهرهای جهان برای زندگی در نظر گرفته می‌شوند. جذابیت کانادا به عنوان مکانی برای زندگی و باز بودن آن برای مهاجرت به این معنی است که زمینه برای تغییر مشکلات جمعیتی آن وجود دارد. سال گذشته، این کشور به بالاترین نرخ رشد سالانه جمعیت در بیش از 60 سال گذشته دست یافت که بخشی از آن به دلیل تلاش های دولت برای جذب مهاجران بود.
انتقال انرژی در حال حاضر تقاضا برای منابع عظیم مس و نیکل آن را نیز افزایش داده است. ذوب شدن قفسه یخی قطب شمال فرصت های تجاری جدیدی را برای شمال کانادا باز خواهد کرد. بالا بردن جدول تولید ناخالص داخلی برای هیچ کشوری مهم نیست و واضح است که سبک زندگی کانادایی در سرتاسر جهان - و نه فقط در کشورهای در حال توسعه - مورد علاقه است. با این حال، تا زمانی که روند فعلی در بهره‌وری ادامه داشته باشد، استانداردهای زندگی کاهش می‌یابد و پتانسیل عظیم اقتصادی کانادا پنهان می‌ماند. این مایه سرخوردگی برای اقتصاد جهانی و برای هزاران نفری است که به دنبال زندگی بهتر به آنجا می روند.
منبع: فایننشال تایمز